Tου Νίκου Γεωργιόπουλου
Στην ελληνική ιστοριογραφία, τουλάχιστον σε αυτή που διδάσκεται στα σχολεία, οι Έλληνες στην ιστορική τους πορεία ήταν μάλλον κάποιοι πολύ περίεργοι τύποι. Στην αρχαία εποχή πρόκειται μάλλον για μια κοινωνία μοναχών Σαολίν που το μόνο που κάνουν κάθε μέρα είναι να διαβάζουν και να φιλοσοφούν. Στην σπαρτιάτικη έκδοση θυμίζουν κάποιο στρατιωτικό σώμα του Star Wars. Οι Έλληνες επαναστάτες περισσότερο θυμίζουν κάποιο κράμα σταυροφόρων ιππήλατων ακολούθων του Πάπα με ακλόνητη ηθική και πίστη στα θέσφατα της Ελληνορθοδοξίας. Αλλά συνάμα και φοβερών πολεμιστών. Κάτι σαν τους Τεύτονες ιππότες.
Οι Βαυαροί ήταν κάποιοι ισπανοί κονκισταδόρες που έρχονται να εκπολιτίσουν τους ιθαγενείς Έλληνες καταπιέζοντας τους, ο Ελευθέριος Βενιζέλος άγιος και ο Μεταξάς στα όρια της προδοσίας, η μετεμφυλιακή Ελλάδα ήταν ένα απέραντο γκούλαγκ αριστερών ακόμα και αν η ΕΔΑ ήταν δεύτερο κόμμα (οπορτουνιστές μάλλον) και ο Ανδρέας Παπανδρέου η μοναδική ελπίδα για ουσιαστική δημοκρατία στην Ελλάδα.
Μέσα σε αυτές τις αγιοποιημένες ιστορικές αφηγήσεις σκανδαλιζόμαστε αν μάθουμε ότι οι αρχαίοι δεν ήταν όλη μέρα στο βιβλίο άλλα είχαν πλούσια σεξουαλική ζωή που μπορεί να περιελάμβανε και ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Μπορεί κάποιοι να διέδιδαν την αρετή άλλα δεν τους απέτρεπε να είναι λαμόγια, να έχουν τις συνήθεις μικρότητες των ανθρώπων, να είναι προδότες, κηφήνες, γκομενιάρηδες και ότι άλλο θες. Πάντως σίγουρα παθαίνουμε ένα σοκ όταν μαθαίνουμε μια ιστορία μικρότητας ενός αρχαίου.
Το ίδιο και με τους αγωνιστές του 1821. Παθαίνουμε σοκ όταν ακούμε ότι ήταν αγράμματοι. Που ήταν βεβαία, λες και τα γράμματα προσφέρουν έστω και κάτι ή αφαιρούν το οτιδήποτε από την προσφορά τους. Ξενιζόμαστε όταν μαθαίνουμε πως επρόκειτο για αθυρόστομους, χωρίς ιδιαίτερους τρόπους μιας και οι περισσότεροι στα προεπαναστατικά χρονιά ήταν βουνίσιοι κλέφτες. Που καιρός για σαλονάτες συζητήσεις στις στρούγκες. Το ίδιο ισχύει όταν μαθαίνουμε ότι πολλοί έκαναν ουκ ολίγες λαμογιές, υπήρξαν θεωρητικοί του ρουσφετιού και πάντως οτιδήποτε πέρα από την τέλεια εικόνα που έχουμε για αυτούς.
Για να έρθουμε στα πιο σύγχρονα χρονιά θεωρείται σχεδόν κρατικό μυστικό να διδαχτούμε ότι ο Βενιζέλος ήταν κάτι σαν τον Κόλια (ήταν μάλιστα Τέκτονες και οι δύο) της χούντας. Βαλτός πρωθυπουργός υπό τις ευλογίες ενός πραξικοπηματικού κινήματος, αυτού των αξιωματικών στο Γουδί. Ουδείς λέει πως η Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών δομήθηκε από μια παράνομη κυβέρνηση (αυτή της εθνικής αμύνης) με τους Έλληνες να αποφεύγουν όσο μπορούν την στράτευση κατά τα 1918. Και πως κυβερνήθηκε τότε η Ελλάδα από έναν αυταρχικό ηγέτη που μόνο κλαυσίγελο προκαλεί το όνομα του κόμματος του σε σχέση με τον αυταρχισμό του. Αφαιρεί τίποτα από την συμβολή του Βενιζέλου στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας? Μάλλον όχι.
Για αυτό και σειρές σαν το 1821 είναι ιδιαίτερα χρήσιμες μιας και μας βάζουν αντιμέτωπους με αυτήν την καθαγιασμένη άποψη της ιστορίας που περνάει από την σχολική προπαγάνδα. Προσωπικά διαφωνώ με πολλά από αυτά που λέει ο κύριος Βερέμης. Όμως η σειρά του είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να υπάρξει ένας διάλογος για το τι είμαστε και ποιοι είμαστε.
Και το μόνο που δεν είμαστε είναι ένας υπερλαός που στο παρελθόν ήταν κάτι μεταξύ Σαολίν και Τεύτονα ιππότη και τώρα ένας λαός Ξανθόπουλων όπου η κακούργα διεθνής κενωνία μας μπήγει μνημόνια, θέλει να υφαρπάξει την ορθόδοξη πίστη μας και απεργάζεται χημικούς αεροψεκασμούς και κάρτες με το 666 για να μας υποδουλώσει.
