Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε πως η περίφημη ιρλανδική ανάκαμψη , για την οποία μας ζάλιζαν τόσες εβδομάδες οι Ευρωκράτες και τα παπαγαλάκια τους, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα. Το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει και με την περίπτωση της Πορτογαλίας . Θα θυμάστε φυσικά πως όλους τους προηγούμενους μήνες ο εγχώριος μνημονιακός και εκσυγχρονιστικός Τύπος είχε γεμίσει με άρθρα που επαινούσαν την αποφασιστικότητα του νέου κεντροδεξιού πρωθυπουργού της Πορτογαλίας και τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που επρόκειτο να προωθήσει . Φυσικά, ο στόχος αυτών των δημοσιευμάτων ήταν προφανής : για το οικονομικό ξεχαρβάλωμα της Ελλάδας τον τελευταίο χρόνο και το πάγωμα των μεταρρυθμίσεων μπορεί να φταίνε όλοι οι άλλοι (από την κυβέρνηση μέχρι τους "ρεμπεσκέδες" και "άχρηστους" Έλληνες), αλλά το Μνημόνιο και οι Βρυξέλλες ουδεμία ευθύνη έχουν.
Τώρα όμως μαθαίνουμε πως οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της Τρόικας εκφράζουν ολοένα αυξανόμενες ανησυχίες για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και στην Πορτογαλία. Μέτρα που θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας (όπως η φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας, η μείωση του ενεργειακού κόστους, η συγχώνευση των τοπικών συμβουλίων κτλ) έχουν εγκαταλειφθεί ή έχουν κολλήσει. Όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν πως η τωρινή κυβέρνηση , ακολουθώντας τα βήματα των προκατόχων της, θα δειλιάσει να αναμετρηθεί με τα κατεστημένα συμφέροντα και θα κάνει μόνο κάποιες επιφανειακές μεταρρυθμίσεις, που στην πραγματικότητα δεν θα αλλάξουν παρά ελάχιστα πράγματα. Την ίδια ώρα, το έλλειμμα για φέτος εκτιμάται πως θα αγγίξει το 7% του ΑΕΠ αντί για το 5.9% του αρχικού στόχου, ενώ ίσως χρειαστεί και άλλο ένα ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης ύψους 20-25 δις ευρώ για να χρηματοδοτηθούν οι δημόσιες εταιρείες που πια δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές. Μήπως αυτό το σκηνικό σας θυμίζει κάτι ;
Φυσικά για όλα αυτά δεν φταίει το ... DNA των Ελλήνων και των Πορτογάλων, που είναι ανεπίδεκτο φιλελευθεροποίησης . Όπως ήδη έχουμε δείξει η συνταγή του Μνημονίου πως τα φτηνά δάνεια μπορούν να "αγοράσουν" φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις δεν δουλεύει στις περισσότερες των περιπτώσεων. Το βασικό πρόβλημα με τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι ο "ηθικός κίνδυνος" που δημιουργούν. Τα δάνεια , με χαμηλότερα της αγοράς επιτόκια, ενθαρρύνουν τις κυβερνήσεις να συμπεριφερθούν ανεύθυνα αφού κάποιος άλλος θα επωμιστεί το κόστος των πολιτικών τους. Χωρίς την πίεση της αγοράς , και με διαθέσιμο κεφάλαιο, είναι επόμενο οι μεταρρυθμίσεις να καθυστερήσουν ή και να σταματήσουν . Αυτό συνέβη στην Ελλάδα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει τώρα και στην Πορτογαλία. Τα πακέτα στήριξης μπορεί να εξασφαλίζουν την επιβίωση του ντόπιου παρασιτικού και κρατικοδίαιτου συστήματος, δημιουργούν όμως χώρες που σέρνονται, χωρίς παραγωγική βάση, με αρνητική ανάπτυξη και αιώνια εξαρτημένες από την "καλοσύνη των ξένων".
Το 2005 ο Κενυάτης οικονομολόγος James Shikwati, βλέποντας πως η συνεχιζόμενη διεθνής βοήθεια προς τη χώρα του, καταστρέφει την επιχειρηματικότητα των κατοίκων της και ενισχύει την εγχώρια κλεπτοκρατία απηύθυνε μια αγωνιώδη έκκληση στη Δύση μέσω του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» : "Για όνομα του Θεού, σας παρακαλώ σταματήστε τη διεθνή βοήθεια!" . Μην εκπλαγούμε αν σε λίγα χρόνια αυτή η κραυγή ακούγεται σε όλη τη Νότια Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου