Όταν η υπουργός Εργασίας δεν συντρώγει δημοσία δαπάνη με δημοσιογράφους σε μοδάτα στέκια της Αθήνας, όπου εκφράζει την αντίσταση και πάλη της ενάντια στην ‘κατοχική’ τρόικα, τότε δυστυχώς έχει την ευκαιρία να σκαρφιστεί νέες ιδέες για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση.Οι ιδέες έχουν ένα κοινό άξονα, περισσότερο κράτος - μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες. Κάποιος ίσως να παρατηρούσε ότι αυτή η συνταγή έχει πολλάκις δοκιμαστεί και πολλάκις αποτύχει τα τελευταία 30 χρόνια. Αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι η υπουργός Εργασίας, Λούκα Κατσέλη, η οποία βρίσκει κάπου, κάπως, μια πρωτοτυπία σε αυτές τις συνταγές και όταν τις παρουσιάζει έχει την ευτυχία ενός παιδιού που μόλις άνοιξε το ψυγείο με τα παγωτά.
Έτσι:
“Τη σύσταση ταμείου κοινωνικής οικονομίας, πρότεινε σήμερα η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Λούκα Κατσέλη, στη σύσκεψη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, με αντικείμενο προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας και την κοινωνική οικονομία.”
“Το εν λόγω ταμείο θα στηρίξει προγράμματα κοινωνικής εργασίας, καθώς το όλο πλαίσιο περιλαμβάνει την δημιουργία "συνεταιριστικών ομάδων ή επιχειρήσεων" που θα αποτελούνται από άνεργους ή ευπαθείς ομάδες και θα προσφέρουν κοινωνική εργασία.
“Επίσης το πλαίσιο της κοινωνικής εργασίας περιλαμβάνει την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, καθώς και την επέκταση των κοινωνικών τιμολογίων.
“Σε ότι αφορά την ανεργία το πλαίσιο αντιμετώπισής της περιλαμβάνει τα ολοκληρωμένα τοπικά σχέδια απασχόλησης, τα προγράμματα του ΟΑΕΔ (υπάρχοντα και νέα) καθώς και έναν "οδικό χάρτη" προς τις επιχειρήσεις με οδηγίες για την αποφυγή και την αντιμετώπιση των κρίσεων.”
Δεν ξέρω πραγματικά ποια επιχείριση θα πάρει "’οδικό χάρτη’ με οδηγίες για την αποφυγή και την αντιμετώπιση των κρίσεων” από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ίσως ο “οδικός χάρτης” να δείχνει πως να τοποθετείτε το όπλο στο τραπέζι και πως να παρακαλάτε στα γερμανικά.
Πάντως η συγκεκριμένη πρόταση είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική για το πως η ελληνική πολιτική τάξη βλέπει την επιχειρηματικότητα. Δεν θέλει να την απελευθερώσει για να ενδυναμωθεί και να ανεξαρτητοποιηθεί. Για τους Έλληνες πολιτικούς, οι επιχειρηματίες είναι ένα κομμάτι της κομματικής πελατείας που θα πρέπει να ζητιανεύει από την πολιτική τάξη για το δικό της μερίδιο από τα δανεικά. Η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να μην επιστρέφει τον ΦΠΑ, αλλά πάντα είναι πρόθυμη να δημιουργήσει μια νέα επιδότηση για την επιχειρηματικότητα ή την εργασία.
Την ίδια εβδομάδα που η κα Κατσέλη προωθούσε το “ταμείο κοινωνικής οικονομίας” μαθαίναμε επίσης για το είδος της ‘επιχειρηματικότητας’ που το υπουργείο Εργασίας, υπό την ηγεσία της κας Κατσέλη, καλλιεργεί. “Πίεζαν να υπογράψει έργο στην πενταπλάσια τιμή του” ήταν ο τίτλος της Καθημερινής.
“Ο κ. Δασκαλάκης (γενικός γραμματέας Εργασίας) δεν θέλησε εκ των προτέρων να αποδεχθεί την κοστολόγηση ενός έργου πληροφορικών συστημάτων, ύψους 30 εκατ. ευρώ, το οποίο η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου εκτιμούσε ότι μπορεί να ολοκληρωθεί με το ποσό των 6 εκατ. ευρώ.”
“Ο γενικός πείστηκε από την εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης Πληροφορικής ότι δεν μπορεί να προωθήσει μια απόφαση χωρίς διερεύνηση του κόστους και της διαδικασίας και αρνήθηκε να παρακάμψει τη Διεύθυνση Πληροφορικής. Μετά τα πρώτα πιεστικά e-mails, ακολούθησε μία επεισοδιακή συνάντηση με τους συμβούλους της υπουργού και μια ακόμη πιο αιφνιδιαστική επιστολή προς τον πρωθυπουργό στον οποίο υπέβαλε την παραίτηση στις 11 του μηνός.”
Η μόνη μεγάλη εφημερίδα που κάλυψε το γεγονός ήταν η Καθημερινή. Ίσως αυτό να οφείλετε στο είδος μιντιακής επιχειρηματικότητας που επιδότησε και καλλιέργησε την τελευταία τριακονταετία το φιλεύσπλαχνο κράτος μας.
1 σχόλιο:
Το Υπουργείο Εργασίας πρέπει να καταργηθεί.
Τίς κρατικές δραστηριότητες για την προστασία της εργασίας, έτσι και αλλιώς τίς κάνουν (εντελώς αποτυχημένα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), οι διάφοροι εποπτευόμενοι οργανισμοί του, οι ΟΑΕΔ, ΟΕΚ κλπ.
Τό ίδιο το υπουργείο σαν μοναδικό ρόλο έχει την πιό ωμή κρατική παρέμβαση στην αγορά που μπορεί να συλλάβει ο νούς και την πιό άχρηστη σπατάλη δημόσιου χρήματος μετά τα νοσοκομεία.
Απίστευτα λεφτά πετιούνται στην Θάλασσα (1-2 δις τον χρόνο) με μόνον ρουσφετολογικό στόχο. Δήθεν σαν προγράμματα στήριξης των απολυμένων κάποιας βιομηχανίας (δλδ τους συνδικαλιστές, που πάντα έχουν ήδη τρυπώσει και σε κάποιο άλλο "πρόγραμμα"), δήθεν σαν προγράμματα κατάρτισής που κανείς δεν παρακολουθεί και κανείς δεν μαθαίνει τίποτα,απλά τρώνε τα λεφτά μας οι καθηγητές και οι μαθητές χωρίς καν να πηγαίνουν έστω σε ένα μέρος και δήθεν σαν "μελέτες" που διάφοροι καθηγητές ΑΕΙ κ ΤΕΙ "μελετάνε" και αυτά που μας λένε δεν αξίζουν ούτε το χαρτί που είναι γραμμένα.
Το Υπουργείο Εργασίας είναι το κεντρικό σημείο της πιο βρόμικης συναλλαγής του κρατικισμού στην χώρα μας και υπάρχει μόνον για αυτή την συναλλαγή.
Δημοσίευση σχολίου