Η συζήτηση για τα χαρακτηριστικά των αντιμεταναστευτικών σχηματισμών στην Ευρώπη ενίοτε κατατρύχεται από τον ανεπαρκή συγχρονισμό της βιβλιογραφίας με τις νέες ιδεολογικές εξελίξεις στο εσωτερικό των πολιτικών αυτών σχηματισμών. Τα ευρωπαϊκά κόμματα, τα οποία αντιτίθενται στη μαζική μετανάστευση και χαρακτηρίζονται από την προσήλωση στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του πολιτισμικού ευρωπαϊσμού, δεν είναι ορθό από μεθοδολογικής άποψης να κατηγοριοποιούνται συλλήβδην πλέον στην άκρα Δεξιά, καθώς ο όρος αυτός πλέον κρίνεται παρωχημένος και μη λειτουργικός.
Στην άκρα Δεξιά είναι δυνατόν να τοποθετηθούν κόμματα, όπως το γερμανικό "NPD", το ουγγρικό "Jobbik", και γενικώς οι αντισημιτικοί/αντι-ισραηλινοί ακροδεξιοί σχηματισμοί ανά την Ευρώπη, οι οποίοι αντιτίθενται στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Στην δυτική Ευρώπη, όμως, κατά κανόνα, τα αντιμεταναστευτικά κόμματα είναι πλέον κόμματα νέου τύπου, με αφετηρίες οπωσδήποτε στον ευρύτερο κεντροδεξιό/δεξιό χώρο, τα οποία, όμως παρουσιάζουν σαφή νεωτερικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, σε σχέση με αντίστοιχους πολιτικούς σχηματισμούς του παρελθόντος:
α. εκφράζουν τον πολιτισμικό ευρωπαϊσμό
β. είναι φιλελεύθερα/συντηρητικά κόμματα
γ. είναι αντι-ισλαμιστικά κόμματα
δ. είναι φιλο-ισραηλινά κόμματα.
Ουσιαστικά τα κόμματα αυτά, τα οποία προσδιορίζουμε εδώ ως "κόμματα της ταυτότητας", εκφράζουν εν πολλοίς έναν πρώιμο "ευρωπαϊκό αυτοχθονισμό" και αξιοποιούν ή εκμεταλλεύονται το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο έως πρόσφατα θεωρείτο θέμα-ταμπού σε πολλές δυτικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος. Κοινό χαρακτηριστικό των κομμάτων της ταυτότητας –το οποίο απαντά με αυξανόμενη συχνότητα και στα συντηρητικά κεντροδεξιά κόμματα- είναι η αντίθεση στον ισλαμισμό και στη μεταβολή των δημογραφικών και πολιτισμικών δεδομένων στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατά συνέπεια μία ακριβής περιγραφή των κομμάτων αυτών θα τα κατέτασσε σε ένα γενικό πλαίσιο κομμάτων της ταυτότητας, ενός ευρωπαϊκού αυτοχθονισμού και αντι-ισλαμισμού. Σε επίπεδο πολιτικής ισχύος και ιδεολογικής αναφοράς τα κόμματα της ταυτότητας έχουν αντικαταστήσει την Αριστερά ως τρίτο πόλο, η πολιτική επιρροή της οποίας έχει συρρικνωθεί τα τελευταία έτη, καθώς η λογική της μετανεωτερικότητας έχει εξαντλήσει την χρησιμότητά της στο νέο πλαίσιο του 21ου αιώνα.
Η αντίθεση στη μαζική μετανάστευση και στη ριζική μεταβολή των πολιτισμικών ισορροπιών στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν αφορά τόσο οικονομικής υφής κίνητρα εκ μέρους των αντιδρώντων γηγενών όσο την επιθυμία διατήρησης του υφισταμένου πολιτισμικού πλαισίου, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τη μακραίωνη ιστορική εμπειρία. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από εμπειρικά δεδομένα και μελέτες του αυτοχθονισμού, βάσει των οποίων το πρωτεύον κίνητρο των πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι αντιδρούν στη μαζική μη ευρωπαϊκή μετανάστευση, είναι η πολιτισμική αντιπαράθεση, η οποία προκύπτει στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών.
Κατά συνέπεια η αντίθεση στη μαζική μη ευρωπαϊκή μετανάστευση συνιστά για τους οπαδούς των σχηματισμών αυτών: α) ένα εγχείρημα διατήρησης της πολιτισμικής ενότητας του δημόσιου χώρου των δημοκρατικών κοινωνιών και της κοινωνικής συνοχής των δημοκρατιών, β) απόπειρα συγκρότησης μίας διακριτής ευρωπαϊκής πολιτισμικής ταυτότητας, γ) απόπειρα υπεράσπισης της ελευθερίας λόγου απέναντι στους σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης νόμους περί λογοκρισίας και περί εχθροπάθειας.
Το εθνοτικό και το πολιτισμικό-ευρωπαϊκό κριτήριο έχει αποκτήσει εξέχουσα σημασία για τους γηγενείς ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, υπερκαλύπτοντας και ενίοτε αντικαθιστώντας τις ταξικές και άλλες ιεραρχικές κοινωνικές αναφορές προς την κατεύθυνση της ιδεολογικής ομογενοποίησης και της πολιτικής κινητοποίησης του πληθυσμού των γηγενών.Η εθνότητα και η πολιτισμική αναφορά των γηγενών εκτιμάται ότι θα καταστεί επαρκές κριτήριο κοινωνικής συσπείρωσης και αλληλεγγύης, καθώς θα συμβάλει στην ανάπτυξη διαταξικών δικτύων κοινωνικής αναφοράς δομημένων με βάση την ιστορική και πολιτισμική εθνική ταυτότητα. Η μαζική μετανάστευση και η πολυπολιτισμικότητα δεν αναδεικνύουν μόνο την διαφορετικότητα των μεταναστών, αλλά και την ιδιαιτερότητα της ταυτότητας των γηγενών.
Στα κράτη, στα οποία η Κεντροδεξιά αντιλήφθηκε την ανωτέρω μεταστροφή του πολιτικού σώματος και έλαβε υπ’ όψιν της την τάση του πολιτικού σώματος να προασπίσει την ευρωπαϊκή πολιτισμική ιδιοσυστασία και τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τα ποσοστά της αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό και εδραιώθηκε η πολιτική και ιδεολογική της κυριαρχία.Η γόνιμη και επιλεκτική προσοικείωση βασικών αρχών ενός πολιτισμικού ευρωπαϊσμού εκ μέρους των κεντροδεξιών κομμάτων είναι δυνατόν να συμβάλει στην αποτροπή ενδεχόμενων ακραίων εκδηλώσεων, στην διαφύλαξη του δημοκρατικού πλαισίου της Ευρώπης, στην επίταση της πολιτικής αυτοσυνειδητοποίησης της Ευρώπης, καθώς και στην πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της Κεντροδεξιάς, μετασχηματισμένης με άξονα τον πολιτισμικό ευρωπαϊσμό, στον ευρωπαϊκό χώρο κατά τον 21ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου