Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Το ευρώ βουλιάζει τις ευρωπαϊκές οικονομίες


Οι σοσιαλδημοκρατικές ελιτ που κυβερνούν την Ελλάδα και οι συμμάχοι τους στα Μ.Μ.Ε. , ακόμη και σήμερα θεωρούν πως η υιοθέτηση του ευρω ήταν ευλογία για τη χώρα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι ενθαρρυντικό να διαβάζεις στον ελληνικό Τύπο και ένα άρθρο που ξεφεύγει από το ασφυκτικό ευρωλαγνικό consensus. Matthew Lynn από το Bloomberg, όπως αναδημοσιεύεται σήμερα στην "Καθημερινή":

Ποιος θα είναι ο επόμενος; Πρώτα η Ελλάδα. Τώρα η Ιρλανδία βρίσκεται στα πρόθυρα του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Οταν θα συμβεί και αυτό, θα ακούσουμε παρήγορα λόγια πως απετράπη η μετάδοση της κρίσης, η Ευρωζώνη πατάει γερά στα πόδια της και το ευρώ σώθηκε.

Μην πιστεύετε λέξη. Το ευρώ έχει μετατραπεί σε μια μηχανή πτωχεύσεων. Μόλις ξεπερδέψουν με την Ιρλανδία, οι αγορές θα στραφούν στην Πορτογαλία και στην Ισπανία και στη συνέχεια στην Ιταλία και στη Γαλλία. Η διαδικασία δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν διαλυθεί το ευρώ. Η κρίση της Ιρλανδίας είναι πολύ πιο σοβαρή από της Ελλάδας. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσουν οι τελευταίοι υποστηρικτές του ευρώ γιατί έφτασαν τα πράγματα ώς εκεί. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει προσχωρήσει ποτέ στο ευρώ.

Κανείς δεν μπορεί να πει το ίδιο για την Ιρλανδία. Ηταν από τις επιτυχέστερες οικονομίες στον κόσμο επί δύο δεκαετίες. Οταν ξέσπασε η κρίση, δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της όπως η Ελλάδα. Ελαβε όσα μέτρα λιτότητας μπορεί να φανταστεί κανείς και προσπάθησε να λύσει τα προβλήματά της μόνη της, χωρίς εξωτερική βοήθεια.

Εν ολίγοις, το πρόβλημα δεν ήταν η Ιρλανδία αλλά το ευρώ. Και αν η γενεσιουργός αιτία της κρίσης είναι το ενιαίο νόμισμα, προφανώς δεν θα σταματήσει. Ποιος θα είναι ο επόμενος; Προφανώς η Πορτογαλία. Το 2009 παρουσίασε έλλειμμα 9,3% του ΑΕΠ της, το υψηλότερο στην Ευρωζώνη μετά την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να το μειώσει στο 7,3% μέσα στο τρέχον έτος, αλλά είναι αμφίβολο αν θα το επιτύχει. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Bloomberg, το 38% των επενδυτών δήλωσε πως η Πορτογαλία «μάλλον» θα κηρύξει πτώχευση.

Και μετά; Μήπως νομίζετε πως είναι ασφαλής η Ισπανία; Το δημοσιονομικό της έλλειμμα αναμένεται να φθάσει φέτος στο 9,3% και να καταγράψει το δεύτερο επίπεδο στην Ευρωζώνη. Με την οικονομία της σε στασιμότητα, μάλλον δεν θα μπορέσει να το μειώσει σημαντικά. Τα ίδια ισχύουν και για την Ιταλία. Εχει παραμείνει ώς τώρα στο απυρόβλητο επειδή κατόρθωσε να αποφύγει τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις άλλες μεσογειακές χώρες. Εχει, όμως, τεράστιο χρέος και η οικονομία της είναι σε κακή κατάσταση από τότε που υιοθέτησε το ευρώ.

