Η Σύνοδος που θα καθόριζε το μέλλον της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες, η "μητέρα" όλων των ευρωπαϊκών Συνόδων τελείωσε. H κυβέρνηση πανηγυρίζει και μας λέει πως έσωσε τη χώρα (για τέταρτη ή για πέμπτη φόρα, αν δεν με απατά η μνήμη μου) ενώ τα χρηματιστήρια κάνουν πάρτυ. Όμως η χθέσινη Σύνοδος βρήκε πράγματι λύση στα τεράστια προβλήματα της Ελλάδας και της ευρωζώνης ή ήταν απλά "μια από τα ίδια"; -
Από την πρώτη στιγμή γράφαμε σε αυτό το μπλογκ για την οικονομική αναγκαιότητα του "κουρέματος" του ελληνικού χρέους . Εκείνη την εποχή η Ευρωπαϊκή Ένωση ,η κυβέρνηση, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και τα καθεστωτικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ (είτε "εκσυγχρονιστικής", είτε "φιλελευθερης" κοπής) προσπαθούσαν να μας πείσουν , πέρα από κάθε οικονομική λογική, πως ένα χρέος 180% είναι απόλυτα διαχειρίσιμο, πως το "κούρεμα" είναι κάτι σαν "εθνική καταστροφή" και όσοι το υποστηρίζουν περίπου "εθνικοί μειοδότες". Σταδιακά, από το καλοκαίρι και μετά, όλοι αρχισαν να καταλαβαίνουν, έστω και καθυστερημένα, πως το "κούρεμα" είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας . Και πάλι όμως, οι αποφάσεις που παίρνονται είναι δειλές και άτολμες. Το χθεσινό "κούρεμα" είναι μεν υψηλότερο από αυτό του περασμένου Ιουλίου , όμως και πάλι είναι ανεπαρκές . Το 50% που ανακοινώθηκε χθες στην πραγματικότητα είναι 28% στο σύνολο του χρέους , αφού στη συμφωνία δεν συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ και τα δάνεια που έχουν δοθεί από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Έτσι στην καλύτερη περίπτωση και εφόσον οι ιδιώτες πεισθούν να συμμετάσχουν (μιας και το "κούρεμα" ειναι εθελοντικό), το 2020 το χρέος μας θα είναι 120%. Δηλαδή απλά θα γυρίσουμε στα επίπεδα του 2009, προτού μπούμε στο Μνημόνιο και φορτωθούμε το "μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία", για το οποίο τόσο υπερήφανος είναι ο πρωθυπουργός μας . Οι περισσότεροι αναλυτές όμως πιστεύουν πως για να είναι το κρατικό χρέος διαχειρίσιμο , πρέπει να βρίσκεται στα επίπεδα του 80%-85% του ΑΕΠ και σε κάθε περίπτωση κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Έτσι θεωρείται σχεδόν βέβαιο, πως λίγους μήνες ύστερα από τη σημερινή "οριστική λύση" , θα χρειαστούμε και νέο "κούρεμα".
Από την πρώτη στιγμή, επίσης, γράφαμε στο "ΜπλεΜήλο" πως τα χρήματα του Μνημονίου εμποδίζουν τις τόσο απαραίτητες μεταρρυθμίσεις , αφού επιδοτούν και στήριζουν το ελληνικό κρατικοδίαιτο σύστημα . Πώς ήταν δυνατόν να πιστέψουμε πως το γνωστό μας ελληνικό πολιτικό σύστημα, με τις γνωστές συνήθειες, θα βρεθεί ξαφνικά με τόσα δισεκατομμύρια στα χέρια και θα αποφασίσει να "αυτοκτονήσει", προχωρώντας σε αλλαγές που το αυτοακυρώνουν και το θέτουν στο περιθώριο ; Τα γεγονότα του τελευταίου χρόνου και οι προκλητικές καθυστερησεις της κυβέρνησης δείχνουν να επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση. Αντίθετα, μια στάση πληρωμών θα μας έβγαζε εκτός αγορών για κάποια χρόνια και αφού κανείς δεν θα μας δάνειζε, θα ανάγκαζε τις ελληνικές κυβερνήσεις να μειώσουν τις δαπάνες και να προχωρήσουν στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα . Το έστω δειλό "κούρεμα" αλά ευρωπαϊκά , που αποφασίστηκε χτες, δεν έχει καν αυτά τα πλεονεκτήματα. Εμμένοντας στην αποτυχημένη λογική των πακέτων στήριξης, η Σύνοδος ενέκρινε ένα ακόμη δανειοδοτικό πρόγραμμα για τη χώρα μας ύψους 100 δισ. ευρώ έως το 2014. Ο ελληνικός παρασιτικός κρατισμός και οι καλοζωϊσμένοι εκπρόσωποί του μπορούν λοιπόν να κοιμούνται ήσυχοι. Η Ε.Ε. εγγυάται την επιβίωσή τους. Όσον αφορά τώρα την επιβίωση της Ελλάδας, δεν θα ήμουνα το ίδιο σίγουρος.
Τέλος, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγέτες των κρατών μελών και οι Ευρωκράτες επιμένουν στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο : bailouts χωρών, bailouts τραπεζών, ενίσχυση του ενεργητικού του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) . Όμως αυτές οι αποφάσεις βάζουν σε κίνδυνο την πιστοληπτική ικανότητα ακόμη και των πιο "δυνατών" χωρών της Ευρωζώνης . Η κρίση χρέους απειλεί πια να γίνει πανευρωπαϊκή και να βυθίσει την Ελλάδα ακόμη περισσότερο.
Αν το Μαϊο του 2010, ο Έλληνας πρωθυπουργός απόφασιζε να κηρύξει "στάση πληρωμών", οι κακές επενδύσεις του παρελθόντος θα είχαν ήδη ρευστοποιηθεί και ίσως σήμερα να είχαμε αφήσει πίσω τα χειρότερα της κρίσης. Αντ' αυτού , επιλέξαμε την ,υποτιθέμενα, ασφαλή "ευρωπαϊκή λύση" που τάχα μας έδινε εγγυήσεις πως οι αλλαγές θα γίνονταν σχετικά ανώδυνα και ήπια. Και σε ποιό σημείο βρισκόμαστε σήμερα ; Το χρέος μας είναι ακόμη μεγαλύτερο λόγω του δανείου-μαμούθ από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι αντοχές του ελληνικού λαού έχουν ήδη εξαντληθεί , οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν καν αρχίσει , η οικονομική κρίση γίνεται όλο και πιο βαθιά , η χώρα σέρνεται . Αν δεν ξεσπάσει μια διεθνής κρίση που θα παρασύρει και την Ελλάδα , είμαι σίγουρος πως σε λίγους μήνες , θα είμαστε πάλι στο ίδιο έργο θεατές. Θα αναρωτιόμαστε γιατί η κυβέρνηση αντί να προχωράει τις μεταρρυθμισεις, εξοντώνει με χαράτσια τους Έλληνες πολίτες και θα μιλάμε για την αναγκαιότητα ενός νέου "κουρέματος". Και όσο η Ε.Ε. και η Ελλάδα επιμένουν στις ίδιες αδιέξοδες λύσεις, τόσο η ελληνική και ευρωπαϊκή τραγωδία δεν θα έχουν τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου