Ήταν πριν από τρεις μήνες όταν οι Δυτικές κυβερνήσεις ετοιμάζονταν για έναν "υπέροχο, σύντομο πόλεμο" στην Λιβύη. Έναν πόλεμο που θα γινόταν για καλό σκοπό, θα κρατούσε λίγες μέρες ή το πολύ λίγες εβδομάδες, δεν θα είχε θύματα μεταξύ των αμάχων και θα απάλλασσε μια για πάντα το λαό της Λιβυής από το Μουαμάρ Καντάφι . Πρόθυμα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας ήταν μια ιδιότυπη συμμαχία "ανθρωπιστών" φιλελεύθερων, εκσυγχρονιστών σοσιαλδημοκρατών και "ευαίσθητων" αριστερών του σαλονιού, που συνήθως απεχθάνονται τους πολέμους, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τους καθαγιάζουν και να τους χειροκροτούν όταν ντύνονται με ανθρωπιστικό μανδύα.
Σήμερα , και ενώ ακόμη ηχούν τα μεγάλα λόγια και οι κούφιες υποσχέσεις των "ανθρωπιστών", η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική :
-Ο πολεμος δεν έχει κρατήσει λίγες εβδομάδες όπως μας έλεγαν αλλά ήδη συμπλήρωσε 3 μήνες, χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται ορατό τέλος στον ορίζοντα.
-O Kαντάφι παραμένει στην εξουσία.
-Η επέμβαση της Δύσης υποτίθεται πως έγινε για την προστασία των αμάχων, αλλά μόνο την τελευταία εβδομάδα το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε πως εξαιτίας των αεροπορικών επιδρομών του σκοτώθηκαν 24 άμαχοι .
-Λίβυοι μετανάστες εξακολουθούν να συνωστίζονται στις ιταλικές ακτές.
- Γι άλλη μια φορά, αποδεικνύεται πως "ο πόλεμος είναι η υγεία του κράτους". Το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων όλο και αυξάνεται. Σύμφωνα με την ίδια την αμερικανική κυβέρνηση μέχρι τις αρχές Ιουνίου το κόστος έφτασε τα 700 εκατομμύρια δολάρια και ως το Σεπτέμβριο θα ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο. Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο Δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Επίσης, στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι πολεμικές επιχειρήσεις τραυματίζουν το "κράτος δικαίου" και ενισχύουν ακόμη περισσότερο την εκτελεστική εξουσία . Ο, κατά τ'άλλα, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Μπάρακ Ομπάμα, τσαλαπάταει την αμερικάνικη νομοθεσία και με φτηνές δικαιολογίες συνεχίζει να διεξάγει έναν πόλεμο που δεν έχει την έγκριση του Κογκρέσου .
Βέβαια, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για τους επαγγελματίες "ανθρωπιστές με την γκιλοτίνα". Εξάλλου, γι αυτούς η Λιβύη είναι ήδη παρελθόν. Οι ευαίσθητες καρδιές τους αγωνιούν για το πώς θα σώσουν και άλλους λαούς που υποφέρουν ανά τον πλανήτη και ήδη καταστρώνουν καινούργια μεγαλεπήβολα πολεμικά σχέδια επί χάρτου. Ο επόμενος στόχος του "ανθρωπισμού" τους ίσως είναι η Συρία, ίσως η Υεμένη, ίσως το Ιράν... Το μέρος δεν έχει καμιά σημασία και φυσικά ούτε αυτή τη φορά θα μπουν στον κόπο να εξετάσουν αν οι επεμβάσεις θα έχουν κάποια αποτελέσματα ή θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα. Αυτό που μετράει είναι να επιδείξουν τα "ανθρωπιστικά" διαπιστευτήρία τους και να ικανοποίησουν τις κούφιες ιδεοληψίες τους.
[Τί γράφαμε στο "ΜπλεΜήλο" πριν αρχίσει η επέμβαση στη Λιβύη, εδώ και εδώ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου