Μιας και το επιβατικό κοινό θα ταλαιπωρηθεί έτσι και αλλιώς, τουλάχιστον ας βγει από αυτόν τον επιπλέον χριστουγεννιάτικο Γολγοθά κάτι θετικό. Ας είναι αυτή η απεργία η τελευταία.
Η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα των μαζικών μέσων μεταφοράς. Γιατί; Ποιο ακριβώς είναι το όφελος; Μπορεί να επιδοτεί εισιτήρια και διαδρομές χωρίς αυτό να επηρεάζεται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς των αστικών συγκοινωνιών.
Τι σημαίνει δημόσιος χαρακτήρας;
1. Η εξυπηρέτηση του κοινού είναι δευτερεύον στόχος. Γράμμα αναγνώστη στη στήλη του Kωνσταντίνου Zούλα στην Καθημερινή:
“Φίλος της στήλης που διέμενε επί χρόνια στο εξωτερικό περίμενε προ διετίας το λεωφορείο 35 (Κυψέλη - Ταύρος). Πείσμωσε που δεν ερχόταν και έμεινε στη στάση 2,5 ώρες! Την επομένη έστειλε γράμμα στην ΕΘΕΛ για να διαμαρτυρηθεί. Του απάντησαν, μετά 15 μέρες εγγράφως, τον διαβεβαίωσαν ότι κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία για τον οδηγό που «ξέχασε» να κάνει το δρομολόγιο και ότι θα τον ενημέρωναν για το αποτέλεσμα της «δίκης».
“Δεν μπορείτε να φανταστείτε το τέλος της ιστορίας. Υστερα από ένα χρόνο (!) η ΕΘΕΛ τον ενημέρωσε και πάλι εγγράφως ότι η πράξη του οδηγού κρίθηκε ΠΑΡΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ και ότι βάσει του άρθρου 33 του Κανονισμού Προσωπικού (τρέχα γύρευε) τον απήλλαξε της κατηγορίας. Αν δεν με πιστεύετε, ο οδηγός λεγόταν Αχιλλέας Κουλουκύθας και, όπως εύστοχα, μου έγραψε ο αναγνώστης χρησιμοποιεί πλέον το Ι. Χ. του, διότι κατάλαβε ότι στην Ελλάδα όλα τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς λειτουργούν με τη μέθοδο κολοκύθια τούμπανα…”
2. Οι πολιτικοί διορίζουν, οι εργαζόμενοι απεργούν για υπέρογκες αυξήσεις , τα χρέη φουσκώνουν, ο φορολογούμενος πληρώνει.
Έτσι:
“Οι έξι από τις έντεκα πιο ζημιογόνες ΔΕΚΟ για το 2009 είναι συγκοινωνιακές (όμιλοι ΟΣΕ και ΟΑΣΑ), ενώ οι ζημίες των έντεκα εταιρειών από το 2007 έως το 2009 ανήλθαν σε 1,7 δισ. ευρώ. Για το 2010 εκτιμώνται σε 1,442 δισ. και για το 2011 σε 152,63 εκατ. ευρώ.”
“Την ίδια στιγμή, πέντε ΔΕΚΟ έχουν μεγαλύτερο συνολικό κόστος μισθοδοσίας από τα έσοδά τους ενώ σε δύο τα έξοδα μισθοδοσίας ξεπερνούν το 90% των εσόδων τους. Ο μέσος μισθός για τις έντεκα πιο ζημιογόνες ΔΕΚΟ ανερχόταν το 2009 σε 40.772 ευρώ ενώ η ΔΕΚΟ με το μεγαλύτερο μέσο όρο είναι ο ΗΣΑΠ με 56.554 ευρώ ανά εργαζόμενο.”
3. Ο δημόσιος χαρακτήρας των αστικών συγκοινωνιών εγγυάται ότι κατά την διάρκεια της υπάρχουσας κρίσης κάθε φορά που θα προσπαθεί να κάνει αλλαγές στο τομέα των μαζικών μεταφορών θα έχουμε απεργίες και μεγάλη ταλαιπωρία για το επιβατικό κοινό.
Επίσης ο δημόσιος χαρακτήρας των αστικών συγκοινωνιών εγγυάται ότι μόλις περάσει η κρίση, οι πολιτικοί και οι συντεχνιακές ομάδες θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται όπως και πριν από την κρίση, βάζοντας τις βάσεις για την επόμενη μεγάλη κρίση.
Αντί για προσωρινά μπαλώματα δεν θα ήταν καλύτερα να τελειώνουμε επιτέλους με αυτόν τον παραλογισμό;
Εάν η κυβέρνηση δεν ξέρει πως να προχωρήσει σε μια ουσιαστική εξυγίανση, ας δει τι έκανε ο Ronald Reagan. Όταν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις δουλειές τους τον Αύγουστο του 1981 απολύθηκαν ομαδικώς. Επιπροσθέτως τους απαγορεύθηκε για πάντα να εργαστούν ξανά οπουδήποτε στο ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ. Από τότε δεν έχει ξαναγίνει απεργία από υπαλλήλους της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
