Μέσα στο ζοφερό και παρακμιακό κλίμα των ημερών, ψάχνω στο ίντερνετ και στον Τύπο μήπως βρω κάποιες φρέσκες ιδέες που θα σηματοδοτούν το καινούργιο που έρχεται. Όμως και εκεί όλα περιστρέφονται γύρω από τη άγονη διαμάχη Μνημονιακών και Αντιμνημονιακών, όπου οι μεν πρώτοι πιστεύουν πως η ελληνική οικονομία θα σωθεί με ακόμη περισσότερα δάνεια, ενώ οι δεύτεροι οραματίζονται έναν σοσιαλιστικό παράδεισο, την ώρα που ακόμη και ο Φιντέλ Κάστρο έχει πάψει να πιστεύει σ'αυτόν. Μέσα σε αυτό το άνυδρο ιδεολογικό τοπίο, ο εκδοτη του Forbes Magazine Στιβ Φόρμπς ήρθε στην Αθήνα όπου έδωσε μια ομιλία και είχε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει.
Ο Φόρμπς τάχθηκε υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους σε συνδυασμό και με διαρθρωτικές κινήσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας: ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα της οικονομίας, αξιοποίηση κρατικής περιουσίας, εξυγίανση και σμίκρυνση του δημόσιου τομέα κλπ., ώστε η οικονομία να ξαναγίνει δυναμική. Η πρόταση όμως που προκάλεσε περισσότερη αίσθηση ήταν αυτή για ένα ενιαίο, χαμηλό φορολογικό συντελεστή για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. "Είναι τρελό να αυξάνονται οι φόροι σ΄ αυτό το περιβάλλον", είπε ο Φόρμπς και πρόσθεσε : "Οι Βρυξέλλες θα σας πουν πως είναι ανεύθυνο, αλλά όπου εφαρμόστηκε τέτοια φορολογική πολιτική οι εισπράξεις διπλασιάστηκαν". Υπερφαλαγγίζοντας τις αντίστοιχες προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά, ο Φορμπς επισήμανε πως ο ελληνικός ενιαίος συντελεστής θα πρέπει να είναι πιο χαμηλός από αυτόν των γειτονικών μας χωρών , αν θέλουμε να έχουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, αφού η Βουλγαρία εφάρμοσε 11%, εμείς πρέπει να έχουμε 10%! Μάλιστα, ο αμερικάνος εκδότης συνέστησε στον Έλληνα πρωθυπουργό να θυμίσει στην Καγκελάριο Μέρκελ την οικονομική πολιτική της χώρας της μετά το 1949 και πώς ανέκαμψε η Γερμανία. Αλήθεια όμως, πώς ανέκαμψε η Γερμανία μετά τον πόλεμο;
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η σημερινή οικονομική υπερδύναμη ήταν κυριολεκτικά κατεστραμμένη. Η παραγωγή σε καθίζηση , τα ράφια των μαγαζιών άδεια από προϊόντα ενώ πολλές συναλλαγές γίνονταν στα πλαίσια μιας ανταλλακτικής οικονομίας. Με λίγα λόγια, η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από την Ελλάδα του 2011. Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, μια Επιτροπή των Συμμαχικών Δυνάμεων διοικούσε την οικονομία της χώρας . Επηρεασμένη από την κρατικίστικη φιλοσοφία του New Deal που τότε κυριαρχούσε, η Επιτροπή διατήρησε τους οικονομικούς ελέγχους της ναζιστικής περιόδου και μάλιστα αύξησε τους φόρους κατά 50%(σας θυμίζει κάτι;). Φυσικά, η ανάκαμψη δεν ερχόταν και η κατάσταση της γερμανικής οικονομίας εξακολουθούσε να είναι απελπιστική . Εκείνη την περίοδο, Υπουργός Οικονομικών της αγγλοαμερικανικής Ζώνης είχε διοριστεί ο Γερμανός οικονομολόγος Λούντβιχ Έρχαρντ. Ο Έρχαρντ, επηρεασμένος από τον καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, οικονομολόγο της "Αυστριακής Σχολής", Wilhelm Ropke, δε συμφωνούσε με την οικονομική προσέγγιση των Συμμάχων την οποία θεωρούσε κολλεκτιβίστικη.
Την Κυριακή 20 Ιουνίου 1948 , ο Έρχαρντ εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως οι Αγγλοαμερικάνοι κομμισσάριοι έλειπαν από τα γραφεία τους και ,χωρίς να τους ειδοποιήσει, άρχισε το ξήλωμα του κρατικίστικου οικονομικού συστήματος της χώρας . Πηγαίνοντας κόντρα τόσο στους Συμμάχους όσο και στη γερμανική ιντελιγκέντσια της εποχής που επιζητούσε ακόμη μεγαλύτερο κρατικό παρεμβατισμό, ανακοίνωσε με ραδιοφωνικό μήνυμά του την άμεση κατάργηση όλων των κρατικών ελέγχων σε μισθούς και τιμές. Ακολουθώς, μαζί με τον Ropke που πια ήταν οικονομικός του σύμβουλος, εισήγαγε ένα νέο νόμισμα το Deutschemark, το οποίο ανταλλάχτηκε με 10 παλιά μαρκά και έτσι η κυκλοφορία του χρήματος έπεσε κατά 90% και επιπλέον μείωσε δραστικά τους φόρους επιχειρήσεων και ιδιωτών. Η ανάκαμψη ήταν άμεση και εντυπωσιακή, η παραγωγή εκτοξεύτηκε, ο υπερπληθωρισμός καταπολεμήθηκε, τα μαγαζιά γέμισαν ξανά με αγαθά. Οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Έρχαρντ έθεσαν τις βάσεις για το γερμανικό οικονομικό θαύμα των επόμενων δεκαετιών. Για όσους πιστεύουν στις θαυματουργές ιδιότητες της διεθνούς βοήθειας , αξίζει να σημειώσουμε πως η ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας δεν οφείλεται στο Σχέδιο Μάρσαλ αλλά στις μεταρρυθμίσεις του 1948, που έγιναν πριν αρχίσει να καταφτάνει η αμερικάνικη βοήθεια . Μάλιστα, ο μέντορας του Έρχαρντ , ο Wilhelm Ropke πίστευε πως το Σχέδιο Μάρσαλ θα έχει αρνητικές συνέπειες στην απελεύθερωση της ευρωπαϊκής οικονομίας αφού θα επιδοτήσει και θα ενισχύσει το υπάρχον κρατικίστικο σύστημα.
Στην Ελλάδα του 2011, οι οπαδοί του Μνημονίου μας καλούν να ακολουθήσουμε τις επιταγές της Τρόικας σαν λύση για να βγούμε από τα οικονομικά μας αδιέξοδα . Όμως , ακόμη και αν δεχτούμε το αμφίβολο σενάριο πως οι προτάσεις του Μνημονίου θα εφαρμοστούν, αυτές στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας δειλός εξορθολογισμός του ίδιου αποτυχημένου κρατικίστικού μοντέλου, σε συνδυασμό μάλιστα με μια καταστροφική υπερφορολόγηση. Αν ο Έρχαρντ είχε ακολουθήσει τις οδηγίες της δικής του Τρόικας, το γερμανικό οικονομικό θαύμα δε θα γίνοταν ποτέ πραγματικότητα. Αν εμείς ακολουθήσουμε τις οδηγίες των γραφειοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ, είναι σχεδόν σίγουρο πως η ανάκαμψη της οικονομίας μας θα παραμείνει μια χίμαιρα .
Ο Στιβ Φόρμπς έδωσε μια αισιόδοξη νότα στην ομιλία του λέγοντας πως "Η Ελλάδα μπορεί να γίνει το Χονγκ Κονγκ ή η Νέα Ζηλανδία των Βαλκανίων". Και πράγματι, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Όμως αυτό δε θα γίνει με φορολογικές επιδρομές και με τη διαχείριση του υπάρχοντος μοντέλου, αλλά με μέτρα πραγματικά ριζοσπαστικά εντελώς έξω από τη λογική του Μνημονίου. Σε μια εποχή όμως που η εναρμόνιση των οικονομικών πολιτικών των κρατών-μελών αποτελεί το νέο όραμα των μανδαρίνων της ΕΕ, ο συγκεντρωτικός Λεβιάθαν των Βρυξελλών ποτέ δεν θα ανεχτεί ένα υπερφιλελεύθερο Χόνγκ Κόνγκ στους κόλπους του. Ζητείται λοιπόν ο Έλληνας Λούντβιχ Έρχαρντ που θα έχει το θάρρος να έρθει σε σύγκρουση με το ελληνικό κρατικίστικο κατέστημενο, αλλά ταυτόχρονα, δεν θα νοιάζεται να το παίξει "καλό παιδί" ή μήπως στενοχωρήσει τον ...Όλι Ρεν και θα τολμήσει να τα βάλει και με τη φορομπηχτική λογική της Τρόικας. Τί κρίμα όμως που κανένας από το τωρινό πολιτικό σύστημα δε φαίνεται ικανός να αναλάβει αυτό το ρόλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου