Γιατί το Μνημόνιο είναι εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα

Ο τίτλος πιθανόν να ξενίσει τους αναγνώστες που γνωρίζουν τον φιλελεύθερο οικονομικό προσανατολισμό του "Μπλε Μήλου" . Βλέπετε, για τους εν Ελλάδι φιλελεύθερους, το Μνημόνιο είναι η νέα θρησκεία και το ΔΝΤ το αξιοσέβαστο ιερατείο του. Για κάποιον περίεργο λόγο όμως , σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο , οι ομοϊδεάτες τους , έχουν διαφορετική γνώμη. Διαχρονικά, το ,κεϋνσιανής εμπνεύσεως, ΔΝΤ προκαλούσε... αλλεργία στους φίλους της ελεύθερης αγοράς, οι οποίοι πίστευαν και πιστεύουν πως τα πακέτα στήριξης όχι μόνο δε βοηθούν τους αποδέκτες τους, αλλά τελικά τους βλάπτουν ακόμη περισσότερο. Αυτή τη θέση είχαμε πάρει κι εμείς όταν ήδη από τον Φεβρουάριο του 2010, γράφαμε:

"Παρά τους αντίθετους μύθους, το ΔΝΤ κάθε άλλο παρά εργαλείο του «νεοφιλελευθερισμού» και των δυνάμεων της αγοράς είναι. Πρόκειται για έναν καθαρά πολιτικό οργανισμό, που παρέχει δάνεια με πολιτικά και όχι οικονομικά κριτήρια, ανάλογα με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των κρατών που τον χρηματοδοτούν. Σύμφωνα με τους επικριτές του , τα δάνεια του ΔΝΤ βοήθησαν τις ντόπιες κλεπτοκρατίες να παραμείνουν στην εξουσία και ανέβαλαν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις , με ολέθριες συνέπειες για τους πληθυσμούς των κρατών."

Σήμερα έξι μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας στις διατάξεις του Μνημονίου , οι φιλελεύθεροι ..."εξωτερικού" φαίνεται να επιβεβαιώνονται. Παρά την "μεταρρυθμιστική" ρητορική, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που μας οδήγησε στη χρεωκοπία, κινείται ακόμη στους ανέμελους ρυθμούς της μεταπολίτευσης. Το πάρτυ της κρατικής σπατάλης συνεχίζεται, αυτή τη φορά όμως με τα λεφτά του ΔΝΤ (και της Ε.Ε., βεβαίως). Η κυβέρνηση συνεχώς εξαγγέλλει μεγάλες μεταρρυθμίσεις που δεν πραγματοποιούνται ποτέ , και τις ελάχιστες φορές που πραγματοποιούνται (πχ άρση του καμποτάζ) γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε, επί της ουσίας, να μην αλλάξει τίποτε . Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός ανακοινώνει πακέτα παροχών, ο "εκσυγχρονιστής" Υπουργός Ανάπτυξης εξακολουθεί να πιστεύει πως τα προβλήματα της αγοράς θα λυθούν με τη διοχέτευση ζεστού κρατικού χρήματος, ενώ, σαν κερασάκι στην τούρτα, δεκάδες χιλιάδες νέοι διορισμοί στο Δημόσιο είναι προ των πυλών. Και βέβαια η κυβέρνηση εξαντλεί όλη την τόλμη της, με τις ευλογίες του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης , στη φορολογία , αφού όλο και περισσότεροι φόροι εις βάρος των παραγωγικών τομέων της οικονομίας, είναι απαραίτητοι για την επιβίωση του υπάρχοντος αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου σύστηματος.

Σίγουρα ο κύριος υπεύθυνος γι αυτή την κατάσταση είναι η ελληνική κυβέρνηση. Τη δυνατότητα όμως , δηλαδή τα χρήματα, για να ασκεί ακόμη αυτή την πολιτική της την παρέχει το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το πακέτο στήριξης που δίνει ανάσες ζωής σε ένα ετοιμοθάνατο και παρασιτικό σύστημα πολιτικών, γραφειοκρατών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματίων, που κανονικά θα μας άφηνε χρόνους ήδη από την άνοιξη. Συντηρητικοί και φιλελεύθεροι οικονομολόγοι από όλον τον κόσμο είχαν προειδοποιήσει τους τελευταίους μήνες πως δεν βοηθάς εναν μεθυσμένο, δίνοντας του κι άλλο ουϊσκι. Δυστυχώς αυτό ακριβώς έκανε το πακέτο στήριξης στην περίπτωση της Ελλάδας.

Σαν να φαίνεται πια, πως η , ούτως ή άλλως, αναπόφευκτη πτώχευση ίσως ήταν καλύτερο να είχε γίνει από το Μαϊο. Όχι όμως επειδή με αυτόν τον τρόπο, θα αναβάλαμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις , όπως πιστεύει αφελώς η Αριστερά, αλλά γιατί μόνο έτσι θα ήταν πιο πιθανό να γίνουν πραγματικότητα.