Ο Μουαμάρ Καντάφι είναι νεκρός αλλά η νέα "δημοκρατική" Λιβυή δεν φαίνεται να διαφέρει και τόσο από την παλιά.
Ναι, ο Καντάφι ήταν ένας ημίτρελος δικτάτορας, ένας εγκληματίας. Όμως , το αποτρόπαιο λιντσάρισμα και η άγρια δολοφονία του μας έδωσαν ένα διόλου αισιόδοξο μήνυμα για το πως εννοεί τη "δικαιοσύνη" και το "κράτος δικαίου" το νέο "δημοκρατικό" και "φιλελεύθερο" καθεστώς της Λιβύης. Και υπήρξε και συνέχεια... Μπορεί η σκύλευση του νεκρού σώματος να αντιμετωπίστηκε με έντονη ηθική απαξία από τα πανάρχαια χρόνια σε όλους τους πολιτισμούς αλλά για τους νέους ηγέτες της χώρας , όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά "υπερβολικές ευαισθησίες" . Έτσι, το σώμα του Καντάφι εκτέθηκε σε ...ψυγείο κρεάτων , με τους Λίβυους να περιμένουν σε ουρές για να τραβήξουν φωτογραφίες με τα κινητά τους. Και η αγριότητα δεν τελειώνει εδώ . Σήμερα μαθαίνουμε πως στη Σύρτη βρέθηκαν τα πτώματα 53 οπαδών του Λίβυου δικτάτορα, που, όπως φαίνεται, εκτελέστηκαν από τους αντάρτες . (Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρθηκαν εγκλήματα των ,"αγιοποιημένων" από τη Δύση, ανταρτών. Διαβάστε εδώ και εδώ ). Όσο για τα πολιτικά σχέδια του νέου καθεστώτος ; Όπως δήλωσε ο προσωρινός ηγέτης της νέας λιβυκής κυβέρνησης οι νέοι νόμοι της χώρας θα βασίζονται στον... Ισλαμικό Νόμο.
Η Δύση αντιμετωπίσε όλη αυτή τη βαρβαρότητα στην καλύτερη περίπτωση, με κυνική απάθεια και στη χειρότερη, με...ενθουσιασμό . Για παράδειγμα, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρυ Κλίντον αντέδρασε στα νέα της δολοφονίας του Καντάφυ με ένα..."wow" για να προσθέσει μεγαλοπρεπώς : "Ήρθαμε, είδαμε, και...πέθανε". Στην Ελλάδα πάλι, η συμμαχία των "ανθρωπιστών" φιλελεύθερων, εκσυγχρονιστών σοσιαλδημοκρατών και "ευαίσθητων" αριστερών του σαλονιων που συναντάς συνήθως στα ΜΜΕ, στα μπλογκς και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και που στήριξαν με πάθος την στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Λιβύη , πανηγύρισαν το θάνατο του Καντάφι. Αυτοί που συνήθως είναι λαλίστατοι σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαξίωσαν να ασχοληθούν με τις ...μεθόδους που επετεύχθη το επιθυμήτο αποτέλεσμα. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι που δικαιολόγησαν την πρωτοφανή αγριότητα του λιντσαρίσματος λέγοντας πως "του άξιζε τέτοιος θάνατος" και "καλά να πάθει" (ναι, τα ακούσαμε και αυτά!)Τιμητικές εξαιρέσεις μέσα στην εκκωφαντική σιωπή, τα άρθρα του Ριχάρδου Σωμερίτη και του Νίκου Μπίστη.
Παρότι ο "εθνικοσοσιαλισμός" του καθεστώτος Καντάφι κάθε άλλο παρά μας ήταν αρεστός, στο "ΜπλεΜήλο" είχαμε αντιταχθεί από την αρχή στην επέμβαση της Δύσης. Δεν μπορείς να "φυτέψεις" τη δημοκρατία και το σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα σε μια χώρα που δεν έχει τέτοια κουλτούρα , γι αυτό και οι "ανθρωπιστικές επεμβάσεις" συνήθως καταλήγουν είτε στο χάος είτε στην ανάδειξη ενός νέου τυράννου. Όπως γράφαμε τότε "οι δυτικές κυβερνήσεις και τα παπαγαλάκια τους μας παρουσιάσαν μια σύνθετη και περίπλοκη σύγκρουση σε μια κοινωνία οργανωμένη σε φυλές σαν ένα μανιχαϊστικό αγώνα μεταξύ των "Δυνάμεων του Σκότους" και των "Δυνάμεων του Φωτός" . Μας έπεισαν πως έχουμε την ηθική υποχρέωση να επέμβουμε και να ξοδέψουμε δισεκατομμύρια ευρώ, σε καιρούς οικονομικής κρίσης, για να κερδίσουν οι "καλοί" της ιστορίας, όταν στην πραγματικότητα δεν ξέραμε καν ποιοί είναι αυτοί που υποστηρίζουμε." Αυτό κάναμε και έτσι σήμερα φτάσαμε στο σημείο να στηρίζουμε με τα χρήματα και τα όπλα μας μεσαιωνικές αγριότητες, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς αμάχων και τις λεηλασίες των περιουσιών τους .
Και όχι μόνο αυτο . Το γεγονός πως παρακολουθούμε αδιάφορα ή και με ικανοποίηση αυτές τις βάρβαρες εικόνες από την οθόνη της τηλεόρασης και του υπολογιστή μας , δείχνει πως οι περιβόητες "ανθρωπιστικές" επεμβάσεις, με την απλοϊκή, μανιχαϊστική λογική τους ("καλοί" εναντίον "κακών"), όχι μόνο δεν αποτελούν πρόοδο αλλά αποκτηνώνουν τα ήθη ακόμη και "πολιτισμένων" Δυτικών και μας εξοικειώνουν με βάρβαρες συνήθειες που νομίζαμε πως είχαμε αφήσει εδώ και καιρό πίσω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου