Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Ο (όχι και τόσο) μακρύς δρόμος προς την κατάρρευση




Καθώς η πολιτική σκηνή του τόπου αναλώνεται στις δικές τις χρόνιες παθογένειες η κρίση βαθαίνει και διευρύνεται. Οι τράπεζες αδειάζουν από ρευστό και αυτό είναι ένα ζήτημα που περνάει απαρατήρητο από τα ΜΜΕ. Μέσα στο τετράμηνο Ιανουαρίου – Απριλίου 2011 απομακρύνθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες περίπου 13 δις ευρώ , νούμερο τρομακτικό αν σκεφτείτε ότι όλο τον περσινό χρόνο είχαν απομακρυνθεί 28 δις.


Αυτό το φαινόμενο μοιραία αναγκάζει τις τράπεζες να καταφύγουν στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα για να διατηρούν έναν επαρκή βαθμό ρευστότητας, δίνοντας ως αντίκρυσμα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Έτσι, η ΕΚΤ αναβιβάζεται σε προνομιακό παράγοντα στο σενάριο μιας ενδεχόμενης ρύθμισης του ελληνικού χρέους: συγκεκριμένα, καθίσταται ικανή να εμποδίζει ένα ανερχόμενο consensus αναδιάρθρωσης, θέτοντας επιτακτικά όρους και απειλώντας ότι θα κλείσει τις στρόφιγγες προς τις ελληνικές τράπεζες αν δεν τηρηθούν οι επιταγές της.

Φυσικά, δεν είναι αρμοδιότητα της ΕΚΤ να επεμβαίνει σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής των κρατών-μελών. Αλλά η χρυσή ευκαιρία, της δόθηκε μέσα από μια ανίκανη πολιτική τάξη που οδηγεί τη χώρα σε κατάσταση χάους. Οι καταθέτες αποσύρονται από το παιγνίδι χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις τους για άμεσες ανάγκες ή βγάζοντας τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Έτσι οι Τράπεζες επιστρέφουν στη μητρική αγκαλιά της ΕΚΤ για να αναζητήσουν κεφάλαια. Η πολιτικοποίηση του ρόλου της ΕΚΤ μετά από αυτήν την εξέλιξη είναι απλά αυτονόητη.

Πέρα όμως από τις πολιτικές προεκτάσεις, είναι γεγονός πως φτάνουμε με ταχύτατους ρυθμούς μπροστά σε μια νέα έκφανση της κρίσης. Η απόσυρση των καταθέσεων ακολουθεί το μοτίβο της Αργεντινής. Βάσει αυτού του γραφήματος, μπορούμε να προβλέψουμε με αρκετή ακρίβεια το μέλλον που επιφυλάσσεται σε όλους μας, ενώ ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης ασχολούνται με τη σύνθεση της «νέας» κυβέρνησης.



Είναι προφανές ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Η περίφημη "πολιτική λύση" που ζητούνε διακαώς οι επιτελείς μας στο πρόβλημα του χρέους δε μπορεί να πραγματωθεί, αν δεν επανέλθει η ηρεμία στις αγορές και την κοινωνία. Δίχως μεταρρυθμίσεις, οι ανασχηματισμοί-καρικατούρες θα επιταχύνουν τις εξελίξεις προς μία πλήρη δημοσιονομική απορρόφηση της Ελλάδος από κάποιον υπερκρατικό μηχανισμό. Αλλά αυτό θα το εξετάσουμε σε επόμενό μας άρθρο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου