Του Ναπολέοντα Λιναρδάτου
Μερικές ώρες πριν μπει το καινούργιο μπλογκ στο διαδίκτυο ο Τηλέμαχος Χορμοβίτης βρίσκει ότι το όνομα που μέχρι τότε είχαμε επιλέξει για το μπλογκ, χρησιμοποιείται ήδη από μια πολιτική ομάδα, η οποία μάλιστα κινείται σε μια ιδεολογική τροχιά πολύ διαφορετική από την δική μας.
Αποφασίσαμε τότε ότι δεν θα αλλάζαμε τις προθεσμίες που είχαμε θέσει εξ αρχής για την ίδρυση του μπλογκ, δεν θα υπήρχε καθυστέρηση, απλά σε ένα αρκετά συμπιεσμένο χρονικό διάστημα θα έπρεπε να βρούμε μια νέα ονομασία και παρουσίαση. Αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε νέες ονομασίες αλλά καμία δεν κολλούσε.
Σε μια στιγμή απογοητευμένος σηκώθηκα από το γραφείο μου και απλά άρχιζα να κοιτώ τα βιβλία στην βιβλιοθήκη μου μπας και μου έρθει κάποια έμπνευση. Τιποτα. Γυρίζοντας προς το γραφείο μου το μάτι μου κόλλησε στο δαγκωμένο μήλο της... Apple στο πίσω μέρος του υπολογιστή μου. Ξαφνικά το θέμα είχε λυθεί, ΜπλεΜήλο. Ήταν ένας τίτλος που ταίριαζε ακριβώς σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε.
Δεν είμαστε του μπαμπά σου η δεξιά και επομένως δεν θα επιλέξουμε μια συμβατική ονομασία. Υπάρχουν μόνο κόκκινα, πράσινα και κίτρινα μήλα μια κατάσταση που συμβολίζει την ατυχέστατη πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, όπου φαίνεται να υπάρχουν μόνο αριστεροί (κόκκινα μήλα), σοσιαλδημοκράτες (πράσινα), σοσιαλφιλελεύθεροι και λαϊκοί δεξιοί (κίτρινα).
Το ΜπλεΜήλο ήρθε να εκφράσει μια νέα δεξιά που θα αποτελείται από συντηρητικές και φιλελεύθερες φωνές χωρίς να έχει τα ενοχικά σύνδρομα, τις φοβίες, το αίσθημα κατωτερότητας που έχει ο λεγόμενος αστικός πολιτικός χώρος στην Ελλάδα.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες η αριστερά κυβερνά την Ελλάδα ανεξαρτητα από πιο κόμμα είναι στην εξουσία. Αυτή η αδιάκοπη κυριαρχία είναι που έχει φέρει την Ελλάδα στα όρια της ολικής καταστροφής. Αυτή την κυριαρχία το ΜπλεΜήλο με τις μικρές δυνατότητές του έχει σκοπό να πολεμήσει.
Όταν έστειλα στον Στέφανο και τον Τηλέμαχο την ιδέα να ονομασθεί το μπλογκ ΜπλεΜήλο αμέσως συμφώνησαν. Δεν χρειάστηκε καν να εξηγήσω το σκεπτικό πίσω από την ονομασία.
Το νόημα ήταν απόλυτα κατανοητό και από τους τρεις μιας και προ πολλού υπήρχε μια ενδελεχής συμφωνία για το “τις πταίει” για την θλιβερή κατάσταση της Ελλάδας και του πολιτικού χώρου που υποτίθεται εκφράζει τις αρχές μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ο Στέφανος, ο Τηλέμαχος και εγώ δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ παρά μόνο διαδικτυακά. Οι τρεις μας ζούμε σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και αυτό που μας έφερε κοντά έναν χρόνο πριν ήταν η ανάγκη να κάνουμε κάτι για κάτι ιερό - που ονομάζεται Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου