Για τους κρατιστές κάθε πολιτικής απόχρωσης η λύση στις αποτυχίες του κρατικού παρεμβατισμού, είναι το ακόμη μεγαλύτερο κράτος. Έτσι και οι οπαδοί των "bailouts", σαν καλοί κρατιστές που είναι, θεωρούν πως η λύση στις αποτυχίες των πακέτων διάσωσης είναι ακόμη μεγαλύτερα πακέτα και ακόμη περισσότερα χρήματα . Μια ακόμη, λοιπόν, από τις διαδεδομένες ψευδαισθήσεις του κρατισμού πρόκειται να εφαρμοστεί στη χώρα μας τους προσεχείς μήνες αφού το ΔΝΤ και η ΕΕ ετοιμάζονται να μας χορηγήσουν ένα ακόμη δάνειο κάποιων δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα δάνειο που θα βυθίσει την ελληνική οικονομία ακόμη πιο βαθιά μέσα στα αδιέξοδά της και θα αναβάλλει ,γι άλλη μια φορά, την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση , κάνοντάς την , όταν τελικά γίνει, ακόμη πιο επώδυνη για τους Έλληνες πολίτες.
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2010 είχαμε εκφράσει επιφυλάξεις για τη διαφαινόμενη λύση της προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ . Οι ίδιες ενστάσεις ισχύουν και τώρα, που η ίδια πολιτική θα συνεχιστεί, παρά την προφανή αποτυχία της . Δεν βοηθάς έναν αλκοολικό δίνοντας του κι άλλο αλκοολ. Δεν λύνεις μια κρίση χρέους με ακόμη μεγαλύτερο χρέος. Εάν με δημόσιο χρεος 120% βρεθήκαμε εκτος αγορών , γιατί πιστεύουμε πως θα επανέλθουμε σε αυτές, όταν το χρέος λόγω των δανείων από την Τρόικα θα έχει ξεπεράσει το 160%; Πολλοί υποστηρίζουν πως δε φταίει το Μνημόνιο για τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση , αλλά η κυβέρνηση που δεν το εφάρμοσε. Όμως, την πολυτελεια να μην το εφαρμόσει της την έδωσε το ίδιο το Μνημόνιο. Μια σοσιαλιστική κυβέρνηση που δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις (κάτι που ισχύει και για ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, άλλωστε), που ο λόγος της ύπαρξής της και των εκλογικών της επιτυχιών είναι το Μεγάλο Κράτος, βρέθηκε ξαφνικά με το μεγαλύτερο δάνειο που εχει δοθεί ποτέ σε χώρα-μέλος του ΔΝΤ. Γιατί περιμέναμε πως θα αποφάσιζε να αυτοκτονήσει πολιτικά και θα διέλυε εθελοντικά το κρατικίστικο σύστημα που την κρατά τόσα χρόνια στην εξουσία, όταν μάλιστα έχει πια τα μέσα για το διατηρήσει στη ζωή ; Γιατί πιστεύουμε ακόμη και τώρα πως κάτι μαγικό θα συμβεί και τα καινούργια χρήματα θα χρησιμοποιηθούν διαφορετικά; Ψευδαίσθηση αποτελεί και η πεποίθηση ορισμένων πως η , δήθεν, αυστηρή επιτήρηση της Τρόικας θα επιβάλλει τα μέτρα (αλήθεια γιατί δεν το έκανε μέχρι τώρα ;). Εξετάζοντας όμως παλαιότερες περιπτώσεις χωρών που βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα , διαπιστώνουμε ότι η θέση πως τα δάνεια μπορούν να "αγοράσουν" μεταρρυθμίσεις συνήθως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα . Και εαν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα , η εμπειρία του τελευταίου χρόνου δείχνει πως σίγουρα η Ελλάδα δεν ανήκει σε αυτές .
Όμως η συνέχιση των δανείων στην Ελλάδα, επιτείνει τον "ηθικό κίνδυνο" , όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ εγγυάται την απρόσκοπτη εισροή φτηνού χρήματος σε μια χώρα που τα έκανε "θάλασσα" με τα οικονομικά της γι άλλη μια φορά. Γίνεται έτσι σαφής η θέση της ΕΕ πως δεν πρόκειται να αφήσει καμιά χώρα-μέλος της να πτωχεύσει. Αυτό όμως σημαίνει πως ένα σημάντικο κίνητρο για τα κράτη-μέλη να ασκήσουν υπεύθυνη οικονομική πολιτική (δηλαδή ο φόβος της χρεωκοπίας) παύει να υπάρχει. Η εδραίωση αυτης της πεποίθησης μπορεί να αποδειχθεί δυναμίτης για τα ήδη ασθενή θεμέλια της ευρωπαϊκής οικονομίας, να επιτείνει την αστάθεια και εν τέλει να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τις προοπτικές της χώρας μας.
Bέβαια, παρ'όλα αυτά στην Ελλάδα, η πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ εξακολουθεί να μας λέει πως η μόνη λύση για τη χώρα είναι η "καλωσύνη των ξένων". Στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ την προηγούμενη Παρασκευή, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου μας είπε πως "Οι Γερμανοί πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη", ενω και αντίπαλοι του Μνημονίου, όπως ο καθηγητής Βαρουφάκης, υποστηρίζουν πως η Ευρώπη πρέπει να μας δίνει χρήματα , όχι όμως με τη μορφή δανείων αλλά μέσω γιγαντιαίων προγραμμάτων "παραγωγικών επενδύσεων" .Και οι δυο μιλάνε για κοινοτική αλληλεγγύη, όταν, στην πραγματικότητα, με τέτοιες προτάσεις, οδηγούν τη χώρα στη μόνιμη εξάρτηση. Οδηγούν σε μια Ελλάδα του μέλλοντος που θα κρατιέται παρασιτικά στη ζωή εις βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων, μια χώρα που θα σέρνεται, χωρίς κίνητρο για μεταρρυθμίσεις και με νεκρή επιχειρηματικότητα.
Αν δεν ενσκήψουν απρόβλεπτες διεθνές εξέλιξεις που θα ανατρέψουν αυτά τα σχέδια(όπως αντιδράσεις των λαων της Ευρωπης στα πακέτα στήριξης, επιδείνωση της κρίσης χρέους ή της κρίσης του ευρώ), το παραπάνω θα ήταν το ιδανικό σενάριο για τις ελληνικές κρατικοδίαιτες ελιτ, αφού μπορεί να μετέτρεπε την Ελλάδα σε Καλαβρία της Ευρώπης αλλά θα εξασφάλιζε την επιβίωση του σάπιου εγχώριου συστήματος εξουσίας με τις μικρότερες δυνατές αλλαγές. Είναι όμως αυτό το μέλλον που οι Έλληνες πολίτες θέλουμε για τη χώρα μας ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου