Πριν μερικές μέρες διαβάζοντας αυτό το άρθρο, έγραψα πως θα επανέλθω στο Μπλε Μήλο με κάποιες σκέψεις για τον Παπανδρέου. Στο μεταξύ το άφησα, αλλά η σημερινή βραδιά μου το θύμισε. Θα μιλήσω λοιπόν με μια παραβολή από το ποδόσφαιρο. Οι πραγματικές μεγάλες ομάδες και οι πραγματικά μεγάλοι ποδοσφαιράνθρωποι χαρακτηρίζονται από μιαν βασική ιεραρχία συναισθημάτων. Πάνω απ’όλα βάζουν το άθλημα αυτό καθ’ εαυτό. Μετά βάζουν την ομάδα. Τρίτους βάζουν του παίκτες και το τεχνικό team που απαρτίζουν το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας. Τελευταίους βάζουν τους παράγοντες. Όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ή άλλο ομαδικό και μαζικό άθλημα καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Αντίστοιχα στην πολιτική ένας πραγματικός ευπατρίδης και true statesman πάνω απ’ όλα θα πρέπει να βάζει την πολιτεία, την διακυβέρνηση ως τέχνη και προσφορά προς την κοινωνία. Δεύτερο βάζει το κόμμα από το οποίο προέρχεται ως έκφραση μιας κοσμοθεωρίας. Τρίτοι έρχονται τα στελέχη του κόμματος, οι brothers in arms. Τέταρτοι έρχονται οι ασκούντες την εξουσία, οι παράγοντες, οι Γκρούεζες επί το ελληνικότερο. Αυτή η ιεραρχία αξιών πρέπει, κατά την γνώμη μου να διακρίνει όποιον ασχολείται με τα κοινά ως διαχειριστή της εξουσίας. Κι αυτή η ιεραρχία είναι απαραίτητη για να μην φτάνει είτε στην διαφθορά ή στην φαυλότητα.
Ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου παρουσιάζει μιαν πλήρη αντιστροφή των παραπάνω αξιών. Η σημερινή του στάση το επιβεβαιώνει πέραν πάσης αμφιβολίας. Για τον ΓΑΠ η άσκηση της εξουσίας είναι η υπέρτατη αξία. Η συνολική του τακτική, με κορύφωση την σημερινή ημέρα, αποδεικνύει περίτρανα πως ενδιαφέρεται μόνο να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος. Αντιλαμβανόμενος την κατάρρευση της κυβέρνησης του και του ιδίου προσωπικά προσπαθεί να εφευρίσκει τεχνάσματα μαζί με την παρέα του των μικρών νάνων, που θα παρατείνουν την παραμονή του(ς) στην εξουσία.
Δυστυχώς γι’αυτούς όλα αυτά αποτελούν σχεδιασμούς που αναδεικνύουν το κενό. Το κενό σκέψης, το κενό αδυναμίας αντίληψης της πραγματικότητας, το κενό ως έμφυτο χαρακτηριστικό του ΓΑΠ. Η χώρα βυθίζεται συνεχώς στην καταστροφή. Μέσα σε 20 μήνες οι μαθητευόμενοι μάγοι της κυβέρνησης ΓΑΠ, οι μικροί νάνοι φίλοι του, κατάφεραν να διαλύσουν την οικονομία με την αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας και με την ατολμία τους, κατάφεραν να διαλύσουν το όποιο κράτος με τους πειραματισμούς Καλλικράτη. Ήταν στραβό το κλήμα (η ελληνική οικονομία και διοίκηση) το έφαγε κι ο γάιδαρος (η κυβέρνηση ΓΑΠ). Ότι συνεχίζει να λειτουργεί σε αυτή την χώρα οφείλεται σε κάποιες λογιστικές τεχνικές της τρόικας που έγιναν αποδεκτές από την γραφειοκρατία. Απλές τεχνικές που προσπαθούν να εξορθολογίσουν την εφαρμογή του μπακαλοτέφτερου που λέγεται προϋπολογισμός του ελληνικού κράτους. Πέραν τούτου ουδέν. Το ελληνικό κράτος μας τέλειωσε. Η οικονομία και η κοινωνία ακολουθούν ολοταχώς.
Αυτά δεν αφορούν τον ΓΑΠ, δεν τα αντιλαμβάνεται κιόλας. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παίζει με τους φίλους του παιχνίδια εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου