Τελικά, ο αγαπημένος πολιτικός των απανταχού "προοδευτικών", Μπάρακ Ομπαμα αφού διαπίστωσε πως οι προσπάθειες του να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε μια δεύτερη Γαλλία , δεν ενθουσίασαν τους Αμερικάνους ψηφοφόρους, αποφάσισε να παίξει το χαρτί του εθνικισμού για να προωθήσει την κρατικίστικη ατζέντα του.
Η φετινή ομιλία του για την "Κατάσταση του Έθνους" χαρακτηρίστηκε ,από πολλούς, σαν άνοιγμα προς τους κεντρώους ψηφοφόρους. Και πράγματι, ο πιο big spender πρόεδρος όλων των εποχών, φάνηκε να έχει ανακτήσει κάποια επαφή με τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα , αφού μίλησε, έστω και αόριστα, για την ανάγκη μείωσης των τεράστιων ελλειμμάτων. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν και τα θετικά σημεία της ομιλίας του. Ακόμη και σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου το Μεγάλο Κράτος έχει γονατίσει την οικονομία των Η.Π.Α., ο Μπάρακ Ομπάμα αποδεικνύει πως μάλλον έχει τον κρατισμό στο...DNA του.
Έτσι, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου προς τους συμπατριώτες του, επισημαίνοντας ότι η παγκόσμια οικονομική πρωτοκαθεδρία της Αμερικής απειλείται από κράτη όπως η Κίνα και η Ινδία. Μάλιστα, προειδοποίησε πως μια πολιτική περικοπών μπορεί να σημάνει την άνευ όρων παράδοση των ΗΠΑ στους ανταγωνιστές τους, οι οποίοι συνεχίζουν να δίνουν λεφτά για επενδύσεις. Μέχρι και το φάντασμα του Ψυχρού Πολέμου ανέστησε λέγοντας : «Αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση παρόμοια με εκείνη που είχαμε όταν οι Σοβιετικοί εκτόξευσαν πρώτοι τον δορυφόρο Σπούτνικ σε τροχιά γύρω από τη Γη». Βέβαια, η λύση για τον Ομπάμα είναι- τί άλλο;- ένα γιγαντιαίο - το μεγαλύτερο από την εποχή του Τζον Κένεντι- πρόγραμμα κρατικών επενδύσεων στην ενέργεια, τις υποδομές και τις τηλεπικοινωνίες. Για τον κρατικίστικο τρόπο σκέψης του προέδρου , μόνο έτσι η Αμερική μπορεί να γίνει ξανά ανταγωνιστική!
Όπως όμως σωστά επισήμανε ο αμερικάνος οικονομολόγος Art Carden ο Ομπάμα ξεχνάει- ή μάλλον δεν γνωρίζει- πως το παγκόσμιο εμπόριο δεν είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, όπου ο ένας χάνει και ο άλλος κερδίζει. Το εμπόριο δημιουργεί πλούτο για όλους. Αν η Κίνα ή η Ινδία πλουτίσουν αυτό δεν σημαίνει πως το βιοτικό επίπεδο των ΗΠΑ θα μειωθεί. Ακόμη και ο κεντροαριστερός δημοσιογράφος Ezra Klein τόνισε πως "Το δύσκολο ερώτημα δεν είναι τί θα κάνουμε με την Κίνα. Είναι τί θα κάνουμε με την Αμερική. Στο τέλος, το έθνος μας θα κριθεί όχι από το πόσους ανταγωνιστές θα αφήσουμε πίσω, αλλά από το πόσοι Αμερικάνοι θα δουν τα εισοδήματα τους να αυξάνονται και την ποιότητα της ζωής τους να βελτιώνεται". Στο εσωτερικό των Η.Π.Α., το τεράστιο πρόγραμμα επενδύσεων, που οραματίζεται ο πρόεδρος, σημαίνει απλά πως ο ιδιωτικός τομέας θα στερηθεί πολύτιμους πόρους που θα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει καλύτερα απ'ότι οι γραφειοκράτες της Ουάσινγκτον , και πως καποια άλλα ιδιωτικά συμφέροντα, που έχουν στενές σχέσεις με την κυβέρνηση, θα πλουτίσουν . Τέλος , ο στενόμυαλος τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνεται ο Μπάρακ Ομπάμα τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις με άλλα έθνη και κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη.
Ο Art Carden κλείνει το άρθρο του γράφοντας : "Νικητές και ηττημένοι υπάρχουν μόνο στα παιχνίδια, στις μάχες και στην πολιτική. Στο εμπόριο, όλοι κερδίζουν. Εαν πράγματι μας ενδιαφέρει ενα μέλλον με ειρήνη και ευημερία, πρέπει να απαλλαχτούμε από την ξεπερασμένη ιδέα πως 'Μπορούσε να τους κερδίσουμε στο εμπόριο'". Δυστυχώς, αυτή τη βασική αλήθεια της οικονομίας, γνωστή από την εποχή του Άνταμ Σμιθ, δε φαίνεται να την καταλαβαίνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου