Πόσο διαφορετικό είναι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" ;

Αυτές τις ημέρες, η πρόεδρος της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" Ντόρα Μπακογιάννη παρουσίασε το εναλλακτικό Μεσοπρόθεσμo Πρόγραμμα του κόμματός της. Ίσως είναι μια από τις ελάχιστες φορές στην ελληνική πολιτική ιστορία που ένα κόμμα της αντιπολίτευσης μπήκε στον κόπο να παρουσιάσει ένα τόσο αναλυτικό πρόγραμμα, με συγκεκριμένες προτάσεις, νούμερα και χρονοδιαγράμματα. Και μόνο γι αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στη "Δημοκρατική Συμμαχία". Όμως, παρόλα αυτά, έχω πολλές αμφιβολίες για το αν το πρόγραμμα που παρουσίασε η Ντόρα Μπακογιάννη διαφέρει ουσιαστικά από το Μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησης και αν είναι ικανό να βγάλει την Ελλάδα από τα σημερινά της αδιέξοδα. Σίγουρα στις προτάσεις της ΔΗ.ΣΥ. υπάρχουν αρκετά θετικά σημεία, ιδίως στο σκέλος της μείωσης δαπανών και των διαρθρωτικών αλλαγών. Ίσως αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο τολμηρά αλλά δεν θα σταθώ εδώ. Το πρόβλημα είναι πως ακόμη και οι λελογισμένες μεταρρυθμίσεις που προτείνει η ΔΗ.ΣΥ. είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν μέσα στα πλαίσια ενός γενναιόδωρου πακέτου στήριξης, το οποίο με τόση θέρμη υπερασπίζεται η κυρία Μπακογιάννη. Όπως έχουμε ξαναγράψει , είναι αφέλεια να πιστεύουμε πως η εγχώρια πολιτική τάξη θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που ουσιαστικά την αυτοκαταργούνε, την ίδια στιγμή που επιδοτείται με τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ του Μνημονίου. Και δυστυχώς, η απροθυμία της κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο να προχωρήσει ακόμη και τις πιο απλές αλλαγές φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτή τη θεση. Τελικά, τα φτηνά δάνεια της Δύσης, που υποστηρίζουν τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΔΗ. ΣΥ. ,αντί να βάζουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης και των μεταρρυθμίσεων, μας οδηγούν στην εξάρτηση και την καλαβριοποίηση. Όμως αυτή η καταστροφική εξάρτηση από την "καλωσύνη των ξένων" γίνεται ακόμη πιο έντονη αν εφαρμοστούν κάποιες άλλες προτάσεις του Μεσοπρόθεσμου της ΔΗ.ΣΥ. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ζηλεύοντας προφανώς τη δόξα του κύριου Βαρουφάκη, προτείνει ένα ευρωπαϊκό "Σχεδίο Μάρσαλ" για την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, ζητάει από την Ε.Ε. να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις . Επιπλέον , προτείνει να δοθούν εγγυήσεις από την ευρωπαϊκή πλευρά, ενδεχομένως από την ευρωπαϊκή Investment Bank, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η πραγματοποίηση επενδύσεων στην Ελλάδα. Η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να μας διαβεβαιώνει πως έχει διδαχτεί από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά εδώ φαίνεται να νοσταλγεί το κούφιο μοντέλο "ανάπτυξης" της μεταπολιτευτικής Ελλάδας . Ένα μοντέλο Σοβιετικού τύπου που βασίστηκε στα μεγάλα δημόσια έργα που γίνονταν με τα λεφτά της ΕΕ. Ένα μοντέλο με σαθρές βάσεις που εξέθρεψε τη διαφθορά και τα κρατικοδίαιτα λαμόγια. Η επίπλαστη ευημερία που μας εξασφάλιζε εφησύχαζε τις κυβερνήσεις και τις έκανε να μην προχωρούν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Το ίδιο έγινε άλλωστε και με το αρχικό "Σχέδιο Μάρσαλ". Οι πραγματικές αλλαγές που έθεσαν τις βάσεις για τη φρενήρη ανάπτυξη των δεκαετιών του '50 και του '60, πραγματοποιήθηκαν μόνο όταν τα χρήματα της αμερικάνικης βοήθειας άρχισαν να στερεύουν. Όπως γράφει ο καθηγητής Πάνος Καζάκος (τον οποίο κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για αντιδυτικές εμμονές) στο βιβλίο του "Ανάμεσα σε Κράτος και Αγορά" : "Ίσως...η προοπτική διακοπής της βοήθειας ή έστω δραστικής μείωσής της στις αρχές της δεκαετίας του '50, να επηρέασε τις αποφάσεις για τον αναπροσανατολισμό της πολιτικής πρώτα με υπεύθυνο τον Γ. Καρτάλη το 1952 (περιοριστική πολιτική) και μετά με τον Σπύρο Μαρκεζίνη το 1953." Όμως, τα στελέχη της ΔΗ.ΣΥ. ισχυρίζονται πως το δυνατό σημείο του προγράμματός τους και αυτό που τους διαφοροποιεί ουσιαστικά από την κυβέρνηση είναι η "μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης του ιδιωτικού τομέα και των Φυσικών Προσώπων". Όμως , αν ρίξουμε μια ματιά στους αριθμούς, διαπιστώνουμε πως η συνολική φορολογία τελικά δεν μειώνεται. Όπως μας ενημέρωσε η Ντόρα Μπακογιάννη στη συνέντευξη τύπου το πρόγραμμα "στηρίζεται κυρίως στη μείωση των δαπανών και όχι στην αβέβαιη αύξηση των φορολογικών εσόδων. Η σχέση δαπανών –εσόδων είναι 63% με 37% αντί για 52% με 48% που προβλέπει το κυβερνητικό πρόγραμμα." Όμως αυτό σημαίνει πως και πάλι, κάποια δισεκατομμύρια ευρώ πρέπει να βρεθούν με επιπλέον φορολογία ή με αύξηση της υπάρχουσας. Μπορεί λοιπόν το πρόγραμμα της ΔΗ.ΣΥ. να μειώνει (και ορθά) την φορολογία των επιχειρήσεων κατά 800 εκατομμύρια ευρώ και να καταργεί την έκτακτη εισφορά, όμως φροντίζει να πάρει τα χρήματα πίσω μέσω άλλων φόρων. Έτσι, η φορολογία στην ακίνητη περιουσία θα αυξηθεί και άλλο σε σχέση με τα σημερινά πολύ υψηλά επίπεδα , απλά η αύξηση θα είναι μικρότερη κατά 815 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με τις αυξήσεις που θα ψηφίσει η κυβέρνηση με το μεσοπρόθεσμο . Επίσης ο συντελεστής του ΦΠΑ στην εστίαση θα αυξηθεί και αυτός . Δεν θα φτάσει μεν στο 23% όπως ζητάει η κυβέρνηση αλλά θα αγγίξει το 18% (σε σχέση με το σημερινό 13%). Και φυσικά, ούτε κουβέντα για μείωση της δυσβάστακτης φορολογίας που έχουμε υποστεί τον τελευταίο χρόνο. Οπότε, το σωστό είναι πως το πρόγραμμα της ΔΗ.ΣΥ. δεν μειώνει τη φορολογική επιβάρυνση, όπως ισχυρίζεται, αλλά απλά περιορίζει τις αυξήσεις που προτείνει η κυβέρνηση με το δικό της Μεσοπρόθεσμο. Όμως σε μια Ελλάδα που χρειάζεται ένα πραγματικό φιλελεύθερο σοκ για να ξυπνήσει και με τους ανταγωνιστές μας να έχουν φορολογικούς συντελεστές της τάξης του 10%,είναι άραγε αρκετό κάτι τέτοιο; Το πρόγραμμα που παρουσιάσε η Ντόρα Μπακογιάννη αυτή την εβδομάδα είναι μεν κάπως καλύτερο από το κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά δε φαίνεται να διαφοροποιείται ουσιαστικά από αυτό. Και εδώ, η ήδη υψηλή φορολογία αυξάνεται και άλλο (έστω και σε μικρότερο ποσοστό) ενώ η εξάρτηση μας από τα χρήματα της Ε.Ε. μεγαλώνει . Παρά τη φιλελεύθερη ρητορική της, η Ντόρα Μπακογιάννη δεν φαίνεται διατεθειμένη να αμφισβητήσει τον παπανδρεϊκό "σοσιαλισμό της επαιτείας".