Τελικά, η αναπόφευκτη διαδήλωση κατά του διεθνούς ιμπεριαλισμού που επεμβαίνει στη Λιβύη, προγραμματίστηκε για απόψε. Σύσσωμος ο προλεταριακός στρατός θα εισελάσει στις λεωφόρους της πρωτευούσης για να διαμαρτυρηθεί εμπράκτως ενάντια στην Ουάσινγκτον και τους υπόλοιπους πράχτορες του παγκόσμιου κεφαλαίου. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο για συμμετοχή και ορισμένων φιλελευθέρων, που συνταυτιζόμενοι με τις επαναστατημένες μάζες, θεωρούν πως η (εθνική) κυριαρχία του Καντάφ.. εεε της Λιβύης , είναι απαραβίαστη και ιερά για τις χώρες της Δύσης.
Ειδικότερα το Κομμουνιστικό Κόμμα αναφέρει:
«Ο λαός της Λιβύης είναι ο μόνος αρμόδιος να λύσει ο ίδιος τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δεν έχει ανάγκη από λύκους για να τον φυλάνε»
Δεν ξέρω για εσάς αλλά τελευταία φορά που κοίταξα, ο λαός της Λιβύης είχε ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος οργανώνοντας διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που φτάσανε μέχρι την πόρτα του ανακτόρου του Καντάφι, στην ίδια την Τρίπολη.
Η κυβέρνηση αντέδρασε με τη συνήθη κτηνώδη βία των δικτατορικών καθεστώτων εκτελώντας εν ψυχρώ διαδηλωτές, καταλαμβάνοντας μέχρι και ασθενοφόρα για να δολοφονηθούν οι τραυματίες, προσλαμβάνοντας μισθοφορικό στρατό, βομβαρδίζοντας κατοικημένες περιοχές και τελικά χρησιμοποιώντας τακτικό στρατό εναντίον πολιτών.
Business as usual δηλαδή για μια τυπική δικτατορία, από δω ως την αιωνιότητα.
Το επιχείρημα πως ο λαός και μόνο είναι αρμόδιος να ξεκαθαρίσει την κατάσταση μπάζει από ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο: ότι ανάμεσα στο λαό και τον Καντάφι μεσολαβούν αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης, μπόλικα βομβαρδιστικά και βαρύ πυροβολικό. Και όπως μπορεί να σας επιβεβαιώσει η τραγωδία της οικογένειας Scholl στη ναζιστική Γερμανία , ανάμεσα στην άοπλη Ελευθερία και τις ξιφολόγχες, οι πιθανότητες επιβίωσης κλίνουν επικίνδυνα υπέρ των δεύτερων.
Η αντι-επεμβασιακή αριστερά λοιπόν δεν κομίζει κάποιο νέο επιχείρημα στο τραπέζι. Η στάση της δεν καθορίζεται από τις αληθινές δυνατότητες των Λίβυων, ή έστω από τα δικαιώματά τους. Αντίθετα, σαν πολιτικό νευρόσπαστο, άγεται και φέρεται από την αντι-δυτική ιδεοληψία της, που εξακολουθεί να τη μεθά με ένα άσβεστο μίσος ενάντια στις ένοπλες παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Το Κ.Κ.Ε. είναι σχεδόν καταδικασμένο να απεχθάνεται το διεθνή παράγοντα που του έκοψε το δρόμο προς την εξουσία, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την «καταραμένη» στιγμή.
Η όλη ιστορία, όσο θλιβερή κι αν είναι, μας θυμίζει έντονα τη θεωρία των εξαρτημένων ανακλαστικών του μακαρίτη Παυλώφ. Δίχως κριτική σκέψη, δίχως ειδική ανάλυση, σε κάθε άκουσμα της φράσης «Νατοϊκή επέμβαση» το ΚΚΕ αντιδρά με διαδήλωση στην αμερικανική πρεσβεία. Οι δεκαετίες περνούνε, οι γεωπολιτικές προτεραιότητες μεταλάσσονται, ο ίδιος ο ρόλος του ΝΑΤΟ αναμορφώνεται, η μητέρα-Ρωσία καταρρέει και ανανήπτει ως εθνοκαπιταλιστικό κράτος. Αλλά το ΚΚΕ συνεχίζει την ίδια αντανακλαστική συμπεριφορά, σαν ξεχασμένο πικ’άπ που παίζει το δίσκο του ξανά και ξανά και ξανά....
Ο Παυλώφ πίστευε πως η θεωρία των εξαρτημένων ανακλαστικών μπορούσε να ερμηνεύσει τις ψυχώσεις. Εν έτει 2011, η πολιτική ψύχωση της αντινατοϊκής αριστεράς την ωθεί, ενώ θεωρεί εαυτή θεματοφύλακα της "ελευθερίας των λαών" ,να φωνάζει, πίσω απ τα προπαγανδιστικά συνθήματα, δυο λέξεις:
"Βάστα Καντάφι"
Κρίμα...
22 σχόλια:
Μέχρι και το λεξιλόγιο τους παραμένει αναλλοίωτο. Ακούω για ιμπεριαλιστές και νομίζω ότι έχω μεταφερθεί 70 χρόνια πριν.
Η απόλυτη χρεωκοπία του αριστερού λόγου και αντίληψης σε παγκόσμιο επίπεδο έγινε εμφανέστερη από ποτέ στις δηλώσεις ανοικτής στήριξης του καθεστώτος Καντάφι, από τους αριστερούς ταγούς του πλανήτη Κάστρο, Ορτέγκα και Τσάβεζ. Δεν υπάρχει πλέον κανένα ιδεολογικό βάθος, όραμα ή πρόταση· μόνο η ισχύς της αρχής ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου και το μίσος για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Τα λογια αυτα ειναι για το ξεκαρφωμα, στην πραξη ολοι οι ψευτοαριστεροι οπως και η Ρωσια, Κινα (που δεν ασκησαν βετο) στηριζουν την επεμβαση, ακομη και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλησε για ''βαρβαροτητα'' -χαρακτηρισμο που εχει χρησιμοποιησει μονο για τις ΗΠΑ και το Ισραηλ- του καθεστωτος Κανταφι και φυσικα υπερ της επεμβασης εκτος τους τυφλους και προβοκατορες δυτικους ειναι το μιζοχασπολαχ Λιβανο και το φιλοιρανικο Καταρ. Αλλη μια περιπτωση σκουπα-φαρασι θα λαβει χωρα στην Λιβυη οπου οι αντιδυτικες δυναμεις του πλανητη ωθουν μια χωρα που δεν ελεγχουν πληρως να γινει θυμα της δυσης ωστε να το παρουν πληρως υποταγμενο σε αυτες με το φαρασι τους.
Αφου εκαναν την παπια σε μια σειρα γενοκτονιες σε Τσετσενια, Θιβετ, Σουδαν οι δυτικοι ''ευαισθητοποιηθηκαν'' για τους αντισημιτες αδελφους μουσουλμανους της Βορειας Αφρικης. Την πολιτικη τυφλωση των απογονων του Τσαμπερλειν θα την πληρωσουμε ολοι πολυ συντομα
http://kokkinometerizi.blogspot.com/2011/03/blog-post_18.html
Η αριστερά δεν είναι αντι-επεμβασιακή, είναι αντινατοϊκή/αντιδυτική αν την επέμβαση την έκανε η Ρωσία ή η Βενεζουέλα θα την υποστήριζαν.
Από κει κι έπειτα οι θεωρίες ότι η εθνική κυριαρχία δεν είναι απαραβίαστη συνοδευόμενες από "ανθρωπιστικές" σάλτσες είναι επικίνδυνες κι αφήνω κατά μέρος το κατά πόσον συνάδουν με φιλελεύθερη τοποθέτηση.
Φαντάζομαι ότι παρά τη βαρβαρότητα των δικτατορικών καθεστώτων που υπήρχαν κάποτε σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα δεν θα βρίσκονταν πολλοί που θα υποστήριζαν μια "ανθρωπιστική" επέμβαση σε αυτές, και πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι πολίτες αυτών των χωρών.
Ανώνυμος είπε:
[Από κει κι έπειτα οι θεωρίες ότι η εθνική κυριαρχία δεν είναι απαραβίαστη συνοδευόμενες από "ανθρωπιστικές" σάλτσες είναι επικίνδυνες κι αφήνω κατά μέρος το κατά πόσον συνάδουν με φιλελεύθερη τοποθέτηση.]
Γιατί δεν συνάδουν καθόλου;
[Dictatorship nations are outlaws. Any free nation had the right to invade Nazi Germany and, today, has the right to invade Soviet Russia, Cuba or any other slave pen. Whether a free nation chooses to do so or not is a matter of its own self-interest, not of respect for the nonexistent "rights" of gang rulers. It is not a free nation's duty to liberate other nations at the price of self-sacrifice, but a free nation has the right to do it, when and if it so chooses.]
AYN RAND "Collectivized 'Rights," The Virtue of Selfishness, 104.
[Μπορεί να τεθεί το ερώτημα με ποιο δικαίωμα οι ευτεταγμένοι φιλελεύθεροι και ευπρεπείς λαοί νομιμοποιούνται να επεμβαίνουν σ' ένα εκτός νόμου κράτος με το σκεπτικό ότι αυτό το τελευταίο παραβίασε ανθρώπινα δικαιώματα.......Σύμφωνα με τις μελέτες μας πάνω στο δίκαιο των Λαών για τους φιλελεύθερους και ευπρεπείς λαούς αυτοί οι λαοί απλώς δεν ανέχονται κράτη εκτός νόμου. Αυτή η άρνησή τους να ανέχονται αυτά τα κράτη είναι μια συνέπεια του φιλελευθερισμού και της ευπρέπειας. Αν η πολιτική αντίληψη του πολιτικού φιλελευθερισμού έχει γερές βάσεις και αν τα βήματα που κάναμε αναπτύσσοντας το Δίκαιο των Λαών είναι και αυτά σταθερά, τότε οι φιλελεύθεροι και ευπρεπείς λαοί έχουν το δικαίωμα κατά το δίκαιο των λαών, να μην ανέχονται τα εκτός νόμου κράτη. Οι φιλελεύθεροι και ευπρεπείς λαοί έχουν κάθε λόγο να τηρούν αυτή τη στάση. Τα εκτός νόμου κράτη είναι επιθετικά και επικίνδυνα. Όλοι οι λαοί θα είναι πιο ασφαλείς και πιο σίγουροι, αν αυτά τα κράτη αλλάξουν, ή εξαναγκαστούν ν' αλλάξουν, συμπεριφορά. Διαφορετικά επηρεάζουν βαθιά το διεθνές κλίμα ισχύος και βίας...." (σελ. 146-147).
"Είπα προηγουμένως ότι οφείλουμε κάποια στιγμή να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα του κατά πόσο είναι νόμιμο να παρεμβαίνουμε σε εκτός νόμου κράτη, απλώς και μόνο επειδή παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρόλο που δεν είναι επικίνδυνα και επιθετικά προς άλλα κράτη, και ίσως πράγματι να είναι και λίγο αδύναμα.......Είναι ποτέ πιθανόν μια βίαιη επέμβαση να κριθεί απαραίτητη; Αν οι προσβολές σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι στυγερές και η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται στην επιβολή κυρώσεων, μια τέτοια παρέμβαση για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ήταν αποδεκτή και θα είχε ζητηθεί. Πιο κάτω ...θα ασχοληθώ περαιτέρω με την πρόταση ότι σε εύλογο χρόνο, αν οι λαοί διάκεινται θετικά σ' έναν πολιτισμό φιλελεύθερο και σε βασικές αρχές και ιδεώδη του πολιτισμού, μπορεί να είναι σε θέση να τις αποδεχτούν και να τις υιοθετήσουν, και ενδεχομένως να ελαττωθούν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" (σελ. 168-169, κείμενο από την σημείωση 6).
John Rawls «Το δίκαιο των λαών»
Τελικά, κ. Πεϊτσίνη, τι πιστεύετε για την επέμβαση της Δύσης στη Λιβύη? Γίνεται για την αποκατάσταση της ελευθερίας και της δημοκρατίας? Ποιο είναι το μεσοπρόθεσμο σχέδιο για τη χώρα αυτή μετά την ήττα ή αποχώρηση του Καντάφι? Η Δύση θα δείξει και την ίδια ευαισθησία για τη δημοκρατία στο Bahrain ή και τη Σαουδική Αραβία - όπου, καθώς συζητάμε, US-made ελικόπτερα επιτίθενται στους επαναστάτες?
H οπτική μου για την πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων είναι αρκετά κυνική. Αλλά ακόμα κι ένα χαλασμένο ρολόι δείχνει τη σωστή ώρα δύο φορές τη μέρα. Εν προκειμένω, μία ανθρωπιστική καταστροφή στάθηκε η απαρχή της διεθνούς επέμβασης δίχως προφάσεις , προσχήματα και πρωτοφανή ψεύδη σαν αυτά που ακούσαμε στο Ιράκ (περί Οπλων Μαζικής Καταστροφής κλπ).
Το τι θα γίνει μετά την ανατροπή του Καντάφι δεν ανήκει ούτε στην αρμοδιότητά μου , ούτε στην αρμοδιότητα εν γένει της δύσης (παρόλο που αρκετές χώρες θα χώσουν τη μουσούδα τους)
Εν πάσει περιπτώσει, η καταστροφή του Καντάφι δεν χάνει ούτε ίχνος από την αξία της εξαιτίας των αμφιβολιών μας για την επόμενη μέρα. Ιδεατός στόχος για εμένα είναι η σωτηρία των εξεγερμένων.
Από πότε στην ιστορά της ανθρωπότητας η "σωτηρία εξεγερμένων" επιτυγχάνεται με στρατιωτικές επεμβάσεις και βομβααρδισμούς?
Δεν μπορώ να χρονολογήσω επακριβώς, αλλά η γειτονική στο γραφείο μου Πλατεία "Ναυαρίνου" δεν παύει να μου το υποδεικνύει
Ο κυνισμός και η ρεάλ πολιτίκ δεν συμβαδίζει με ιδεαλισμούς περί "ανθρωπιστικών επεμβάσεων".
Ο (ρεπουμπλικανός) υπουργός αμύνης των ΗΠΑ έχει σίγουρα περισσότερο ρεαλισμό:
http://news.pathfinder.gr/world/news/695465.html
Ενώ πλέον κι η Αραβική Λίγκα είναι αντίθετη στους βομβαρδισμούς λέει ότι αυτό που είχε υποστηρίξει ήταν απλά η δημιουργία no-fly zone.
Τελικά αποδεικνύεται ότι η όλη ιστορία τροφοδοτείται κυρίως από Γάλλους και Βρετανούς οι οποίοι φαίνεται ότι βρήκαν μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούν το αποικιακό παρελθόν τους και να ξαναζήσουν τις παλιές δόξες, χώνοντας τη μύτη τους σε κάποιους ιθαγενείς και αναδιατάσσοντας πετρελαϊκά συμβόλαια. Βρήκαν εύκαιρο και τον ασχέτως περιφερόμενο Ομπάμα κι έδεσε το γλυκό.
Φυσικά και συμβαδίζει. Όσα συμφέροντα και αν επιτάσσουν μια επέμβαση, το αποτέλεσμα προς το παρόν είναι ότι η Βεγγάζη παραμένει αλώβητη από τις δαγκάνες του Καντάφι.
Η Ιερα εξεταση εσωζε τους αμαρτωλους καιγοντας τους. Η διεθνης κοινοτητα ριχνει ανθρωπιστικες βομβες. Ενταξει το newspeak ειναι παλια μου τεχνη κοσκινο, δεν θα πρεπει να μας παραξενευει. Κανεις εχεφρων δεν πιστευει πως πανε οι Αγγλοι και οι Γαλλοι για τα ανθρωπινα δικαιωματα, ομως κανεις δεν εχει εξηγησει ποιο ειναι το ελληνικο εθνικο συμφερον για την επεμβαση.
Παντως μεταξυ Τσαρου και Λενιν, προτιμω τον Τσαρο εστω και με την Οχρανα, τις αυθαιρετες δικες και γενικα την καταπατηση πολλων δικαιωματων επι Τσαρου. Τωρα αν αποδειχτει ο Κανταφι Τσαρος και τιποτα αδελφοι μουσουλμανοι οι μπολσεβικοι της Λιβυης να μην παραπονιομαστε.
Μα ο Τσάρος δεν εξοβελίστηκε από κάποια ξένη στρατιωτική παρέμβαση αλλά από μια αληθινά δημοκρατική επανάσταση. Αν οι δυτικοί κατόρθωναν να επαναφέρουν τον Κερένσκι στην εξουσία κατά πάσα πιθανότητα θα είχαμε γλιτώσει έναν παγκόσμιο πόλεμο και την άνοδο των δύο μεγαλύτερων ολοκληρωτισμών του 20ου αιώνα.
Όσο για τα περί ιεράς εξέτασης και την λυρική σύγκριση με τις "ανθρωπιστικές βόμβες", η εναλλακτική σου, απ'ό,τι έχω καταλάβει είναι να σφάξει ο Καντάφι άλλους 8.000 αντικαθεστωτικούς ανενόχλητος, οπότε μικρό το κακό.
1)Ο Λενιν μεταφερθηκε επι τουτου απο τον στρατηγο Λουντεντορφ στην Ρωσσια για να ξεκινησει επανασταση.
2)Αν οι δυτικοι ειχαν καταφερει πολλα μαλλον θα ειχαν γινει περισσοτερα. Ο Κερενσκι ειχε την λαικη υποστηριξη και την πολιτικη ισχυ που εχει ο Βασιλης Λεβεντης. Η ανοδος του κομμουνισμου δεν εμποδισε την ανοδο του Ναζισμου. Και αυτο γιατι με κομμουνισμο στην ΕΣΣΔ υπηρχε μια σχετικα λειτουργικη Δημοκρατια της Βαιμαρης. Το κραχ του 1929 και οι εξοντωτικοι οροι ειρηνης των συμμαχων ανεβασαν τον Χιτλερ στην εξουσια.
3)Αυτα τα οποιος δεν ειναι μαζι μας ειναι εναντιον μας τα βρισκω πολιτικη αντιληψη Μπους. Δηλαδη, αν διαφωνεις με την επεμβαση, εισαι με τον Κανταφι. Δεν ξερω αν οι οπαδοι της επεμβασης εχετε κληρονομικο χαρισμα αλλα οπως ειπες δεν σας πολυνοιαζει η επομενη μερα. Ολως τυχαιως και τον Μπους δεν τον ενοιαζε η επομενη μερα που στην θεση του Σανταμ, ηρθε η Αλ Καιντα, οι φανατικοι κληρικοι και οι αυτοανατιναζομενοι.
Επειδη ομως εμενα με ενδιαφερει η επομενη μερα και επειδη δεν ξερω αν τον Κανταφι τον διαδεχθουν τιποτα μουλαδες προτιμω να μενω εκτος διαμαχης.
4)Σχεδον κανεις δεν ξερει ποιοι ειναι η περιφημη αντικανταφικη πτερυγα. Γνωριζουμε μονο καποιους οππορτουνες πρεσβεις. Οπως και στο Ιρακ καποιοι "επιφανεις" της Ιρακινης αντιπολιτευσης μπαινοβγαιναν στο Πενταγωνο και στο αμερικανικο ΥΠΕΞ, για να αποδειχθει οτι η επιρροη τους στην Ιρακινη κοινωνια ηταν σαν αυτη της Χριστοπιστιας και των Οικολογων του Παπανικολα.
5)Την φραση ανθρωπιστικες βομβες δεν την εβγαλα εγω αλλα απο οσο γνωριζω ο κυριος Γουεσλυ Κλαρκ. Και ο λυρισμος τν ανθρωπιστικων βομβων ειναι παρομοιος με τις λυρικες λιτανειες των λειτουργων της θρησκειας της αγαπης (χριστιανισμος) οταν ευλογουν τα οπλα, οταν υπαρχει ο αγιος προστατης του πυροβολικου, του ιππικου και των κλαδων ανεφοδιασμου.
6)Η εναλλακτικη μου ειναι να μην σφαχτει κανεις. Η εναλλακτικη μου ειναι να μην υπαρχει ο Κανταφι, οπως επισης να υπαρχει ελευθερο σεξ για ολους, μια Φερραρι για τον καθενα μας, παγκοσμια ειρηνη, αγαπη, αδελφοτητα και last but not least η warp speed του σταρ τρεκ γιατι θα ηθελα να δω το συμπαν. Ομως δεν γινονται αυτα. Παντα καποιος θα αδικει, παντα καποιοι αδικως θα δολοφονουνται. Δεν ειναι ο Κανταφι πρωτος, ουτε και ο τελευταιος. Σιγουρα δεν ειναι ο χειροτερος σε συγκριση με τον Κιμ Γιονγκ Ιλ η την γερουσια του Πεκινου. Η χουντα στην Μυανμαρ σκοτωνει επι δεκαετιες και κανεις δεν κανει τιποτα. Ο ιδιος ο αραβικος συνδεσμος που ειναι τοσο φωνακλας για την Λιβυη στελνει στρατευματα στο Μπαχρειν για να δολοφονουν στο ψαχνο. Και εκει σιωπη ολοι οι ευαισθητοι ανθρωπιστες. Πολυ θα ηθελα να σταματησουν ολα αυτα, αλλα δεν μπορουμε να ειμαστε το φιλανθρωπικο σωματειο ολης της υφηλιου. Τουλαχιστον ο Λορδος Βυρων δεν περιμενε το Ναυαρινο. Πηγε ο ιδιος
Η ανοδος του κομμουνισμου δεν εμποδισε την ανοδο του Ναζισμου => Η ανοδος του κομμουνισμου δεν συσχετιζεται αμεσα με την ανοδο του Ναζισμου.
Ο λαός της Λιβύης είναι διχασμένος. Πρόκειται περισσότερο για εμφύλιο, παρά για επανάσταση.
byron το είδες σε κάποια δημοσκόπηση;
1.Νίκο αν θυμάμαι καλά εσύ καταδικάζεις τις ιδεαλιστικές επεμβάσεις ενώ δέχεσαι τις επεμβάσεις για λόγους εθνικού συμφέροντος. Τούτου λεχθέντος, η αποστολή του Λένιν με την επιδότηση της Γερμανίας, λογικά ,για σένα ,συνιστά το αποκορύφωμα της real politique, της συμφεροντολογικής στρατηγικής και άλλα ωραία αφού στην ουσία , εξαπολύθηκε ένας μοχθηρός κοινωνικός πειραματισμός σε μια παρηκμασμένη αυτοκρατορία και το Ράιχ γλίτωσε από έναν αντίπαλο...
Συνεπώς πιστώνεις στην επιχειρηματολογία μου "επεμβάσεις" που ανήκουν στη δικιά σου επιχειρηματολογία
Χτύπημα κάτω απ τη μέση,δε βρίσκεις;
2. Δεν ξέρω τι λένε τα κιτάπια σου αλλά η ιστορία έγραψε ότι στις εκλογές για τη συνταγματική συνέλευση, το κόμμα του Κερένσκι πήρε τις περισσότερες έδρες. Μια σταθερή κυβέρνηση συμμαχίας θα καθοδηγούσε τη Ρωσία μέχρι το τέλος του πολέμου που ούτως ή άλλως κοντοζύγωνε, και από κει και πέρα η κοινωνική πίεση θα εκτονωνόταν (άλλωστε η δυσαρέσκεια του λαού είχε να κάνει με τον πόλεμο καθ αυτό)
Γράφεις επίσης:
"Η εναλλακτικη μου ειναι να μην σφαχτει κανεις. Η εναλλακτικη μου ειναι να μην υπαρχει ο Κανταφι"
Μάλλον δεν αντελήφθης. Δε ρώτησα τα όνειρα σου ή το όραμά σου αλά Τζον Λένον. Ούτε ρώτησα αν ο Καντάφι είναι χειρότερος από τους άλλους σατράπηδες της υφηλίου.
Είμαστε στη μέση μιας σφαγής και σε ρωτώ, αν δεν επέμβει κάποιος, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.
Το να υπεκφύγεις λέγοντας ότι δε σε ενδιαφέρει, πέραν του ότι είναι παντελώς ασήμαντο καθ αυτό (η γη γυρίζει ανεξάρτητα αν μας ενδιαφέρει ή όχι), δείχνει και την αδυναμία του επιχειρήματος σου.
Σε μια ταινία παλιά είχε ειπωθεί κάτι πολύ σωστό: η μόνη αλήθεια που κυβερνά τον κόσμο είναι η αιτιότητα. (cause and effect).
Αν δε σπάσει ο κύκλος της αιτιότητας στη Λιβύη, τότε η σφαγή είναι αναπόφευκτή.
Εσένα αυτό μπορεί να μη σε ενδιαφέρει, όπως πχ δε σε ενδιαφέρει αν χτες βράδυ λήστεψαν κάποιον πιτσιρικά στην Εγνατία. Διάολε, υπάρχουν και χειρότερα εγκλήματα, σκέφτεσαι, σε μια ληστεία θα κολλήσουμε τώρα;
Kαι στο κάτω κάτω αν η αστυνομία συλλάβει τη συμμορία που διαφεντεύει το συγκεκριμένο δρόμο, μπορεί να την αντικαταστήσει κάποια άλλη χειρότερη.
Αυτή η άποψη φυσικά δεν κάνει το ληστή λιγότερο κάθαρμα και τη σύλληψη του πράξη που αφαιρεί κάτι απ τη βρωμιά της ανθρωπότητας αντί να προσθέτει πάνω της.
1)Καταρχην αυτο που γινεται στην Λιβυη δεν ειναι Ρουαντα. Δεν εχουμε σφαγη, εχουμε εναν εμφυλιο πολεμο.
2)Κανεις ενα αλμα σκεψης. Αντιμετωπιζεις την διεθνη πολιτικη με ορους απλου ποινικου δικαιου και με ορους καλου-κακου. Το να λεμε οτι δεν μας αφορα τι γινεται δεν ειναι καθολου αδυναμια επιχειρηματος. Ειναι μια κυνικη αν θες εκτιμηση του τι θεωρω πως μας συμφερει. Γιατι μεχρι στιγμης κανεις δεν εχει πει ποια θα ειναι οφελη αν παρεμβουμε. Μια λιστα με ενα, δυο, τρια πραγματα που θα κερδισει η Ελλαδα αν παρεμβει. Για εμενα που δεν βλεπω καποιο κερδος, λεω απλα. Ειναι εσωτερικη υποθεση του Λιβυκου λαου. Με την ευχη μου να κερδισει η δημοκρατια, αλλα δεν θα πεθανουμε κιολας αν ο Κανταφι επιστρεψει.
3)Ο ληστης εντος Ελλαδας μας ενδιαφερει, γιατι η αδυναμια των αρχων να συλλαβουν τον ληστη αυξανει τα αισθηματα ανασφαλειας και δινει χωρο στην τοπικη εγκληματικοτητα. Αυτο μας αφορα ολους. Το τι κανει η χουντα στην Μυανμαρ για παραδειγμα δεν μας αγγιζει, δεν μας αφορα. Εν τελει κυνικα ας κανουν οτι τους φωτισει ο θεος.
4)Ο ντετερμινισμος ειναι μονο για μακροσυστηματα, στο μικροκοσμο υπαρχει η ερμηνεια της Κοπεγχαγης οπου αρνειται τον ντετερμινισμο. Σε καθε περιπτωση ομως οι πολιτικες διεργασιες ειναι χαοτικα συστηματα. Εχουμε χυσει τονους μελανης να στηλιτευουμε την κρατικη παρεμβαση στην οικονομια, τωρα ομως εχουμε βρει την λυση στα διεθνη προβληματα με νεα παρεμβαση του κρατους. Ας θυμηθουμε οτι ο Κανταφι του Νοτιου Βιετναμ ο Ντιεμ ανατραπηκε για να ερθει ο διεφθαρμενος Θιεου και στο τελος ολοι χαρουμενοι υπο τον Χο Τσι Μινχ. Παρεμβαινοντας στις πολιτικες διαδικασιες μιας χωρας λες και γνωριζουμε τις εσωτερικες της διεργασιες, νομιζοντας οτι θα τις κανουμε well behaving Λουξεμβουργα. Και στο Ιρακ περιμενε ο Ραμσφελντ οτι θα βγουν με αμερικανικα σημαιακια οι Ιρακινοι, αλλα δεν εγινε ετσι.
5)Ρωτας πως αν δεν επεμβει καποιος ποιο θα ειναι το αποτελεσμα. Το πιο πιθανον ειναι να κερδισει ο Κανταφι.
6)Το επιχειρημα περι Λενιν δεν το πιστωνω ως μια ανθρωπιστικη επεμβαση, αν και ετσι επρεπε να το βλεπει η αριστερα, αλλα ως μια τυπικη περιπτωση αναδειξης του εθνικου συμφεροντος. Γνωριζουμε πολους Λουντεντορφ στο Πενταγωνο, στο Radio Free Europe που εστησαν τις χρωματιστες επαναστασεις.
νομιζοντας οτι θα=>νομιζουμε οτι θα
Δημοσίευση σχολίου