Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι "εκσυγχρονιστές" και "φιλελεύθεροι" μιλάνε ανοιχτά για την ανάγκη να τεθεί η οικονομική μας πολιτική υπό την άμεση εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά, αυτού του είδους οι προτάσεις δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη , μιας και είναι απόλυτα συμβατές με τον ελιτισμό, τον πατερναλισμό και την τυφλή πίστη προς τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που χαρακτηρίζει αυτό το ιδεολογικό ρεύμα . Οι αυτοαποκαλούμενοι "εκσυγχρονιστές" βλέπουν τους συμπατριώτες τους με την ίδια απαξίωση που έβλεπε και η Μανταμ Σουσού τους γείτονες της στον Μπύθουλα. Οι περισσότεροι από αυτούς θα ένιωθαν πολύ ευτυχείς αν μπορούσαν με ένα κουμπί να εξολοθρεύσουν ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό και να τον αντικαταστήσουν με "πολιτισμένους" Σουηδούς και Φινλανδούς, που και οικολογική συνείδηση έχουν και πληρώνουν πρόθυμα τους φόρους τους . Φυσικά, δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη πως οι "καθυστερημένοι" και "πρωτόγονοι" Έλληνες θα μπορέσουν οι ίδιοι να βρουν το δρόμο για την έξοδο από την κριση. Η λύση θα έρθει από τα πάνω, ή ακόμη καλύτερα από έξω, από τις φωτισμένες γραφειοκρατικές ελιτ των Βρυξελλών που θα ...εκπολιτίσουν τους βάρβαρους ιθαγενείς.
Από το μυαλό των Ευρωκρατών και των ντόπιων "εκσυγχρονιστών" δεν περνάει καν η σκέψη πως ίσως ο ελληνικός λαός πρέπει να ερωτηθεί για ένα τόσο σημαντικό θέμα που θα καθορίσει την ζωή του για τις επόμενες δεκαετίες . Ανοησίες. Οι ιθαγενείς δεν έχουν την απαιτούμενη ωριμότητα για να αποφασίσουν για την τύχη τους. Η πεφωτισμένη ευρωπαϊκή ελιτ ξέρει καλύτερα ποιό είναι το καλό τους . Οι "εκσυγχρονιστές" δεν αντιλαμβάνονται καν πως τέτοιες λύσεις είναι ασύμβατες με τους ίδιους τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στους οποιούς υποτίθεται πως πιστεύουν. Όταν ο πολίτης στερείται το δικαιώμα να ελέγξει τις κυβερνήσεις του, όταν δεν έχει πια φωνή για το μέλλον του, όταν παραμερίζεται για να αναλάβει την τύχη του μια υπερεθνική, απολιτική, γραφειοκρατική διοίκηση, όταν τα δημοκρατικά μέσα της διαμαρτυρίας είναι άχρηστα, τότε αναπόφευκτα θα εξωτερικεύσει τη δυσαρέσκεια και την οργή του καταφεύγοντας στη βία. Οι συγκρούσεις που έχουμε δει μέχρι τώρα ίσως να μας φανούν τελειώς ανώδυνες μπροστά σε ότι πρόκειται να επακολουθήσει , ενώ είναι πολύ πιθανή και η άνοδος εξτρεμιστικών πολιτικών κινημάτων .
Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε πως οι Ευρωπαίοι επόπτες μας θα πάρουν τα σωστά μετρά (πράγμα αμφίβολο αν σκεφτούμε την αδυναμία τους σε φορομπηχτικές λύσεις), η εποπτεία ενέχει ένα ακόμη μεγάλο κίνδυνο . Είναι πολύ πιθανό να αποδυναμώσει το μεταρρυθμιστικό ρευμα στην ελληνική κοινωνία και να εμποδίσει τις αλλαγές , τις οποίες υποτίθεται πως εχει σκοπό να προωθήσει. Είτε μας αρέσει είτε όχι , στον ελληνικό λαό, όπως και σε κάθε άλλο λαό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης , δεν του αρέσει να του επιβάλλουν ξένοι τί θα κάνει στη χώρα του, πόσο μάλλον όταν αυτοί οι ξένοι είναι μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες, τους οποίους δεν μπορεί να ελέγξει με την ψήφο του. Στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες καθορίζουν την οικονομική μας πολιτική, η διαμάχη δεν θα είναι απλά μεταξύ αυτών που θέλουν τις αλλαγές και αυτών που αντιτίθενται σε αυτές . Όσοι φωνάζουν εναντίον των μεταρρυθμίσεων θα περιβληθούν με το φωτοστέφανο του αγωνιστή για την εθνική απελευθέρωση και όσοι τις αποδέχονται θα έχουν το στίγμα του εθνικού μειοδότη . Ένα μεγάλο μέρος του λαού που κάτω απο άλλες συνθήκες θα υποστήριζε τις αλλαγές , τώρα δεν θα το κάνει γιατί θα νιώθει πως ο τρόπος με τον οποίο γίνονται προσβάλλει την αξιοπρέπεια του και το δικαίωμα του να αποφασίζει για τη μοίρα του τόπου του.
Ας μην ενθουσιάζονται λοιπόν οι εγχώριοι εκσυγχρονιστές με τα σχέδια των Ευρωκρατών για τον πλήρη έλεγχο της οικονομικής πολιτικής των κρατών μελών. Μια τέτοια επιλογή δεν θα κάνει τη χώρα μας "Ευρώπη", όπως είναι ο διακαής πόθος τους, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε πρωτόγνωρες κοινωνικές συγκρούσεις και να στερήσει τη νομιμοποιητική βάση για τις μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου