Πριν λίγους μήνες, διάβασα πως από τους 160.000 χρήστες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα μεθαδόνης στη Μ. Βρετανία έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν (όσο μπορείς να απεξαρτηθείς από την ηρωίνη, φυσικά) μόνο οι 15.000. Το ποσοστό επιτυχίας είναι δηλαδή λιγότερο από 10%. Και αυτό παρότι το πρόγραμμα στοιχίζει στους φορολογούμενους πάνω από 1 δις δολάρια το χρόνο. Αυτή η φαινομενικά άσχετη είδηση μου ήρθε στο μυαλό χθες το βράδυ, όταν , παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, πληροφορήθηκα πως η τρόικα είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένη με την ελληνική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τους ελεγκτές της τρόικας, η κυβέρνηση παρουσίασε ελλιπή στοιχεία για 650 φορείς του δημοσίου, το υπουργείο Εργασίας θέτει συνεχή εμπόδια στην άμεση εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων, ενώ, παρά τις εξαγγελίες και τις βεβαιώσεις πως το κλειστό επάγγελμα του ιδιοκτήτη φορτηγού θα ανοίξει, το επάγγελμα θα παραμείνει κλειστό τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια. Επιπλέον, το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα, στην πραγματικότητα αφήνει όλα τα επιμέρους κρίσιμα ζητήματα, να διευθετηθούν στο μέλλον, με υπουργικές αποφάσεις, ενώ ο νόμος για την άρση του καμποτάζ που τελικά ψηφίστηκε, εξακολουθεί να θέτει περιορισμούς στις εταιρείες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην ελληνική κρουαζιέρα. Τέλος, σημαντικές καθυστερήσεις καταγράφει η τρόικα και στην περικοπή των κρατικών δαπανών και τον περιορισμό της σπατάλης σε δημόσιες επιχειρήσεις. Όμως η δυσαρέσκεια της τρόικας είναι μάλλον υποκριτική , γιατί το ίδιο το Μνημόνιο είναι αυτό που δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε η κυβέρνηση να κωλυσιεργεί και να μην προχωράει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
Όπως δεν λύνεις το πρόβλημα της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, με ακόμη περισσότερα ναρκωτικά (όπως κάνει το πρόγραμμα μεθαδόνης) έτσι και το πρόβλημα του χρέους δεν λύνεται με ακόμη περισσότερο χρέος (όπως κάνει το Μνημόνιο) . Η τρόικα αφού εξασφάλισε σε ένα junkie των δανεικών, όπως είναι η Ελλάδα, τη δόση του για τα τρία επόμενα χρόνια, έρχεται σήμερα και εκφράζει τη δυσαρέσκεια της επειδή o εθισμένος δε δειχνει διάθεση να απεξαρτηθεί! Και γιατί να το κάνει, άλλωστε; Όπως απέδειξε η ιστορία των τελευταίων εννεά μηνών το ελληνικό κράτος , με λίγο θέατρο , λίγη ψευτομεταρρυθμιστική ρητορική και κάποια μερεμέτια εδώ και εκεί , κατάφερε να επιτύχει το στόχο του : εξασφάλισε το απαραίτητο χρήμα που κρατάει στη ζωή , με τις λιγότερες δυνατές απώλειες , το παρασιτικό, ανίκανο αλλά τόσο επικερδές για τους συμμετέχοντες , μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας. Και παρότι το πακέτο στήριξης είναι πανάκριβο ,όπως και τα προγράμματα μεθαδόνης, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι και εδώ πολύ μικρές , δηλαδή κάτω από 10%. Πόσο μαλλον όταν στην εξουσία βρίσκεται μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, που στήριξε τις εκλογικές της επιτυχίες στην πεποίθηση πως η ηρωίνη (δηλαδή τα δανεικά) κάνουν καλό -κάτι που ενδόμυχα ακόμη πιστεύει!
Και στο παρελθόν, είχαμε επισημάνει στο "ΜπλεΜήλο" πως το Μνημόνιο είναι στην πραγματικότητα εμπόδιο για τις ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα. Σήμερα, ακόμη και η τρόικα έρχεται να παραδεχτεί αυτό που βλέπουμε όλοι τους τελευταίους εννιά μήνες : οι μεταρρυθμίσεις έχουν κολλήσει. Όσο επώδυνο και αν ακούγεται, η μοναδική λύση που μπορεί να φέρει την αναγκαία πειθαρχία και να γίνουν, επιτέλους, πραγματικές μεταρρυθμίσεις είναι η , όσο το δυνατόν πιο γρήγορη, στάση πληρωμών που θα συνοδευτεί από μια γενναία αναδιάρθρωση χρέους. Διαφορετικά, η Ελλάδα ακόμη και αν κρατιέται στη ζωή με τη μεθαδόνη του πακέτου στήριξης , απλά θα σέρνεται σαν ένα ακόμη junkie, απόλυτα εξαρτημένη από τις δόσεις των δανεικών και χωρίς ελπίδα για το μέλλον.
