Τί κοινό έχουν οι γυναίκες με τις χελώνες Καρέτα Καρέτα;

Βάζω στοίχημα πως οι "προοδευτικοί" αναγνώστες μας ήδη έχουν ανασηκώσει το αριστερό φρύδι, νιώθοντας βαθιά προσβεβλημένοι από τον τίτλο αυτού του άρθρου και ετοιμάζονται να μας κατηγορήσουν για ρατσισμό, σεξισμό και τόσες άλλες λέξεις-καραμέλες που χρησιμοποιεί συχνά η Αριστερά για να ακυρώσει, εκ των προτέρων, τα επιχειρήματα των αντιπάλων της . Όμως , δεν είμαστε εμείς οι "αντιδραστικοί νεοφιλελεύθεροι" που αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες σαν προστατευόμενο είδος, σαν χελώνες Καρέτα Καρέτα, σαν φώκιες Μονάχους Μονάχους ή σαν πολικές αρκούδες. Είναι το ίδιο το κράτος, επηρεασμένο από τα δόγματα της αριστερόστροφης πολιτικής ορθότητας.

Με την Ευρώπη να βουλιάζει εξαιτίας του κρατισμού, οι κυβερνήσεις βρήκαν έναν ακόμη "πολιτικά ορθό" τρόπο για να επιβαρύνουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Όπως διαβάζω στην "Καθημερινή" "οι βρετανικές επιχειρήσεις έλαβαν διορία δύο ετών, ώστε να αυξήσουν τον αριθμό των γυναικών στα διοικητικά τους συμβούλια, ειδάλλως θα τους επιβληθούν αναγκαστικές ποσοστώσεις. Αν και ο αριθμός των γυναικών εργαζομένων σε εταιρείες της Βρετανίας είναι σχεδόν ισοδύναμος με εκείνον των ανδρών, υποεκπροσωπούνται στα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα, είτε ως μέλη διοικητικών συμβουλίων είτε ως επικεφαλής εταιρειών. Οι κινήσεις αυτές εντάσσονται στην αναθεώρηση της κυβερνητικής πολιτικής, με στόχο την προώθηση περισσοτέρων γυναικών στη διοίκηση βρετανικών εταιρειών." Και φυσικά αυτό το δρόμο δεν τον ακολουθεί μόνο η , κατά τ' άλλα, συντηρητική κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας. " Πολλές χώρες στην Ε. Ε., με πρώτες τις σκανδιναβικές, έχουν επιβάλει ποσοστώσεις ή εξετάζουν το ενδεχόμενο να το πράξουν. Η Γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε πρόσφατα ότι θα δώσει μία τελευταία ευκαιρία στις εταιρείες της χώρας να αυξήσουν την εκπροσώπηση των γυναικών.".

Η υποεκπροσωπήση των γυναικών στα Δ.Σ. των εταιρειών ίσως όμως να μην οφείλεται στην... επάρατο πατριαρχική κοινωνία, όπως ισχυρίζονται οι "προοδευτικοί", αλλά πολύ απλά στην ίδια τη φύση. Όσο και αν ταράζει τις πολιτικά ορθές ευαισθησίες πολλών, που προσπαθούν να μας πείσουν πως οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ίδιοι, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι διαφορές είναι πολλές, και δεν εννοώ μόνο τη μυϊκή δύναμη, αλλά και τις διαφορετικές προτεραιότητες καθώς και τον διαφορετικό τρόπο που λειτουργεί το αντρικό από το γυναικείο μυαλό! Το γεγονός της γέννησης για το οποίο είναι ικανή μόνο η γυναίκα (μέχρι τώρα, τουλάχιστον!),της δημιουργεί τελείως διαφορετικές προτεραιότητες και την ανάγκη για σταθερότητα. Είναι πολύ πιο πιθανό μια γυναίκα , παρά ένας άντρας, να βάλει σε δεύτερη μοίρα την καριέρα για την οικογένεια. Έτσι λίγες γυναίκες είναι διατεθειμένες να αφοσιωθούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κατακτήσουν μια τόσο απαιτητική θέση με πολλές ευθύνες, όπως η ηγεσία μιας εταιρείας. Αντίθετα,ίσως γιατί μόνο έτσι μπορούσε να ανταπεξέλθει στο ρόλο που ανέλαβε από τα πρώτα βήματα του ανθρώπινου πολιτισμού, ο άνδρας είναι ενστικτωδώς πιο επιθετικός και ανταγωνιστικός. Η ανδρική φύση έχει πιο έντονα ανεπτυγμένη την τάση για περιπέτεια,κυνηγάει πιο παθιασμένα το χρήμα,τη δόξα, την αναγνώριση, αγαπάει περισσότερο το ρίσκο και είναι ικανή τόσο για το χειρότερο όσο και για το καλύτερο μιας και ρέπει περισσότερο τόσο προς τη δημιουργική μεγαλοφυία, όσο και στο έγκλημα. Όπως είπε και η αγαπημένη μου Camille Paglia : "Δεν υπάρχει ο θηλυκός Μότσαρτ, επειδή δεν υπάρχει ο θηλυκός Τζακ ο Αντεροβγάλτης." Μια ματιά στους νικητές των βραβείων Νόμπελ το επιβεβαιώνει. 765 φορές έχει απονεμηθεί το βραβείο σε άντρες, 41 σε γυναίκες. Και τα νούμερα για τις γυναίκες δεν φαίνονται να βελτιώνονται , ούτε τις τελευταίες δεκαετίες που, λίγο πολύ, έχει επιτευχθεί η ισότητα των φύλων.

Έτσι, πάντα θα υπάρχουν επαγγέλματα και θέσεις που οι γυναίκες προτιμούν και έχουν περισσότερες ικανότητες σε αυτά, και πάντα θα υπάρχουν άλλα όπου οι άντρες έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Όποιος έχει περάσει μια βόλτα από την Ευελπιδών, θα διαπιστώσει πως το γυναικείο φύλο κυριαρχεί, ειδικά στις τάξεις των δικαστών. Κάτι τέτοιο συμβαίνει, επειδή οι γυναίκες είναι πιο μελετηρές και μεθοδικές από τους άντρες, και έτσι πετυχαίνουν πιο εύκολα στις απαιτητικές εξετάσεις, αλλά και γιατί το επάγγελμα του δικαστή παρέχει ένα πιο "ανθρώπινο" ωράριο , που δίνει τη δυνατότητα στη γυναίκα να ασχολείται και με τα παιδιά της. Όπως λοιπόν δεν είναι δίκαιο, να επιβληθουν ποσοστώσεις σε αυτό το κλάδο, και να χάσουν τη θέση τους κάποιες γυναίκες με περισσότερα προσόντα, το ίδιο παράλογο είναι να επιβληθούν ποσοστώσεις στον αριθμό των γυναικών στα ΔΣ των εταιρειών.

Και τα επιχειρήματα εναντίον ένος τέτοιου μέτρου, δεν έχουν τέλος. Όποιος έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα,δηλαδη εκεί όπου δημιουργείται ο πλούτος της κοινωνίας μας,μπορεί να καταλάβει τον παραλογισμό των ποσοστώσεων. Φαντάσου να έχεις μια επιχείρηση και να αναγκάζεσαι να προωθείς στις ανώτερες θέσεις όχι τους πιο άξιους, αλλά να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τα ποσοστά του νόμου!Κάτι τέτοιο είναι πέρα από κάθε έννοια οικονομικής αποτελεσματικότητας και θα δημιουργήσει μεγάλη επιβάρυνση στην οικονομία.

Αν δεν απατώμαι, μια από τις κύριες κατακτήσεις του Δυτικού πολιτισμού, ήταν το ότι κάθε άτομο κρίνεται με βάση την αξία του, και όχι με βάση το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή τη φυλή του . Η λογική των "ποσοστώσεων" και των "θετικών διακρίσεων", καταπατά κάθε έννοια ισότητας και αξιοκρατίας και εν τέλει είναι προσβλητική για τις ίδιες τις γυναίκες, μιας και τις αντιμετωπίζει σαν αδύναμο φύλο, σαν ένα προστατεύομενο είδος, που έχει ανάγκη ειδικής κρατικής φροντίδας. Και τί ειρωνεία να θεωρείται προοδευτικό ένα μέτρο, που φέρνει από την πίσω πόρτα στην καρδιά της Ευρώπης, ένα σύστημα που θυμίζει Ινδικές κάστες. Πάντως, πληροφορίες μας πως στο συμπαθή κλάδο των κομμωτών οι straight άντρες ζήτησαν ποσόστωση επειδή το επάγγελμα κυριαρχείται από gays, δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμη...