Η ομάδα των σοσιαλδημοκρατών , ευρωπαϊστών, φιλελεύθερων και λοιπών "εκσυγχρονιστικών" δυνάμεων που υποστηρίζουν με πάθος το Μνημόνιο, συνηθίζουν να επαίρονται για τον κοσμοπολιτισμό της σκέψης τους και τη διεθνή διάσταση των λύσεων που προτείνουν για την ελληνική οικονομική κρίση. Μάλιστα, κατηγορούν τους "εθνικιστές" και "λαϊκιστές" της άλλης πλευράς για στενόμυαλο επαρχιωτισμό. Τελικά όμως και οι θιασώτες του "εκσυγχρονισμού" δεν φαίνεται να ξεφεύγουν και πολύ από τα επαρχιώτικα συμπλέγματα για τα οποία κατηγορούν τους αντιπάλους τους . Η σταθερά σε όλες τις προτάσεις που κάνουν είναι πως η σωτηρία για την Ελλάδα θα έρθει με τη διεθνή και κυρίως την ευρωπαϊκή βοήθεια. Όμως στα μεγαλεπήβολα πλάνα τους, ξεχνάνε πως η Ελλάδα δεν είναι μόνη της σε αυτή την κρίση. Μιλάνε για Μνημόνια, Μόνιμους Μηχανισμούς Στήριξης και ευρωομόλογα και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αναρωτηθούν για πόσο καιρό ακόμη η Δύση και η Ευρώπη θα έχουν χρήματα για να μας δανείζουν. Εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους για το μέλλον της χώρας στο ευρώ και δεν προβληματίζονται καν για το αν η ευρωζώνη θα υπάρχει τα επόμενα χρόνια.
Πριν από λίγους μήνες ο γνωστός Σουηδός συγγραφέας Johan Nordberg έγραψε : "Στην πρωτότυπη ταινία του "Superman" , ο ήρωας σώζει την Lois Lane ενώ αυτή πέφτει από έναν ουρανοξύστη. "Μην ανησυχείτε, κυρία μου, σας κρατάω", της λέει, ενώ βρίσκονται στον αέρα. Και εκείνη του απαντάει: "Με κρατάς; Και εσένα ποιός σε κρατάει;". Αυτή είναι η ερώτηση που κανένας δεν κάνει στις μέρες μας. Αν η Κίνα δανείζει σε μας, ποιός δανείζει την Κίνα ; Αν οι κυβερνήσεις διασώζουν τις τράπεζες, ποιός θα διασώσει τις κυβερνήσεις; Και αν η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει το δίχτυ ασφαλείας, ποιός θα βρεθεί για να διασώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση;" Αυτή είναι η ερώτηση που δεν κάνουν και οι δικοί μας "εκσυγχρονιστές" . Μιλάνε για την ελληνική κρίση σαν να πρόκειται για την ιδιομορφία μιας σπάταλης χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κορυφή του παγόβουνου . Από τη Μ. Βρετανία μέχρι την Ιταλία και από τις Η.Π.Α. μέχρι την Ιαπωνία , το πρόβλημα, αν και διαφέρει σε μέγεθος, είναι παντού το ίδιο : το υψηλό δημόσιο χρέος. Αναλυτές που ξεκινάνε από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, από φιλελεύθερους οικονομολόγους μέχρι τον Nouriel Rubini και τον συντηρητικό ιστορικό Niall Ferguson, μιλάνε ήδη για την επικείμενη κρίση του δημόσιου χρέους. Μια κρίση, που δεν πρόκειται να περιοριστεί μόνο στις αδύναμες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά, σε μια ειρωνεία της ιστορίας , θα επεκταθεί από την κοιτίδα του Δυτικού πολιτισμού, την Ελλάδα, σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο. Μια κρίση χειρότερη από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα.
Στην ευρωζώνη, το δημόσιο χρέος καλπάζει. Για το 2010, ξεπέρασε το 85% του ΑΕΠ από 79,3% που ήταν πέρυσι και θα συνεχίσει να αυξάνει. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα φτάσει το 2014 το 100%. Στις Η.Π.Α. τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Με το δημόσιο χρέος να αγγίζει το ιλιγγιώδες ποσό των 15 τρις δολλάριων και τα κόμματα ανίκανα να περικόψουν τις δημόσιες δαπάνες , οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης κάνουν αυτό που ήταν αδιάνοητο πριν λίγα χρόνια και για πρώτη φορά υποβαθμίζουν τις προοπτικές της αμερικάνικης οικονομίας .«Οι Η.Π.Α. είναι ασφαλές καταφύγιο, με τον ίδιο τρόπο που ήταν ασφαλές καταφύγιο και το Περλ Χάρμπορ το 1941» , σχολίασε σκωπτικά ο Niall Ferguson πέρυσι και φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
Με τη σειρά του και το ευρώ φαίνεται να στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα επέτρεψε στα πιο αδύναμα οικονομικά κράτη-μέλη να διατηρήσουν τεχνητά χαμηλά επιτόκια που οδήγησαν σε μια φρενίτιδα δανεισμού. Και όμως, οι Ευρωκράτες αποφάσισαν πως η λύση του προβλήματος βρίσκεται στα πακέτα στήριξης και στα ακόμη μεγαλύτερα χρέη , βυθίζοντας έτσι την ευρωζώνη σε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα. Όλο και περισσότερα δημοσιεύματα του διεθνή Τύπου κάνουν πια λόγο ανοιχτά για διάλυση της ευρωζώνης με τη μορφή που έχει σήμερα.
Και όμως για τους δικούς μας κατ'όνομα εκσυγχρονιστές, η παγκόσμια κρίση του δημόσιου χρέους και η κρίση του ευρώ δεν υπάρχουν καν. Όλες οι λύσεις που προτείνουν για την ελληνική κρίση βασίζονται σε δύο παραδοχές που είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον να μην ισχύουν: πως η Δύση θα έχει την ικανότητα να χρηματοδοτεί αιωνίως την Ελλάδα και πως το ευρώ θα βρίσκεται για πάντα στη θέση του. Έτσι όμως και αυτοί, όπως και οι "λαϊκιστές" αντίπαλοι τους, τελικά παραβλέπουν τη διεθνή διάσταση της κρίσης και καλλιεργούν την επαρχιώτικη ψευδαίσθηση πως η Ελλάδα είναι ο ...ομφαλός της Γης. Βλέπετε, οι εκσυγχρονιστές μας, παρά τις φαινομενικά βαθυστόχαστες αναλύσεις τους, δεν μπήκαν καν στον κόπο να κάνουν την απλή αλλά τόσο λογική ερώτηση της Lois Lane στον Σούπερμαν: "Και εσένα ποιός σε κρατάει;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου