O δημοσιογράφος της "Καθημερινής" , Πάσχος Μανδραβέλης υπογράφει ένα ενδιαφέρον άρθρο στο πρώτο τεύχος του "The Books' Journal" , όπου υπερασπίζεται τη χρησιμότητα του Μνημονίου.Και παρότι διαφωνώ με αυτή τη θέση, πρέπει να παραδεχτώ πως το άρθρο βοηθάει να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα που μάλλον στην Ελλάδα είναι ακόμη μπερδεμένα.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι από τους ελάχιστους Έλληνες δημοσιογράφους που έχει καταλάβει πως το ΔΝΤ δεν είναι τίποτε άλλο παρά "μια απόπειρα πολιτικής απάντησης στην κυριαρχία των αγορών" και "ένας διακρατικός παρεμβατισμός στις αγορές". Όσο για το πακέτο στήριξης στην Ελλάδα αποτελεί, όπως επισημαίνει, ένα "προϊόν πολιτικής απόφασης για να αποτρέψει τα οδυνηρά αποτελέσματα από την λειτουργία των αγορών".
Αναρωτιέμαι βέβαια αν οι Έλληνες φιλελεύθεροι , που πίνουν νερό στο όνομα του Μνημονίου και του ΔΝΤ , έχουν συνειδητοποιήσει πως υποστηρίζουν ένα θεσμό κεϋνσιανής εμπνεύσεως και φιλοσοφίας. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό, και σίγουρα χωράει πολύ συζήτηση για το αν ο ρόλος του ΔΝΤ στην παγκόσμια -και στην ελληνική-οικονομία , είναι θετικός ή όχι . Άλλα , στη συγκεκριμένη συζήτηση, έχει σημασία να ξέρουμε πως το ΔΝΤ κάθε άλλο παρά εργαλείο των δυνάμεων της αγοράς είναι. Ας μην φορτώνουμε λοιπον τον ταλαίπωρο τον φιλελευθερισμό με πολιτικές και θεσμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου