Η γαλλική και η βελγική κυβέρνηση ανακοίνωσαν με τυμπανοκρούσιες πως θα στηρίξουν με κάθε τρόπο τη χρεωκοπημένη τράπεζα Dexia , τα χρηματιστήρια έκαναν πάρτυ αλλά στην πραγματικότητα το σύστημα του κρατικοδίαιτου, κορπορατιστικού καπιταλισμού βουλιάζει όλο και πιο βαθιά μέσα στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε.
Η ιστορία μας αρχίζει κάπως έτσι: οι Κεντρικές Τράπεζες κράτησαν τα επιτόκια σε τεχνητά χαμηλά επίπεδα για πολλά χρόνια, δήθεν για να βοήθησουν την ανάπτυξη. Όμως, το οικονομικό μπουμ που δημιούργησαν δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια φούσκα που έσκασε με εντυπωσιακό και ηχηρό τρόπο το 2008. Πολλές τράπεζες και επιχειρήσεις βρέθηκαν τότε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Ομως οι κυβερνήσεις έκριναν πως η αποτυχία δεν έχει θέση στη δικιά τους ιδιόμορφη εκδοχή του καπιταλισμού. Δεν θα ήταν οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες που θα πλήρωναν για τις δικές τους λανθασμένες επενδυτικές επιλογές, αλλά οι ...φορολογούμενοι. Έτσι, εφαρμόζοντας έναν ιδιότυπο "σοσιαλισμό των πλουσίων" οι κυβερνήσεις παρείχαν αφειδώς τρισεκατομμύρια ευρώ για να κρατήσουν στη ζωή αποτυχημένες τράπεζες, επιχειρήσεις και βιομηχανίες . Όμως κάτι δεν πήγε καλά σε αυτό το άψογο, κατά τα λοιπά, σχέδιο. Τα πακέτα διάσωσης επιβάρυναν δημοσιονομικά τα κράτη , τα ελλείμματα και τα χρέη εκτοξεύτηκαν στα ύψη και τώρα είναι ολόκληρες χώρες , και όχι απλές επιχειρήσεις, που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας . Τα πακέτα διάσωσης που υποτίθεται πως θα μας έσωζαν το 2008 , μας βύθισαν τελικά σε μια κρίση πολύ χειρότερη και πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη.
Όμως, ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχουν μπει οι οικονομίες του πλανήτη δεν τελειώνει εδώ. Σήμερα, παρα τα δισεκατομμύρια που έχουν μπει στα ταμεία τους , οι τράπεζες κινδυνεύουν ξανά γιατί έχουν επενδύσει στα κρατικά ομόλογα των χωρών που κινδυνεύουν με χρεωκοπία. Και όμως τα "χρυσά παιδιά" του συστήματος, σαν τους ναρκωμανείς που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη δόση τους, είναι τόσο εθισμένοι στο κρατικό χρήμα, που μας λένε πως τα bailouts, που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, είναι και πάλι η μοναδική λύση . Έτσι, οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και του Βελγίου έσπευσαν να δηλώσουν πως θα στηρίξουν την τράπεζα Dexia , που ειναι βυθισμένη μέχρι το λαιμό στα ελληνικά ομόλογα. Από κοντά και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας Κριστιάν Νουαγιέ, που ξεκαθάρισε πως οι κεντρικές τράπεζες Γαλλίας και Βελγίου θα διασφαλίσουν την επαρκή ρευστότητα της Dexia. "θα δανείσουμε στην Dexia όσα χρήματα χρειάζεται",είπε χαρακτηριστικά . Επειδή όμως η Dexia είναι η κορυφή του παγόβουνου και υπάρχουν πολλές τράπεζες σαν αυτή, εαν οι καταχρεωμένες χώρες και οι Κεντρικές τους τράπεζες ακολουθήσουν το δρόμο της Γαλλίας και Βελγίου το μόνο που θα καταφέρουν είναι να αυξήσουν τον πληθωρισμό και το ήδη τεράστιο δημόσιο χρεος τους. Η κρίση χρέους θα επεκταθεί και σε αυτές και σύντομα θα ακολουθήσουν το δρόμο της Ελλάδας.
Η πιο δίκαια και λιγότερο επώδυνη λύση είναι να μπει ένα τέλος στα πακέτα διάσωσης των τραπεζών αλλά και των κρατών, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα . Όπως έγραψε και ο καθηγητής του πανεπιστημίου Rey Juan Carlos της Μαδρίτης, Philipp Bagus : "Αυτό δεν θα είναι το τέλος του κόσμου αλλά το ξεκίνημα μιας σύντομης, αποτελεσματικής διαδικασίας προσαρμογής και της δίκαιης κατανομής του βάρους των ζημιών."Αυτό που θα συμβεί είναι "μια σύντομη και απότομη κρίση και μια γρήγορη προσαρμογή . Μοντέλα επιχειρήσεων που δεν μπορούν να διατηρηθούν οικονομικά θα εξαφανιστούν . Πιο υγιείς τράπεζες θα μπορούσαν να βρούν νέα κεφάλαια και οι πιστώτες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν την ανταλλαγή χρέους με μετοχικό κεφάλαιο εαν το επιχειρησιακό μοντέλο της τράπεζας κρίνονταν αξιόπιστο." Δυστυχώς, τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος είναι τεράστια. Η επιμονή των ελιτ στην αδιέξοδη πολιτική των bailouts μας οδηγεί σε μια παγκόσμια οικονομική καταστροφή άνευ προηγουμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου