Τί σημαίνει για την Ελλάδα η εναρμόνιση της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής

Ίσως θα έχετε παρατηρήσει πως το...όραμα των Ευρωκρατών για εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει βρει ενθουσιώδεις υποστηρικτές στην "πεφωτισμένη" εκσυγχρονιστική ελίτ της Ελλάδας. Με την ελληνική οικονομία να βρίσκεται σε αδιέξοδο, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οικονομικοί παράγοντες, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί αλλά και φιλελεύθεροι "ευρωπαϊστές", βλέπουν την κοινή οικονομική πολιτική σαν τελευταία σανίδα σωτηρίας, αφού με αυτό τον τρόπο πιστεύουν πως θα φορτώσουμε το χρέος μας στους ατυχείς φορολογούμενους της Βόρειας Ευρώπης (τί ειρωνεία αυτό το τέχνασμα να αποκαλείται φιλοευρωπαϊσμός!). Είναι όμως πράγματι σωτήρια για τη χώρα μας η κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική;

Όπως επισήμανε και το χθεσινό σχόλιο της Deutsche Welle, που δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία", εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής σημαίνει ενιαιοποίηση της φορολογίας, καθώς και της εργατικής νομοθεσίας. Ακόμη και αν αυτή η ενιαιοπoίηση δεν θα είναι πλήρης, είναι σιγουρο πως οι σημερινές μεγάλες διαφορές δεν πρόκειται να διαιωνιστούν. Σε πρόσφατο άρθρο του στην "Wall Street Journal", o Marian L. Tupy, περιγράφει γιατί μια τέτοια πολιτική θα είναι καταστροφική για την Ευρώπη. Εδώ και χρόνια, τα κράτη-μέλη της ΕΕ με υψηλή φορολογία, όπως η Γαλλία και η Γερμανία , αντιδρούσαν σε αυτό που έβλεπαν σαν αθέμιτο φορολογικό ανταγωνισμό από κράτη με χαμηλούς συντελεστές, όπως η Ιρλανδία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι βέβαιο λοιπόν πως η εναρμόνιση θα φέρει αύξηση της φορολογίας για αυτές τις χώρες, πολιτική που όμως θα αποθαρρύνει τις επενδύσεις και θα επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη . Αλλά και η εναρμόνιση της εργατικής νομοθεσίας σημαίνει σύγκλιση με τα πιο αυστηρά και αρτηριοσκληρωτικά δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα. Σε καμιά περίπτωση οι ψηφοφόροι στη Γαλλία ή στη Γερμανία, δεν πρόκειται να δεχτούν εργατική προστασία σαν αυτή που ισχύει στη Βουλγαρία ή στη Ρουμανία, ενώ και οι κυβερνήσεις των πιο φτωχών χωρών θα προσπαθήσουν να αποκομίσουν βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη , υποσχόμενες στο εκλογικό τους σώμα, δυτικοευρωπαϊκά εργατικά standards . Μακροπρόθεσμα όμως , μια τέτοια πολιτική θα είναι καταστροφική για τις φτωχές χώρες. Με την παραγωγικότητα τους ακόμη πολύ χαμηλή, θα χάσουν και αυτό το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, και η ανεργία θα αυξηθεί σημαντικά . Με λίγα λόγια, θα επαναληφθεί σε πανευρωπαϊκή κλίμακα αυτό που έγινε στην Γερμανία μετά την ενοποίηση όταν η εργατική νομοθεσία της Ανατ. Γερμανίας εξομοιώθηκε εν μία νυκτί με αυτή της Δυτικής. Είκοσι χρόνια μετά, και παρότι διοχετεύτηκαν 1 τρις ευρώ στις ανατολικές περιοχές , η ανεργία εκεί εξακολουθεί να είναι διπλάσια της Δυτικής Γερμανίας . Όμως η ενοποίηση θα επιβαρύνει και τα πιο πλούσια κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την οικονομία των πιο φτωχών χωρών να επιβραδύνεται λόγω της εναρμόνισης , οι χώρες του Βορρά θα είναι αναγκασμένες να τις χρηματοδοτούν με ακόμη μεγαλύτερα ποσά.

Η Ελλάδα βέβαια, δεν έχει χαμηλή φορολογία , ενώ μέχρι την ψήφιση του πρόσφατου νόμου, η εργατική της νομοθεσία ήταν μια από τις πιο αυστηρές στην Ευρώπη. Η εναρμόνιση όμως ,την οποία επιδιώκει η πολιτική μας ελίτ για να εξασφαλίσει τη διαιώνισή της στην εξουσία, θα στερήσει από τη χώρα μας κάθε δυνατότητα να εκμεταλλευθεί στο μέλλον τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χαμηλής φορολογίας και της ελαστικής εργατικής νομοθεσίας και έτσι να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και να ξεφύγει από την κρίση . Στην "εναρμονισμένη" Ε.Ε., η Ελλάδα θα περιέλθει σε μια κατάσταση μόνιμου επαίτη, θα εξελιχθεί σε μια Καλαβρία της Ευρώπης, που δεν παράγει τίποτε και εξαρτιέται ολοκληρωτικά από τις χρηματοδοτήσεις του Βορρά. Άραγε αυτό είναι το μέλλον που θέλουμε για τη χώρα μας;