Την Παρασκευή που μας πέρασε ο Ολλανδός πολιτικός Γκερτ Βίλντερς, ο οποίος αντιδρά στη συμμετοχή της χώρας του στο νέο ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης της Ελλάδας, μετέβη μπροστά από την ελληνική πρεσβεία στη Χάγη, και κρατώντας ένα μεγεθυμένο χαρτονόμισμα των 1.000 δραχμών, ζήτησε να βγει η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ. Μάλιστα, εξήγησε γιατί η λύση της δραχμής είναι προς το συμφέρον και της χώρας μας. Η κίνηση αυτή του Βίλντερς έθιξε βαθύτατα τα καθεστωτικά ελληνικά ΜΜΕ που τον περιποιήθηκαν δεόντως, στόλιζοντάς τον με χαρακτηρισμούς όπως "ακροδεξιός" και "ακραίος εθνικιστής". Μετά την πρωθυπουργό της Σλοβακίας Ιβέτα Ραντιτσόβα και τον αρχηγό του φινλανδικού κόμματος "Πραγματικοί Φινλανδοί", οι εγχώριες εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων ανακάλυψαν στο πρόσωπο του Βίλντερς το νέο ορκισμένο εχθρό του ελληνισμού που θέλει να στερήσει από την ηρωϊκή πατρίδα μας, τα χρήματα που… δικαιούται. Στις μέρες μας, κάποιοι πολιτικοί όροι έχουν χάσει το νόημα τους, αξίζει όμως να δούμε αν πράγματι ο Βίλντερς είναι αυτός ο επικίνδυνος ακροδεξιός, για τον οποίο μιλούν τα ελληνικά ΜΜΕ.
Όπως γνωρίζει και ένας πρωτοετής φοιτητής της Πολιτικής Επιστήμης, ο κρατισμός στην οικονομία είναι συστατικό στοιχείο του προγράμματος όλων των φασιστικών και νεοναζιστικών κομμάτων. Όμως ο Γκέρτ Βίλντερς είναι φιλελεύθερος σε οικονομικά θέματα. Υποστηρίζει τη δραστική μείωση των φόρων και των κρατικών ρυθμίσεων στην οικονομία, την κατάργηση του κατώτατου μισθού, τον περιορισμό των κρατικών επιδομάτων και επιδοτήσεων. Μεσα στο πλαίσιο του οικονομικού φιλελευθερισμού του , αρνείται να πληρώσουν οι Ολλανδοί φορολογούμενοι τα ανοίγματα των ευρωπαϊκών τραπεζών στην Ελλάδα αλλά αντίθετα ζητάει να αναλάβουν οι ίδιες οι τράπεζες το κόστος των κακών επενδυτικών επιλογών τους. Επίσης ο Βίλντερς υποστηρίζει τη μεγαλύτερή δυνατή αποκέντρωση και συνεπώς επικρίνει το συγκεντρωτισμό και το γραφειοκρατικό Λεβιάθαν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως ο ίδιος λέει, πρότυπά του δεν είναι ο Λεπέν και ο Χάιντερ, αλλά η πρώην πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ο Βίλντερς είναι πράγματι εναντίον της μετανάστευσης από μουσουλμανικές χώρες, αυτή η θέση όμως δεν αρκεί για να τον χαρακτηρίσει ακροδεξιό. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να είναι ακροδεξιοί το 80% των Ευρωπαίων πολιτών και σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων που υποστηρίζουν πια παρόμοιες απόψεις . Ο ίδιος λέει πως δεν έχει πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους αλλά με τη Ισλαμική θρησκεία, κουλτούρα και ιδεολογία. Ο Βίλντερς, ακολουθώντας τα βήματα του Pim Fortuyn , αντιτίθεται στη μουσουλμανική μετανάστευση, επειδή θεωρεί πως η έλευση στην Ολλανδία εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων, που φέρνουν μαζί τους τις υπερβολικά συντηρητικές απόψεις τους σε κοινωνικά θέματα και μάλιστα με διάθεση να τις επιβάλουν , αποτελεί απειλή για το φιλελεύθερο και ανεκτικό μοντέλο της χώρας του. Τις συνιστώσες αυτού του μοντέλου (δηλαδή την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλόφιλων) είναι που υπερασπίζεται ο , κατά τ 'άλλα, ακροδεξιός Βίλντερς. Βέβαια, στο πρόγραμμά του δεν λείπουν και οι αυταρχικές θέσεις (όπως πχ η απαγόρευση του Κορανίου), αλλά σε γενικές γραμμές οι προτάσεις του δεν έρχονται σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου και τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.(πχ στο ζήτημα της μετανάστευσης προτείνει μορατόριουμ πέντε ετών στην είσοδο των μη Δυτικών ξένων που σκοπεύουν να μείνουν μόνιμα στην Ολλάνδία). Τέλος, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, υποστηρίζει-τί περιέργο για έναν ακροδεξιό!- τις πολιτικές του ισραηλινού κράτους. (Για τις πολιτικές απόψεις του Γκέρτ Βίλντερς και του κόμματός του, διαβάστε εδώ και εδώ)
Μπορεί να συμφωνείς ή να διαφωνείς σε πολλά με τον Γκέρτ Βίλντερς (και προσωπικά, είμαι επιφυλακτικός με αρκετές από τις θέσεις του), δύσκολα όμως μπορείς να τον χαρακτηρίσεις ακροδεξιό. Πιο πολύ θα του ταίριαζε ο χαρακτηρισμός "φιλελεύθερος συντηρητικός με μια ροπή προς τον λαϊκισμό". Όμως στην Ευρώπη , τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα κολλήσουν κατευθείαν την ρετσινιά του ακροδεξιού σε οποιονδήποτε πολιτικό αμφισβητεί δυναμικά τις βάσεις του κυρίαρχου σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου ( δηλαδή το κοινωνικό κράτος, τον κρατικά επιβαλλόμενο πολυπολιτισμό, το ευρώ ή πιο πρόσφατα το bail-out consensus ). Έτσι σύνθετα πολιτικά φαινόμενα με τοπικές ιδιαιτερότητες και κόμματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους (όπως το μάλλον κρατικίστικο "Εθνικό Μέτωπο" της Γαλλίας με το οικονομικά υπερφιλελεύθερο "Κόμμα Προόδου" της Νορβηγίας) τσουβαλιάζονται όλα μαζί κάτω από την ταμπέλα της "ακροδεξιάς" με προφανή σκοπό τη δαιμονοποίηση και εξουδετέρωσή τους . Και φυσικά, τα καθεστωτικά ελληνικά ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να μην παίζουν αυτό το παιχνίδι. Πόσο μάλλον όταν από τη συνέχιση των πακέτων στήριξης εξαρτάται η επιβίωση της ντόπιας κλεπτοκρατίας, της οποίας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου