Στην δημόσια συζήτηση εδώ και πολλά χρόνια κυριαρχεί το θέμα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Πολλοί «φιλελεύθεροι» στο όνομα της μείωσης του κράτους θεωρούν πως μειώνοντας τους ΔΥ μειώνεται και το κράτος. Αυτό είναι μεθοδολογικά λάθος. Και θα εξηγήσω γιατί.
Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έχουμε πολλούς ΔΥ επειδή έχουμε μεγάλο κράτος. Δηλαδή, ακριβώς επειδή πιστεύουμε στο μεγάλο κράτος δημιουργούμε κρατικές αρμοδιότητες, φορείς και υπηρεσίες, αφαιρώντας όλα αυτά από τον ιδιωτικό τομέα. Για να στελεχώσουμε όλες αυτές τις αρμοδιότητες και υπηρεσίες προσλαμβάνουμε ΔΥ. Με άλλα λόγια δημιουργούμε ανάγκες και τις εξυπηρετούμε προσλαμβάνοντας.
Ακόμα λοιπόν κι αν απολύσουμε, ας πούμε 30% των ΔΥ, σε λίγα χρόνια θα τους επαναπροσλάβουμε, τους ίδιους ή άλλους. Γιατί κάποιοι πρέπει να ασκήσουν τις διατηρούμενες αρμοδιότητες. Θα έλεγε κανείς πως η λύση είναι απλή. Χρειάζεται καλύτερη διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού. Με λιγότερους υπαλλήλους να εκτελέσουμε τις ίδιες αρμοδιότητες. Αυτό μπορεί να γίνει σε έναν οργανισμό που ξέρει και μπορεί να μετρήσει. Που έχει μια στοιχειώδη έννοια του κόστους-οφέλους μιας δράσης. Το κράτος δεν μπορεί να μετρήσει. Το ξέρουμε θεωρητικά και έχει αποδειχθεί στην πράξη. Αν δεν μας φθάνει η ελληνική εμπειρία, έχουμε την εμπειρία του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού.
Το ζήτημα λοιπόν είναι να αποφασίσουμε ποιες αρμοδιότητες του κράτους μπορεί και πρέπει να τις ασκεί ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να ξεφορτώσουμε από το κράτος ότι περισσεύει. Αυτό φυσικά είναι μια μεγάλη συζήτηση. Σε μια χώρα εθισμένη να προσθέτει αρμοδιότητες στο κράτος είναι δύσκολο να αρχίσει να αφαιρεί. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα κλειστά επαγγέλματα. Η διαδικασία αδειοδότησης των επαγγελματιών που ανήκουν σε αυτά απαιτεί εκατοντάδες υπαλλήλους ανά την επικράτεια που ασχολούνται με αυτή, αλλά και τον έλεγχο των αδειοδοτημένων. Το άνοιγμα λοιπόν των κλειστών επαγγελμάτων δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την απελευθέρωση δυνάμεων της αγοράς, αλλά και την ουσιαστική μείωση του κράτους.
Ας δούμε όμως τι κάνει η κυβέρνηση με το αναγγελθέν άνοιγμα 163 αν δεν κάνω λάθος επαγγελμάτων που ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα. Καταργεί την υποβολή δικαιολογητικών για την απόκτηση αδείας, αλλά δεν καταργεί την άδεια αυτή καθ’ εαυτήν. Ουσιαστικά την μετατρέπει σε γνωστοποίηση στην αρμόδια υπηρεσία της έναρξης αντίστοιχης επαγγελματικής δραστηριότητας. Το ζητούμενο αυτής της ρύθμισης είναι σαφές. Δεν πρέπει να διαλύσουμε τις υπηρεσίες που ασχολούνται με τις αδειοδοτήσεις. Τι θα πει όμως γνωστοποίηση; Θα βγει μια εγκύκλιος που θα λέει για την γνωστοποίηση απαιτούνται τα εξής δικαιολογητικά. Κι άντε πάλι ξανάρθαμε εκεί που είμαστε πριν.
Η επόμενη φράση στην Ελλάδα ακούγεται τρομακτική. Δεν είναι δουλειά του κράτους να κρίνει αν έχω τα δικαιολογητικά για να είμαι τεχνικός ανελκυστήρα. Η αγορά θα το κρίνει. Ας θέσουμε αυτό το θέμα στους πολιτικούς μας (από τον Μάνο μέχρι την Παπαρήγα) και να δούμε τι θα μας απαντήσουν. Βλέπετε είναι εύκολο να λες απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Όταν όμως ερχόμαστε στο διά ταύτα κι αρχίζουν οι μανδαρίνοι της διοίκησης να σου λένε, ωραία ποιους να απολύσουμε; Μα αυτός κάνει αυτή την δουλειά, ο άλλος κάνει την άλλη, ο παρακάτω εκείνη. Θέλετε να καταργήσουμε αυτές τις δουλειές; Ποιος θα δίνει άδειες οικοδομής; Ποιος θα ελέγχει τους φοροφυγάδες; Ποιος θα ελέγχει τα διάφορα επαγγέλματα ώστε να είμαστε σίγουροι πως δεν είναι γεμάτα απατεώνες; Ποιος θα δίνει άδειες οδήγησης; Κλπ, κλπ, κλπ.
Μα, θα μου πει κάποιος, τα υπουργεία είναι γεμάτα από ΔΥ που κάθονται. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Κάθομαι δεν σημαίνει δεν έχω αντικείμενο δουλειάς. Απλώς το εκτελώ σε απελπιστικά αργούς χρόνους. Το θέμα λοιπόν είναι να καταργήσουμε τα αντικείμενα.
Πρακτικά, με τους ρυθμούς συνταξιοδότησης των ΔΥ (80.000 το 2010) σε 5 χρόνια θα έχουμε πέσει στους μισούς (700 τόσες χιλιάδες είναι τώρα στον στενό δημόσιο τομέα) αν δεν αρχίσουμε να προσλαμβάνουμε άλλους. Αν δεν καταργήσουμε όμως αρμοδιότητες με αυτούς τους ρυθμούς μείωσης ΔΥ θα φανεί παράλληλα η ανάγκη άσκησης των αρμοδιοτήτων. Θα ανοίξει λοιπόν πάλι ο ασκός του Αιόλου της ανάγκης προσλήψεων.
Τελειώνοντας πρέπει να σημειώσω πως τα τακτικά μέτρα μείωσης των ΔΥ που προτείνονται (από Μάνο και ΝΔ) δεν με βρίσκουν αντίθετο. Δεν αντιμετωπίζουν όμως στην ουσία του το πρόβλημα. Άλλωστε με τους ρυθμούς συνταξιοδότησης και παγώματος των προσλήψεων, όπως προείπα, το θέμα θα λυθεί μόνο του τακτικά. Στρατηγικά όμως επιβάλλεται η αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τον σκληρό πυρήνα του κράτους. Δεν αναφέρομαι στις ΔΕΚΟ γιατί εκεί το πρόβλημα είναι ευκολότερο. Τις πουλάς και τελειώνεις Επίσης εμμέσως αναφέρομαι στον τομέα της Υγείας, όπου και εκεί η άποψη μου είναι πως πρέπει να τελειώνουμε μιας δια παντός με την ιερή αγελάδα του ΕΣΥ που κείτεται ημιθανής και κανείς δεν την βγάζει από την μέση του δρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου