Στο "ΜπλεΜήλο", εδώ και πολλούς μήνες, έχουμε υποστηρίξει τη θέση πως το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους είναι όχι μόνο ηθική αλλά και οικονομική αναγκαιότητα. Σήμερα, που τα ίδια λέει και η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών, δημοσιογράφων και οικονομολόγων, διεθνώς, αρχίζουν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται τη σκληρή πραγματικότητα και οι εγχώριοι "εκσυγχρονιστές", που πίστεψαν με πάθος στις θαυματουργές ιδιότητες του Μνημονίου, αλλά πια βλέπουν τις υψηλές προσδοκίες τους να διαψεύδονται. Έτσι ενώ μέχρι πρόσφατα μας διαβεβαίωναν, κόντρα σε κάθε οικονομική λογική, πως ακόμη και με 160% χρέος το 2013 (όπως άλλωστε προβλέπει το Μνημόνιο), όλα θα πήγαιναν καλά , τελευταία αρχίζουν να δέχονται ,έστω και διστακτικά, πως κάποιας μορφής αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Όμως εξακολουθούν να ισχυρίζονται -σαν τελευταία γραμμή άμυνας ίσως- πως τυχόν ανδιάρθρωση μπορεί να γίνει μόνο όταν καταφέρουμε να έχουμε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Στο χθεσινό άρθρο του στο "Bloomberg", ο έγκυρος δημοσιογράφος Matthew Lynn, εξηγεί, μεταξύ άλλων , γιατί περαιτέρω καθυστέρηση του "κουρέματος" θα φέρει μεγαλύτερο πόνο και θυσίες σε όλους.
Ο Lynn επισημαίνει πως οι αγορές παρουσιάζουν τη χρεωκοπία σαν κάτι καταστροφικό, επειδή οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές κέφαλαίων χάνουν πολλά χρήματα. Στην πραγματικότητα όμως, χώρες συνέχεια αποτυγχάνουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το μέγεθος του "κουρέματος". Αυτή τη θέση επιβεβαιώνει μια έρευνα που παρουσιάστηκε αυτό το μήνα σε συνέδριο της "Royal Economic Society" στο Λονδίνο από τους Juan Cruces και Christoph Trebesch. Οι δύο οικονομολόγοι , αφού μελέτησαν όλες τις αναδιαρθρώσεις χρέους από το 1970 εώς σήμερα (συνολικά 202 περιπτώσεις σε 68 χώρες) κατέληξαν πως οι αναδιαρθρώσεις που έχουν μεγαλύτερο "κούρεμα" συνοδεύονται από σημαντικά υψηλότερο κόστος δανεισμού και μεγαλύτερες περιόδους αποκλεισμού των χωρών από τις αγορές κεφαλαίων. Και ο Lynn καταλήγει : «Η κατάσταση του χρέους στην Ελλάδα επιδεινώνεται. Η καθυστέρηση δεν αποτελεί επιλογή. Θα ήταν καλύτερα να επιβάλει ένα 40% ή 50% απώλεια για τους κατόχους ομολόγων αυτή τη χρονιά παρά ένα 70%ή 80% το 2013». Και αν θέλουμε να επεκτείνουμε το συλλογισμό του, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν η αναδιάρθρωση είχε γίνει πέρσι, που το χρέος ήταν ακόμη μικρότερο.
Τώρα , λοιπόν, που η διαμάχη δεν αφορά πια το αν θα γίνει αναδιάρθρωση αλλά το πότε, αυτοί που υποστηρίζουν τη λύση της καθυστέρησης , ίσως αξίζει να ρίξουν μια ματιά στην έρευνα που παρουσιάζει ο Lynn.
[Πάντως, πολύ φοβάμαι πως το πιθανότερο σενάριο που προβάλλεται, δηλαδή μια αναδιάρθρωση που θα συνοδεύεται από νέα δάνεια και νέα πακέτα στήριξης, δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας και της Ε.Ε. Διαβάστε εδώ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου