Είναι πραγματικά συγκινητική η ευαισθησία που δείχνει η Σοσιαλιστική Διεθνής και ο πρόεδρος της , Γιώργος Παπανδρέου στα ζητήματα των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Μέχρι πριν λίγες μέρες, το κόμμα του Τυνήσιου δικτάτορα Μπεν Αλι ήταν πλήρες μέλος της Διεθνούς. Χρειάστηκε να ξεσηκωθει ο λαός της Τυνησίας, για να καταλάβει ο πρωθυπουργός μας πως κάτι δεν πάει με τον Άλι και ,επιδεικνύοντας γι άλλη μια φορά εκείνα τα γρήγορα αντανακλαστικά που τον διέκριναν και στο χειρισμό της οικονομικής κρίσης, να τον διαγράψει αμέσως από την οργάνωση. Επειδή όμως θέλουμε πολύ να βοήθησουμε τον Γιώργο Παπανδρέου ώστε να μην εκτεθεί άλλη φορά αυτός και , η τόσο απαραίτητη για την ανθρωπότητα, Διεθνής , σκεφτήκαμε πως καλό θα ήταν να του θυμίσουμε και κάποιες άλλες μορφές του παγκόσμιου σοσιαλισμού, που δεν φημίζονται για τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες αλλά παρόλα αυτά είναι μέλη της οργάνωσης . Πρώτος και καλύτερος ο ,εδώ και 30 χρόνια, πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ και το "Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα" του.
Αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν γνωρίζει τα έργα και τις ημέρες του "συντρόφου" Χόσνι, μπορεί απλά να ρίξει μια ματιά στις εκθέσεις όλων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Αίγυπτο τα τελευταία χρόνια . Οι επιδόσεις του Αιγύπτιου προέδρου είναι , πραγματικά, ζηλευτές : νοθεία στις εκλογές, φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων, βασανιστήρια και η ελευθερία του λόγου υπό διωγμό (η χώρα καταλαμβάνει την 133η θέση σε 168 χώρες στην ελευθερία του Τύπου, σύμφωνα με τους "Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα"). Φαίνεται πως ο αιγυπτιακός δρόμος προς τον σοσιαλισμό περνάει μέσα από τα κελιά του καθεστώτος Μουμπάρακ.
Όμως, ο πρόεδρος της Αιγύπτου δεν πρέπει να νιώθει ιδιαίτερη μοναξία μέσα στη Σοσιαλιστική Διεθνή . Στα γεύματα της οργάνωσης , μπορεί να βρει πολλούς ομοτράπεζους του , που μοιράζονται τους ..."λεπτούς του τρόπους" . Και για να γίνουμε πιο σαφείς, στις τάξεις της Διεθνούς υπάρχουν πολλά κόμματα και πολιτικοί ηγέτες που έχουν κατηγορηθεί για νοθεία στις εκλογές, βία κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, αλλά και για παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων. Ίσως ο Γιώργος Παπανδρέου αξίζει να διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά με το σοσιαλιστικό MPLA στην Ανγκόλα (ο πρόεδρος του οποίου ηγείται της χώρας εδώ και 32 χρόνια), το πρώην κομμουνιστικό Κόμμα του Λαού της Μογγολίας (που κυβερνάει τη χώρα από το 1921, με ένα διάλειμμα 4 ετών) το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα στο Μεξικό, ή τους διαβόητους Σαντινίστας στη Νικαράγουα.
Για λίγο, κλείστε τα μάτια και φέρτε στο μυαλό σας την παρακάτω σκηνή : Στις μαζώξεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς , ο Μουμπάρακ και ο Μπεν Αλι να βγάζουν πύρινους λόγους για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και ο Γιώργος Παπανδρέου να τους αγκαλιάζει, να τους φιλάει σταυρωτά και να τους αποκαλεί "συντρόφους". Αμφιβάλλει κανείς πως ,κατά πάσα πιθανότητα, αυτή η σκηνή έχει συμβεί και στην πραγματικότητα; Αν λοιπόν, έστω και καθυστερημένα, ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να μας πείσει για την προσήλωση του στα ανθρώπινα δικαιώματα , πρέπει να διαγράψει αμέσως όλα τα "μπουμπούκια" της Διεθνούς, αλλιώς η διαγράφη του Μπεν Αλι δε θα είναι τίποτε άλλο παρά μια υποκριτική πράξη εντυπωσιασμού που πάρθηκε κάτω από την πίεση των γεγονότων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου