Μέχρι πριν λίγους μήνες ο Γιώργος Παπανδρέου αρέσκοταν να ανταλλάσει ασπασμούς και θερμούς εναγκαλισμούς με το στενό του φίλο δικτάτορα της Λιβυής, Μουαμάρ Καντάφι. Ξάφνου, εν μια νυκτί, ο Έλληνας πρωθυπουργός σαν να είδε το φως το αληθινό και συνειδητοποίησε πως το καθεστώς του Καντάφι τελικά δεν έχει και τόσες ομοιότητες με τη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας (όπως έλεγε ο αείμνηστος πατέρας του). Και όχι μόνο αυτό, αλλά με ζήλο νεοφώτιστου, αποφάσισε να στηρίξει τη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Λιβυής. Μάλιστα, η στήριξη της Ελλάδας θα είναι ενεργή. Όπως διαβάζω , η ελληνική κυβέρνηση θα διαθέσει τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16, ένα ιπτάμενο ραντάρ τύπου ERIEYEΜ, μία φρεγάτα με οργανικό ελικόπτερο και ένα ελικόπτερο έρευνας και διάσωσης με διαμόρφωση μάχης (combat save and rescue, C/SAR) τύπου Σούπερ Πούμα. Σε μια εποχή όμως που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, μου προξενεί εντύπωση το γεγονός πως κανείς δεν μιλάει για το πόσο θα κοστίσει στον Έλληνα φορολογούμενο η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή την επιχείρηση.
Σύμφωνα με το ρεπορταζ του onalert.gr, που ασχολείται με στρατιωτικά θέματα : «Η ώρα πτήσης κάθε F 16 κοστολογείται χονδρικά 15.000 ευρώ. Κάθε ένα από τα τέσσερα αεροσκάφη μας θα πετάει τέσσερις ώρες την ημέρα. Άρα έχουμε για κάθε αεροσκάφος 60.000 ευρώ ημερησίως. Για τα τέσσερα φθάνουμε τις 240.000 ευρώ την ημέρα! Μόνο τα F-16!Αν βάλουμε ιπτάμενο ραντάρ,ελικόπτερο και φρεγάτα,εύκολα φθάνουμε στο εκατομμύριο.Όπως μας έλεγε έμπειρος αξιωματικός της ΠΑ "ότι κόψαμε από το ΓΕΑ σ΄ ένα χρόνο θα τα ρίξουμε σ΄ αυτή την επιχείρηση"!»
Τί παραλογισμός! Σε μια χώρα που ζει την χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 80 ετών, σε μια χώρα που οι μισθοί περικόπτονται και η φορολογία φτάνει στα ύψη, η πολιτική μας ελιτ εμφανίζεται πρόθυμη να ξοδέψει 1.000.000 ευρώ την ημέρα για να συμμετάσχει σε μια επιχείρηση με πολλούς κινδύνους και αμφίβολα αποτελέσματα και για να επιτεθεί σε μια χώρα που δεν απείλησε ποτέ την Ελλάδα . Είναι,βέβαια, γνωστό πως οι σοσιαλιστές της κυβέρνησης Παπανδρέου ποτέ δεν σεβάστηκαν τα χρήματα των φορολογουμένων. Πόσο μάλλον τώρα που τους δίνεται η ευκαιρία να πάρουν μέρος σε ένα "ανθρωπιστικό" πόλεμο, που μπορεί συνήθως να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει, αλλά που ταιριάζει τόσο με τις ευαισθησίες της διεθνούς "εκσυγχρονιστικής" Αριστεράς, τις οποίες ασπάζεται και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Απ' ότι βλέπω όμως και οι Έλληνες φιλελεύθεροι, αυτοί που πάντα φωνάζουν υπέρ της μείωσης των κρατικών δαπανών και δήθεν κόπτονται για τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, τώρα όχι μόνο δεν αντιδρούν αλλά είναι και οι πιο θερμοί υποστηρικτές της ελληνικής συμμετοχής στην επέμβαση . Οι ίδιοι άνθρωποι που στο εσωτερικό της Ελλάδας υποστηρίζουν τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών και προκρίνουν το διάλογο σαν λύση για όλα τα προβλήματά μας με τις γειτονικές χώρες, δείχνουν να μην έχουν κανένα πρόβλημα με το μιλιταρισμό, τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες και τις στρατιωτικές επεμβάσεις, αρκεί βέβαια να γίνονται με την ευλογία της Δύσης και των διεθνών οργανισμών. Και όπως πριν λίγα χρόνια, ο νεοσυντηρητικός Τζόν ΜακΚεϊν τραγουδούσε "Bomb, bomb, bomb Iran", έτσι και τώρα, οι κατα τ'άλλα φιλειρηνικοί φιλελεύθεροι ,σε ένα όργιο πολεμοκαπηλείας, φόρεσαν τη στολή παραλλαγής, και τραγουδάνε στο ρυθμό του "Βomb, bomb, bomb Libya".
Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει σήμερα με την ελληνική συμμετοχή στην επέμβαση στη Λιβυή, εντάσσεται σε μια μακραίωνη και τιμημένη παράδοση του ελληνικού κράτους. Όπως, ο ταλαίπωρος Έλληνας φορολογούμενος έχει πληρώσει άπειρες φορές για τις "κοινωνικές ευαισθησίες" και τα μεγαλεπήβολα οράματα των πολιτικών του, έτσι και αυτή τη φορά , καλείται να πληρώσει για όσους, σε μια παράκρουση μεγαλείου, αποφάσισαν να αναλάβουν το ρόλο του "Λόρενς της Λιβυής" και του απελευθερωτή του λιβυκού λαού. Άλλωστε, είναι τόσο εύκολο να εκδηλώνεις τον "ανθρωπισμό" σου με τα χρήματα των άλλων!
