Πετάξτε το κράτος έξω από το θεσμό του γάμου!

Πριν λίγες μέρες, εκτυλίχθηκε ένα ακόμη επεισόδιο στο σήριαλ της αναγνώρισης του gay γάμου στην Ελλάδα. Όπως διαβάζω οι γάμοι των δύο ομόφυλων ζευγαριών που τελέστηκαν στην Τήλο το καλοκαίρι του 2008, θεωρούνται πια και επισήμως άκυροι καθώς το Πολιτικό Εφετείο Δωδεκανήσου απέρριψε τις δύο εφέσεις που κατέθεσαν τα ζευγάρια . Έτσι και στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, το ζήτημα αυτό χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις, πόλωση και δικαστικές αποφάσεις επί δικαστικών αποφάσεων. Όμως μεταξύ αυτών που είναι υπέρ του gay γάμου και αυτών που είναι εναντίον , υπάρχει και μια τρίτη άποψη : Μήπως ήρθε η ώρα να πετάξουμε το κράτος έξω από το θεσμό του γάμου;

Και αυτοί που ζητάνε την απαγόρευση των gay γάμων αλλά και όσοι ζητούν την κρατική αναγνώρισή τους, στην πραγματικότητα δε διαφέρουν και πολύ και ,χωρίς να το καταλαβαίνουν, μοιράζονται τον ίδιο κρατικίστικο τρόπο σκέψης . Και οι δύο αναγνωρίζουν πως η κυβέρνηση και μόνο αυτή έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το ποιοί πρέπει να παντρεύονται και ποιοί όχι. Έτσι, όμως, εκ των πραγμάτων, το ζήτημα γίνεται εξόχως πολιτικό και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες. Πόσα προβλήματα, αλήθεια, θα είχαν λυθεί, αν απλά ιδιωτικοποιούσαμε το θεσμό του γάμου ; Ο γάμος θα μπορούσε να είναι ένα ιδιωτικό συμβόλαιο που γίνεται στο συμβολαιογράφο, όπου τα μέρη μπορούν να καθορίσουν ελεύθερα το περιεχόμενο και τις υποχρεώσεις τους, ανάλογα με τις προτιμήσεις τους . Το κράτος δεν θα έχει δικαίωμα να καθορίσει ποιό θα είναι το φύλο των συμβαλλομένων , ούτε φυσικά τον αριθμό τους και επιπλέον θα σταματήσει να παρέχει προνόμια, φοροαπαλλαγές και επιδόματα στους παντρεμένους εις βάρος των υπόλοιπων πολιτών. Έτσι, ο γάμος γίνεται ένα καθαρά ιδιωτικό ζήτημα και αποφεύγουμε την έντονη πολιτικοποίηση του. Και αν θεωρείτε πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, αφού το κράτος πάντα ήταν το ...τρίτο πρόσωπο σε έναν γάμο, λάβετε υπόψη σας πως η κρατικοποίηση του θεσμού έγινε πραγματικότητα, στς περισσότερες χώρες του κόσμου, μόλις τον 19ο αιώνα.

Τα τελευταία χρόνια, ακούγονται όλο και περισσότερες φωνές που ζητούν την ιδιωτικοποίηση του γάμου. Οι φωνές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στο φιλελεύθερο χώρο αλλά βρίσκονται και στην κεντροαριστερά καθώς και στο χώρο της Εκκλησίας. Η αποκρατικοποίηση του γάμου, σε αντίθεση με τις δυο άλλες εναλλακτικές επιλογές, διευρύνει τα δικαιώματα επιλογής όλων μας, είτε gay είτε straight, και μας απαλλάσσει από την ολέθρια κρατική παρέμβαση στις συναινετικές σχέσεις των ενηλίκων (παρέμβαση που, μην ξεχνάμε, τόσο έχει βλάψει τους ομοφυλόφιλους). Δυστυχώς γι'άλλη μια φορά το επίσημο gay κίνημα , παρακαλώντας το κράτος να ...ευλογήσει τις ενώσεις των ομοφυλόφιλων, δειχνεί πως αντί να ενδιαφέρεται για την ελευθερία, νοιάζεται περισσότερο για το πώς θα τσιμπήσει κι αυτό κάτι από την πίτα των κρατικών επιδομάτων και φοροαπαλλαγών!