«Egalitarianism As A Revolt Against Nature»- Murray Rothbard: Ο οικονομολόγος Murray Rothbard είναι ένας από τους πατέρες του σύγχρονου libertarian κινήματος και ίσως ο διανοούμενος που με επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλον. Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα βιβλίο από το τεράστιο έργο του, μιας και πέρα από την οικονομία o Rothbard ασχολήθηκε σχεδόν με τα πάντα : ιστορία, πολιτική φιλοσοφία, μέχρι και ... κριτική κινηματογράφου. Στο «Egalitarianism As A Revolt Against Nature» βρίσκουμε τον Rothbard στα καλύτερα του. Μια συλλογή δοκιμίων με οργανική ενότητα που καλύπτει μεγάλο μέρος της γκάμας του πολυγραφότατου Rothbard και αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή για όποιον έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τις ιδέες του. Παράλληλα, το βιβλίο περιέχει δυο από τα πιο σημαντικά δοκίμια του : το "The Anatomy of the State" και το "Left and Right : The Prospects for Liberty" . Σήμερα που τα αδιέξοδα του κρατισμού είναι πιο φανερά από ποτέ, η σκέψη του Rothbard μπορεί να μας ανοίξει νέους δρόμους για ένα διαφορετικό και πιο ελεύθερο μέλλον.
«Sex, Art and American Culture»- Camille Paglia:Στο αυστηρό και επιβλητικό κτίριο της National Library of Wales, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την σκέψη της Ιταλοαμερικανίδας Camille Paglia, κάπου το 2001. Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για μένα, από εκείνες τις ελάχιστες φορές στη ζωή σου , που διαβάζεις ένα βιβλίο, και λες : "Κοίτα να δεις! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ με αυτόν τον τρόπο!". Βέβαια, η Camille Paglia ενέσκηψε σαν τυφώνας στις Η.Π.Α. το 1990, πολύ πριν την ανακαλύψω εγώ. Προκλητική, επιθετική, με γλώσσα ξυράφι και δολοφονικές ατάκες, τράβηξε από την αρχή την προσοχή των media. Τα έβαλε με τον Derrida , τον Foucault , το politically correct κλίμα που επικρατούσε στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και τον πουριτανισμό του φεμινιστικού κινήματος . Υπεράσπιστηκε με πάθος τον καπιταλισμό, την πορνογραφία, την πορνεία, την υψηλή τέχνη, την ποπ κουλτούρα, και την... Madonna. Το «Sex, Art and American Culture» είναι η πιο χαρακτηριστική συλλογή άρθρων της. Προσοχή, το βιβλίο δεν ενδείκνυται για "ευαίσθητους" τύπους που ψηφίζουν "Δημοκρατική Αριστερά", "πολιτικά ορθούς" πανεπιστημιακούς και φανατικές φεμινίστριες!
«Ο Νόμος»- Frederic Bastiat: Μπορεί οι Γάλλοι να έχουν βγάλει τον ...Jacques Derrida και τον... Johnny Hallyday αλλά κάθε φορά που διαβάζω λίγες σελίδες από το έργο του Frederic Bastiat είμαι διατεθειμένος να τους τα συγχωρήσω όλα και να τους εκφράσω την αιώνια ευγνωμοσύνη μου! Ο Γάλλος οικονομολόγος και δημοσιογράφος Φρεντερικ Μπαστιά έζησε τον πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Μέσα από σύντομα άρθρα , επιστολές και παραβολές , με απλό και κατανόητο τρόπο, με μπόλικο χιούμορ και ειρωνεία αυτός ο πρόδρομος των "Αυστριακών" οικονομολόγων διέλυσε μια για πάντα τις ψευδαισθήσεις του προστατευτισμού, του σοσιαλισμού, του μιλιταρισμού και των λοιπών κολλεκτιβιστικών θεωριών . Παράλληλα, ο Bastiat στα 49 χρόνια της σύντομης ζωής του μας χάρισε ίσως την πιο γοητευτική και καλογράμμενη υπεράσπιση του laissez faire που έχει γραφτει ποτέ. Στο "Νόμο" του ο Bastiat υποστηρίζει πως ο νόμος έχασε τον αρχικό προορισμό του. Αντί να κυνηγάει το έγκλημα και να προστατεύει την ιδιοκτησία, κατάντησε μέσο πλουτισμού οργανωμένων συμφέροντων εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Σήμερα που πολιτικοί, συνδικάτα και επιχειρηματίες χρησιμοποιούν τη δύναμη του νόμου για να ικανοποίησουν τις πιο στενές οικονομικές τους επιδιώξεις μπορεις να καταλάβεις γιατί αυτό το μικρό βιβλιαρακι (μόλις 95 σελίδες) παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ, έστω και αν πρωτοεκδόθηκε πριν από 160 χρόνια . Πρόκειται για το μοναδικό βιβλίο αυτής της λίστας που έχει εκδοθεί στα ελληνικά το 1989 από το Ε.Κ.Ο.ΜΕ. και τον "Παπαζήση".
"Α Μencken Chrestomathy"- H.L. Mencken: Ο συγγραφέας και δημοσιογραφος H.L Mencken υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους τεχνίτες του λόγου που έβγαλαν οι ΗΠΑ τον 20ο αιώνα. Όμως οι πολιτικές του τοποθετήσεις προξενούσαν πάντα αμηχανία στην αριστερόστροφη αμερικάνικη πνευματική ελιτ . Αδυνατούσαν τόσο να τον καταλάβουν , ώστε τη δεκαετία του '20, όταν κατακεραύνωνε τους Ρεπουμπλικάνους που βρισκονταν τότε στην εξουσία θεωρούνταν αριστερός , ενώ τη δεκαετία του '30 όταν χρησιμοποίησε τον καυστικό του λόγο και το αμίμητο στυλ του εναντίον του "προοδευτικού" προέδρου F. D. Roosevelt , θεωρήθηκε πως άνηκε στη Δεξιά, ενώ στην πραγματικότητα ο Mencken δεν είχε μετακινηθεί ούτε μια σπιθαμή ιδεολογικά όλα αυτά τα χρόνια . Βέβαια, ο Mencken δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ασυμβίβαστος υπερασπιστής της ελευθερίας του ατόμου σε έναν κόσμο που ο κολλεκτιβισμός είχε επικρατήσει . Ο ίδιος διακατέχοταν από μια αριστοκρατική αποστροφή προς τη δημοκρατία, έδειχνε μια έντονη δυσπιστία προς το μύθο των "μεγάλων πολιτικών ανδρών" και του άρεσε να γελοιοποιεί τα μεγαλεπήβολα μεσσιανικά κυβερνητικά σχέδια , είτε λέγονταν Ποτοαπαγόρευση είτε New Deal . Στο "Mencken Chrestomathy" , ο ίδιος ο Mencken επιλέγει κομμάτια από το έργο του . Με το μοναδικό του τρόπο γράφει για όλους και για όλα : για την πολιτική, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τη θρησκεία, τον πόλεμο μεταξύ των ανδρών και των γυναικών. Ένα βιβλίο πραγματικός θησαυρός .
«Crisis And Leviathan:Critical Episodes in the Growth of American Government»- Robert Higgs: Το κράτος επεκτείνει την εξουσία του εκμεταλλεύομενο οικονομικές κρίσεις και πολεμικές αναμετρήσεις , μας λέει ο οικονομολόγος Robert Higgs. Όταν ο πανικός τελείωνει, το κράτος μειώνεται αλλά ποτέ δεν επιστρέφει στα προ-κρίσης επίπεδα . Το "Crisis and Leviathan" πρωτοεκδόθηκε το 1987 και είναι ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που ασχολούνται με τους λόγους της συνεχούς επέκτασης της κρατικής εξουσίας, τόσο στην οικονομία όσο και στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικής ζωής, τα τελευταία 100 χρόνια . Ερευνώντας τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Ψυχρό Πόλεμο και την μεγάλη οικονομική κρίση του 1929, μέσα από πληθωρά στοιχείων, μας δίνει μια νεα, συναρπαστική αν και απαισιόδοξη ανάγνωση της αμερικάνικης (και όχι μόνο) ιστορίας σαν μια πορεία προς ένα όλο και πιο ισχυρό κράτος-απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες . Δυστυχώς, τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων(πόλεμος στο Ιρακ, οικονομική κρίση του 2008) που είχαν σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω επέκταση του Λεβιάθαν επιβεβαιώσαν γι άλλη μια φορά τη θέση του Higgs.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου