Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Το ελληνικό κράτος σαν junkie των δανεικών και το Μνημόνιο σαν αποτυχημένο πρόγραμμα μεθαδόνης


Πριν λίγους μήνες, διάβασα πως από τους 160.000 χρήστες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα μεθαδόνης στη Μ. Βρετανία έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν (όσο μπορείς να απεξαρτηθείς από την ηρωίνη, φυσικά) μόνο οι 15.000. Το ποσοστό επιτυχίας είναι δηλαδή λιγότερο από 10%. Και αυτό παρότι το πρόγραμμα στοιχίζει στους φορολογούμενους πάνω από 1 δις δολάρια το χρόνο. Αυτή η φαινομενικά άσχετη είδηση μου ήρθε στο μυαλό χθες το βράδυ, όταν , παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, πληροφορήθηκα πως η τρόικα είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένη με την ελληνική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τους ελεγκτές της τρόικας, η κυβέρνηση παρουσίασε ελλιπή στοιχεία για 650 φορείς του δημοσίου, το υπουργείο Εργασίας θέτει συνεχή εμπόδια στην άμεση εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων, ενώ, παρά τις εξαγγελίες και τις βεβαιώσεις πως το κλειστό επάγγελμα του ιδιοκτήτη φορτηγού θα ανοίξει, το επάγγελμα θα παραμείνει κλειστό τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια. Επιπλέον, το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα, στην πραγματικότητα αφήνει όλα τα επιμέρους κρίσιμα ζητήματα, να διευθετηθούν στο μέλλον, με υπουργικές αποφάσεις, ενώ ο νόμος για την άρση του καμποτάζ που τελικά ψηφίστηκε, εξακολουθεί να θέτει περιορισμούς στις εταιρείες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην ελληνική κρουαζιέρα. Τέλος, σημαντικές καθυστερήσεις καταγράφει η τρόικα και στην περικοπή των κρατικών δαπανών και τον περιορισμό της σπατάλης σε δημόσιες επιχειρήσεις. Όμως η δυσαρέσκεια της τρόικας είναι μάλλον υποκριτική , γιατί το ίδιο το Μνημόνιο είναι αυτό που δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε η κυβέρνηση να κωλυσιεργεί και να μην προχωράει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Όπως δεν λύνεις το πρόβλημα της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, με ακόμη περισσότερα ναρκωτικά (όπως κάνει το πρόγραμμα μεθαδόνης) έτσι και το πρόβλημα του χρέους δεν λύνεται με ακόμη περισσότερο χρέος (όπως κάνει το Μνημόνιο) . Η τρόικα αφού εξασφάλισε σε ένα junkie των δανεικών, όπως είναι η Ελλάδα, τη δόση του για τα τρία επόμενα χρόνια, έρχεται σήμερα και εκφράζει τη δυσαρέσκεια της επειδή o εθισμένος δε δειχνει διάθεση να απεξαρτηθεί! Και γιατί να το κάνει, άλλωστε; Όπως απέδειξε η ιστορία των τελευταίων εννεά μηνών το ελληνικό κράτος , με λίγο θέατρο , λίγη ψευτομεταρρυθμιστική ρητορική και κάποια μερεμέτια εδώ και εκεί , κατάφερε να επιτύχει το στόχο του : εξασφάλισε το απαραίτητο χρήμα που κρατάει στη ζωή , με τις λιγότερες δυνατές απώλειες , το παρασιτικό, ανίκανο αλλά τόσο επικερδές για τους συμμετέχοντες , μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας. Και παρότι το πακέτο στήριξης είναι πανάκριβο ,όπως και τα προγράμματα μεθαδόνης, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι και εδώ πολύ μικρές , δηλαδή κάτω από 10%. Πόσο μαλλον όταν στην εξουσία βρίσκεται μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, που στήριξε τις εκλογικές της επιτυχίες στην πεποίθηση πως η ηρωίνη (δηλαδή τα δανεικά) κάνουν καλό -κάτι που ενδόμυχα ακόμη πιστεύει!

Και στο παρελθόν, είχαμε επισημάνει στο "ΜπλεΜήλο" πως το Μνημόνιο είναι στην πραγματικότητα εμπόδιο για τις ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα. Σήμερα, ακόμη και η τρόικα έρχεται να παραδεχτεί αυτό που βλέπουμε όλοι τους τελευταίους εννιά μήνες : οι μεταρρυθμίσεις έχουν κολλήσει. Όσο επώδυνο και αν ακούγεται, η μοναδική λύση που μπορεί να φέρει την αναγκαία πειθαρχία και να γίνουν, επιτέλους, πραγματικές μεταρρυθμίσεις είναι η , όσο το δυνατόν πιο γρήγορη, στάση πληρωμών που θα συνοδευτεί από μια γενναία αναδιάρθρωση χρέους. Διαφορετικά, η Ελλάδα ακόμη και αν κρατιέται στη ζωή με τη μεθαδόνη του πακέτου στήριξης , απλά θα σέρνεται σαν ένα ακόμη junkie, απόλυτα εξαρτημένη από τις δόσεις των δανεικών και χωρίς ελπίδα για το μέλλον.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Η τρόικα αφού εξασφάλισε σε ένα junkie των δανεικών, όπως είναι η Ελλάδα, τη δόση του για τα τρία επόμενα χρόνια, έρχεται σήμερα και εκφράζει τη δυσαρέσκεια της επειδή αυτός δε δειχνει διάθεση να απεξαρτηθεί! Και γιατί να το κάνει, άλλωστε; Όπως απέδειξε η ιστορία των τελευταίων εννεά μηνών το ελληνικό κράτος , με λίγο θέατρο , λίγη ψευτομεταρρυθμιστική ρητορική και κάποια μερεμέτια εδώ και εκεί , κατάφερε να επιτύχει το στόχο του : εξασφάλισε το απαραίτητο χρήμα που κρατάει στη ζωή , με τις λιγότερες δυνατές απώλειες , το παρασιτικό, ανίκανο αλλά τόσο επικερδές για τους συμμετέχοντες , μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας"

Τέλειο

Defkalion είπε...

Πολυ καλη η παρομοιωση αν και θα το εθετα καπως διαφορετικα, junkee ειναι ο Ελληνικος λαος, το πολιτικο καθεστως ωστοσο ειναι εμποροι ναρκωτικων που εθισαν τον λαο στον καλπικο σοσιαλιστικο λογο για να καλυψουν την φασιστικη επιβολη απολυταρχικου ελεγχου και οικονομικου αρμεγματος των junkee. Aν δεν οδηγηθουν στην φυλακη ή στην κρεμαλα οι ''εμποροι ναρκωτικων'' δηλαδη τα κτηνη της ψευδοπολυκομματικης χουντας, τοτε καμια απεξαρτηση δεν ειναι πιθανη να γινει.
Οσο την ενεση της ''μεθαδονης'' την κανουν στα junkees oι εμποροι ναρκωτικων, αυτοι θα συνεχιζουν να βαζουν ηρωινη στην ενεση ωστε να μην απεξαρτηθουν ποτε οι πελατες τους

Ανώνυμος είπε...

Όσο επώδυνο και αν ακούγεται, η μοναδική λύση που μπορεί να φέρει την αναγκαία πειθαρχία και να γίνουν, επιτέλους, πραγματικές μεταρρυθμίσεις είναι η , όσο το δυνατόν πιο γρήγορη, στάση πληρωμών που θα συνοδευτεί από μια γενναία αναδιάρθρωση χρέους.
Για να γυρίσουμε πίσω στα 1940 και να κυκλοφορούν στους δρόμους γκαζοζέν.
Λίγη προσοχή στις προτάσεις μας δεν βλάπτει.

Ανώνυμος είπε...

Καθὼς ὁ Ἔνγκελς, συζητώντας στὸ Μάντσεστερ μὲ ἕναν συνάδελφό του βιομήχανο, τοῦ περιέγραφε, γεμάτος ἀγανάκτηση, τὴν τρομαχτικὴ ἔνδεια τῶν ἐργατῶν, ἐκεῖνος ἁπλῶς ἀπάντησε: «Ναὶ ἀλλὰ βργάζεις καλὰ λεφτὰ ἐδῶ».

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

@Τρίτος ανώνυμος
Προσέχω πολύ τί γράφω. Το είχα ξαναπροτείνει και πέρσι τέτοια εποχή (http://good-intentions09.blogspot.com/2010/02/blog-post_24.html). Αν θυμάσαι ήταν η εποχή που η κυβέρνηση, τα "εκσυγχρονιστικά" παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ και το ΔΝΤ μας βεβαίωναν πως αρκεί το Μνημόνιο για να βγούμε από την κρίση. Βέβαια, οι περισσότεροι ξένοι αναλυτές μας προειδοποιούσαν πως με 160% χρέος που θα είχαμε το 2013, θα ήταν αδύνατο να ξαναβγούμε στις αγορές για να δανειστούμε. Σήμερα όλοι πια, ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση, παραδέχονται πως μιας μορφής αναδιάρθρωση είναι απαραίτητη. Πολύ απλά τα νούμερα δεν βγαίνουν (και ούτε πριν ένα χρόνο έβγαιναν, και ας μας διαβεβαίωναν διάφόροι περί του αντιθέτου)

Ανώνυμος είπε...

@ Τηλέμαχος Χορμοβίτης
Πριν από κάμποσο καιρό, διατυπώθηκε στον ξένο τύπο η άποψη ότι με δεδομένο την γενικότερη κατάσταση του χρέους αρκετών χωρών μετά από λίγα χρόνια (ας μην ξεχνούμε ότι το χρέος της Ιαπωνίας αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στο 230% του ΑΕΠ της) πιθανότατα θα χρειασθεί να γίνει μία παγκόσμια σισάχθεια, δηλ παραγραφή χρεών, όλων των χωρών του κόσμου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δημιουργούνται στην παγκόσμια οικονομία. Δεν υπάρχει λόγος να φανούμε πρωτοπόροι βγάζοντας τα μάτια μας αυτή τη στιγμή. Πριν από ένα χρόνο, η Ελλάδα ήταν δακτυλοδεικτούμενη παγκοσμίως, τώρα , μετά και την Ιρλανδία, αλλά και τον διαφαινόμενο κίνδυνο για Πορτογαλλία, Ισπανία, Ιταλία και Βέλγιο, βρισκόμαστε πολύ κοντά στην εξεύρεση μιας συνολικής λύσης. Ας λαμβάνουμε λοιπόν υπόψιν τα γενικότερα δεδομένα πριν κάνουμε μία πρόταση, που αυτή τη στιγμή θα μας γύριζε πολλά χρόνια πίσω, προκαλώντας απίστευτη φτώχια.

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

@Ανώνυμος 11:32πμ
Βεβαίως πρέπει να περιμένουμε και τις εξελίξεις, αλλά η λύση της αναδιάρθρωσης είναι η πιο υπεύθυνη πολιτική. Οι δανειστές πρέπει να πληρώσουνε και αυτοί και εμείς πρέπει να πάρουμε επιτέλους τις ευθύνες μας. Αφού κόψουμε το συνολικό χρέος σε βιώσιμο επίπεδο εξυπηρέτησης πρέπει να κάνουμε ριζικές μεταρρυθμίσεις (όχι αστειότητες τύπου Λοβέρδου) στις οποίες θα περιλαμβάνονται η δραστική μειώση των εταιρικών και ανώτερων εισοδηματικών φόρων. Αλλιώς ανάπτυξη δεν έρχεται.

Ανώνυμος είπε...

Μα το Μνημόνιο δεν ήταν επιλογή της Ελλάδας, αλλά κατά κάποιο λόγο επιβλήθηκε ως προσωρινή ή εναλλακτική λύση της στάσης πληρωμών και της κοινωνικής διάλυσης. Εσείς που κατακρίνετε το Μνημόνιο τι θα κάνατε το 2009?

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

Δεν κατακρίνω το μνημόνιο καταρχήν. Αντίθετα, πιστεύω ότι ήτανε μια άριστη ευκαιρία να κάνουμε βαθιές αλλαγές, οι οποίες δεν έγιναν, κυρίως για τους λόγους που αναφέρει ο αρθρογράφος.
Σε κάθε περίπτωση, μνημόνιο ή χωρίς, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Είτε λοιπόν θα μας επιδοτούν οι Γερμανοί για πάντα και θα καταλήξουμε Καλαβρία της Ευρώπης, είτε θα πάρουμε τις ευθύνες μας και θα δώσουμε βιώσιμη λύση που θα περιλαμβάνει αναδιάρθρωση.

Ανώνυμος είπε...

Εσείς μπορεί όχι, αλλά ο κ. Χορμοβίτης, συμπλέων ως συνήθως με τον κόμμα του Σαμαρά, ναι:

"Και στο παρελθόν, είχαμε επισημάνει στο "ΜπλεΜήλο" πως το Μνημόνιο είναι στην πραγματικότητα εμπόδιο για τις ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα."

Τώρα, αν ως μέλος του "Μπλε Μήλο" συνυπογράφετε και την παραπάνω πρόταση, δεν το γνωρίζω.

Ανώνυμος είπε...

Οπως ακριβως τα μπλε μηλα δεν υπαρχουν στην φυση αλλα μονο τα πρασινα και τα κοκκινα, παρομοιως ο (νεο)φιλελευθερισμος (δηλ η λατρεια των αγορων και κυριως η απουσια παρεμβατικου κρατους) πρεπει καποια στιγμη να συνειδητοοιησει οτι δεν μπορει να υπαρξει και δεν οδηγει σε μια υγιη οικονομια.
Αλλη μια φορα η ανθρωποτητα κληθηκε να μαζεψει τα απονερα του εφαρμοζοντας κρατικη παρεμβαστικη πολιτικη.

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Ανώνυμε, μιας και βλέπω πως μας διαβάζεις συχνά, μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις τί σχέση έχει ο υποστηρικτής του ευρωομόλογου, Σαμαράς με τις θέσεις που έχω αναπτύξει σε αυτό το μπλογκ?

Ανώνυμος είπε...

Ας αφήσουμε το ευρωομόλογο κατά μέρος...

Ήσουν το 2009 ή είσαι σήμερα υπέρ του Μνημονίου, ναι ή όχι? Το ότι το Μνημόνιο δεν θα μείωνε το χρέος της Ελλάδας, αλλά ήταν μια προσωρινή και "λύση" άμεσης εξυπηρέτησης του, με πλήρη αδυναμία μεσοπρόθεσμων προβλέψεων, ανεξαρτήτως της εφαρμογής και της επιτυχίας των "μεταρρυθμίσεων", το γνώριζε και η κουτσή Μαρία.

Όπως, η κουτσή Μαρία γνωρίζει ότι αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με τη μια μορφή ή την άλλη, θα συμβεί με μαθηματική βέβαιότητα. Όλα τα άλλα λόγια είναι φτώχια.

Ανώνυμος είπε...

@Ανώνυμος 2 Φεβρουαρίου 2011 6:50 μ.μ.

Να σημειώσουμε ότι οι ίδιες οι αγορές [κύρια το χρηματιστικό κεφάλαιο και ολιγοπώλια όπως η GM, η AIG, etc.] σε περιόδους γενικής καπιταλιστικής κρίσης αποτείνονται στο κράτος και καλούν την παρέμβαση του για τη διάσωση εαυτών και συστήματος. Πιθανότατα, χωρίς παρεμβάσεις από το κράτος, υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η EU, και τις Κεντρικές Τράπεζες κατά το απόγειο του credit crunch, το σύστημα θα είχε καταρρεύσει.

Ανώνυμος είπε...

Να σημειώσουμε ότι οι φιλελεύθεροι είναι εναντίον όλων των διασώσεων δηλ. κρατικών παρεμβάσεων.

Χωρίς διασώσεις κάποιες εταιρίες θα είχαν καταρρεύσει αλλά όχι η αγορά. Το κενό αυτών των εταιριών θα είχε καλυφθεί πολύ σύντομα από την υπόλοιπη αγορά.

Ανώνυμος είπε...

Όποιος μίλαγε για αναδιάρθρωση του χρέους πριν ένα χρόνο στην Ελλάδα ήτανε πιόνι της συνομωσίας εναντίον του ευρώ.

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Ανώνυμε,οι απορίες σου θα είχαν λυθεί αν έμπαινες στον κόπο να διαβάσεις τα λινκς που σε παραπέμπω. Εκεί φαίνεται πως είμαι αντίθετος με μια λύση τύπου Μνημονίου, ήδη από τον Φεβρουάριο του 2010, όταν τέθηκε για πρώτη φορά το θέμα προσφυγής στο ΔΝΤ. Η επιχειρηματολογία που ανέπτυξα τότε και συνεχίζω να υποστηρίζω και σήμερα είναι τελείως διαφορετική από αυτή του Σαμαρά (ή του Τσίπρα), ο οποίος, όπως δείχνει η υποστήριξη του στο ευρωομόλογο πολύ θα ήθελε οι φορολογούμενοι της Ευρώπης να πληρώνουν στο διηνεκές την Ελλάδα.Και δεν ξέρω τί γνώριζε η κουτσή Μαρία πέρσι, άλλα όλοι οι "εκσυγγχρονιστές" δημοσιογράφοι και πολιτικοί προσπαθούσαν να μας πείσουν πως δεν έχουμε ανάγκη καμιά στάση πληρωμών και καμιά αναδιάρθρωση και πως η εφαρμογή του Μνημονίου θα μας έβγαζε από την κρίση.
Και για ποιά επιτυχία της κρατικής παρεμβάσης να αντιμετωπίσει την κρίση, μιλάς? Η "σωτήρια" κρατική παρέμβαση εκτόξευσε τις κρατικές δαπάνες στα ύψη και μας οδήγησε σε μια κρίση χρέους, που μπορεί να τινάξει στον αέρα τις οικονομίες της Δύσης.

Ανώνυμος είπε...

Αναδιάρθρωση θα γίνει ούτως ή άλλως, όταν λένε για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ή και αναπροσαρμογή των επιτοκίων αυτά δεν είναι μιας μορφής αναδιάρθρωση;
Προφανώς όμως άλλο αναδιάρθρωση στο χρόνο ή τα επιτόκια κι άλλο στο κεφάλαιο. Όπως κι άλλο αναδιάρθρωση που γίνεται σταδιακά και συντεταγμένα κι άλλο υπό την πίεση του άμεσου χάους που θα σήμαινε η κήρυξη πτώχευσης και η στάση πληρωμών.
Κι αυτά γιατί, για να ικανοποιηθούν οι Financial Times και η Wall Street Journal που όταν έπρεπε να σωθούν οι δικές τους τράπεζες δεν είδα να έχουν τον ίδιο purist ζήλο.
Ενώ τώρα στην πλάτη των άλλων είναι εύκολο να τα λες, μα χρεωκοπήστε, μα γιατί δεν χρεωκοπείτε, μα αφού θα χρωκοπήσετε γιατί δεν χρεωκοπείτε μια ώρα αρχίτερα να τελειώνουμε; Ωραία δεν είναι, ιδίως αν κάποιοι έχουν επενδύσει και θα πληρωθούν από αυτήν τη χρεωκοπία.

Η λύση που οδηγεί σε χάος δεν οδηγεί σε πειθαρχία, το χάος αλά Τυνησία οδηγεί σε δικτατορία αλά Τυνησία.
Ο κ.Χορμοβίτης που φαντάζομαι τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά γιατί επιμένει να δίνει φιλελεύθερο άλλοθι σε αυτήν την βλακεία που προωθούν οι αριστερές δυνάμεις του τόπου (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.) οι οποίες το κάνουν όχι επειδή θέλουν να αλλάξει κάτι, όπως ο ίδιος, αλλά επειδή δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε σε όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα της ελληνικής οικονομίας.
Πλην εμφυλίου και δικτατορίας ποιος άλλος δρόμος υπάρχει για να περάσουν κάποιες αλλαγές έστω με τον απρόθυμο και μεσοβέζικο τρόπο που τις προωθεί η σημερινή κυβέρνηση;

Ανώνυμος είπε...

Anwnume an nomizeis oti to mnimonio kai i uiothetisi tou tha prowthisoun tis metarruthmiseis grigora kai apotelesmatika, rixe mia matia sta duo megalutera provlimata tis ellinikis oikonomias, ta kleista epaggelmata kai tis DEKO. Shedon ena hrono meta, ta kleista epaggelmata paramenoun kleista kai oi zimiogones DEKO paramenoun upo kratiko elegho, epivarynontas ton ellina forologoumeno. Auta ta peri epanastasewn kai diktatoriwn einai kourafexala. Na dw ama ginei kamia stasi plirwmwn ti tha kanoun osoi diamarturontai epeidi twra hanoun ta sosialistika, suntehniaka kai kratikodiaita pronomia tous. Oson afora ti hrewkopia, auti idi ehei suntelestei, min paramuthiazesai. Eite fetos, eite tou hronou tha houme "kourema" kai malista me tin psili. Osa evrw kai an tupwthoun, to hreos den xeplirwnetai giati oute ta forologika exoda tha auxithoun me tin auxisi tis forologias oute oi agores tha mas daneisoun me kalo epitokio. Monadiki mas elpida na tupwsoun polla euro stin EKT, wste na min fugoume apo to euro. Auto isws na to glutwsoume. To kourema omws, den apofevgetai me tipota. Des ta noumera kai tha katalaveis. Ama pernas ufesi, ta forologika esoda den auxanontai me tipota
Alexandros Palantzas

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Τα ίδια καταστροφολογικά σενάρια (ότι θα πεινάσουμε, ότι θα γίνει δικτατορία κτλ), τα ακούγαμε και πριν δύο χρόνια από όσους υποστήριζαν πως η διάσωση των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων είναι απαραίτητη. Ας πάρουμε τα παραδείγματα δύο χωρών. Στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση διέσωσε τις τράπεζες της ξοδεύοντας δισεκατομμύρια ευρώ. Και όμως η οικονομία δεν σώθηκε!Αντίθετα, , το έλλειμμα έφτασε το 32%, η οικονομία βούλιαξε και οι προοπτικές δείχνουν όλο και χειρότερες, τρία χρόνια αφού ξέσπασε η κρίση. Αντίθετα η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες της να χρεωκοπήσουν, και παρότι είδε μια απότομη πτώση του ΑΕΠ, σήμερα δείχνει να επιστρέφει στην ανάπτυξη, πολύ πιο γρήγορα απ'οτι η Ιρλανδία (Σχετικά λινκς http://order-order.com/2010/11/30/iceland-shows-the-way-for-irelanddecouple-default-devalue-and-develop/, http://www.bloomberg.com/news/2011-02-01/iceland-proves-ireland-did-wrong-things-saving-banks-instead-of-taxpayer.html).
Για να το ξεκαθαρίσω, δεν πιστεύω πως μετά τη στάση πληρωμών θα τρώμε με χρυσά "σοσιαλιστικά" κουτάλια όπως πιστεύει αφελώς η Αριστερά, και αναγνωρίζω πως η πτώχευση μιας χώρας είναι πιο δύσκολη περίπτωση από την πτώχευση έστω και όλων των τραπεζών της χώρας. Αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος για να γυρίσουμε σε ανάπτυξη και να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Τα τρομολαγνικά σενάρια που κυκλοφορούν ορισμένοι, είναι εκτός πραγματικότητας, όπως δείχνει η περίπτωση της Ισλανδίας, και μάλιστα υπονομεύουν την πορεία της χώρας, όταν προχωρήσει στην απαραίτητη στάση και γενναία αναδιάρθρωση

Ανώνυμος είπε...

@ Αλέξανδρο Παλαντζά
φίλε μου, κουράστηκα να ακούω αυτό το παραμύθι των ζημιογόνων ΔΕΚΟ που επιβαρύνουν τον έλληνα φορολογούμενο, στο μέρος που αφορά τον έλληνα φορολογούμενο. Γιατί σε μία χώρα που η φοροδιαφυγή αποτελεί εθνικό σπορ, οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ επιβαρύνουν τους αδύνατους, μέσω της έμμεσης φορολογίας και όχι τους οικονομικά ισχυρούς, που συνήθως φωνάζουν για την άδικη φορολογία φοροδιαφεύγοντας και απλά θα ήθελαν να μην υπάρχουν καθόλου για να μην πληρώνουν ούτε τα ψυχία που συνήθως καταβάλουν.

@Τηλέμαχο Χορμοβίτη
δεν ξέρω αν το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι το καλύτερο. Οι βόρειες χώρες, έχοντας κυβερνηθεί για μακρά χρονικά διαστήματα από σοσιαλιστικές κυβερνήσεις έχουν αναπτύξει μηχανισμούς αναδιανομής των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας και των κοινωνικών παροχών, γεγονός που τους επιτρέπει να περνούν οικονομικές κρίσεις (πχ Φινλανδία, Σουηδία τη δεκαετία του ΄90) χωρίς να καταρρέι το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Αντίθετα στις φιλελεύθερες ΗΠΑ η οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία άστεγων οικογενειών.

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ διαφωνώ με τη διάσωση εταιριών, και μάλιστα χρηματοπιστωτικών ολιγοπωλίων, από το κράτος. Αλλά τι να κάνουμε... Αυτά είναι τα τερτίπια του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού που βιώνουμε: η ιδιωτικοποίηση των κερδών σε περιόδους ανάπτυξης και η κοινωνικοποίηση ζημιών και χρεών σε περιόδους ύφεσης, χαρακτήριζε τον αναπτυγμένο καπιταλισμό εδώ και δεκαετίες.

Ανώνυμος είπε...

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ

ΕΞΩ ΤΑ ΜALL
ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΜΑΝΙΑΚΩΝ ΜΑΣ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΩΝ

ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΠΟΥ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΥΤΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΘΡΕΜΜΕΝΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΣΠΟΥΔΑΓΜΕΝΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΚΡΙΒΩΝ ΡΕΤΙΡΕ
ΟΥΤΕ ΠΑΛΑΙΩΠΟΛΕΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΩΝ ΙΔΕΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΚΑΚΗΣ

Δημοσίευση σχολίου