Και η Γαλλία; Εχει ισχυρότερη οικονομία από πολλές περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης. Οπως, όμως, κατέδειξαν οι αντιδράσεις στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, παραμένει προσηλωμένη σε ένα παρωχημένο και δαπανηρό σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. Θα ήταν λάθος να υποθέτει κανείς πως θα βρίσκεται για πάντα στο απυρόβλητο. Σε κάθε χώρα είναι διαφορετικό το εναρκτήριο λάκτισμα που προκαλεί κατάρρευση. Η βαθύτερη αιτία, όμως, είναι η ίδια. Οι οικονομίες είναι πολύ διαφορετικές για να μπορεί να τις χειρίζεται όλες μια κεντρική τράπεζα. Τα επιτόκια είναι διαρκώς λάθος για όλους. Διαφέρει μόνον ο τρόπος που εκφράζεται αυτό το λάθος. Στην Ελλάδα ήταν η δημοσιονομική κρίση. Στην Ιρλανδία η κατάρρευση των τραπεζών. Στην Ισπανία, η φούσκα των κατασκευαστικών. Στη Γερμανία ένα ιλιγγιώδες εμπορικό πλεόνασμα.

Μοναδική μόνιμη λύση είναι ο κατακερματισμός του ευρώ σε νομίσματα που μπορούν να διαχειριστούν οι χώρες. Μέχρις ότου το συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τα σχέδια διάσωσης απλώς θα μεταφέρουν τις επιθέσεις αλλού."

4 σχόλια:

kouk είπε...

Πρέπει να είναι από τα πιο ασυνάρτητα πράγματα που έχω διαβάσει. Εκτός εάν προτείνει και τον κατακερματισμό του δολλαρίου ώστε να μπορεί να διαχειριστεί η κάθε πολιτεία το δικό της νόμισμα (και αυτές ετερογενείς είναι). Αλλά σε κάθε περίπτωση πάλι περί ανοησίας πρόκειται: η κεντρική τράπεζα δεν "διαχειρίζεται οικονομίες". Διαχειρίζεται το νόμισμα και η Ελλάδα και η Ιρλανδία μόνο όφελος έχουν πάρει από αυτό. Τα προβλήματα των οικονομιών, για παράδειγμα της Ελλάδος, οφείλονται στην δική τους πολιτική διαχείριση και όχι στην διαχείριση της ΕΚΤ.

Πρόσεξε ότι προς το παρόν η εναλλακτική στο Ευρώ είναι απλά η υποχρεωτική χρήση ενός άλλου νομίσματος (πχ. της Δραχμής). Αλλά όπως πριν κανέναν δεν συνέφερε η Δραχμή αλλά θα επέλεγε μεταξύ Στερλίνας, Μάρκου, Δολλαρίου και Υεν τώρα η μόνη διαφορά είναι ότι έχουμε αντί για το Μάρκο το Ευρώ. Ουσιαστικά αυτό που φαίνεται να λες είναι ότι ήταν καλύτερο όταν είμασταν υποχρεωμένοι να πληρώνουμε και να πληρωνόμαστε με Δραχμές σε σχέση με τώρα που είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε με Ευρώ γιατί την Δραχμή μπορούσαν να την διαχειριστούν οι δικοί μας πολιτικοί. Το οποίο θα σήμαινε ότι αποδέχεσαι ότι η πολιτική διαχείριση του νομίσματος είναι το ζητούμενο. Ή όχι;

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Η Ιρλανδία και η Ελλάδα μόνο ωφέλη έχουν αποκομίσει από το ευρώ? Και ο πιο φανατικός γραφειοκράτης των Βρυξελλών δεν θα μιλούσε με τόσο πάθος για το ευρώ! Πόσο μάλλον ένας φιλελεύθερος για ένα νόμισμα που δημιουργήθηκε και λειτούργησε για πολιτικούς και όχι οικονομικούς λόγους. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς το άρθρο ασυνάρτητο. Νομίζω πως είναι σαφές : "Οι οικονομίες είναι πολύ διαφορετικές για να μπορεί να τις χειρίζεται όλες μια κεντρική τράπεζα. Τα επιτόκια είναι διαρκώς λάθος για όλους. Διαφέρει μόνον ο τρόπος που εκφράζεται αυτό το λάθος.". Πολύ απλά μια κεντρική αρχή, δεν μπορεί να επιβάλλει τα επιτόκια σε οικονομίες με διαφορετικές ανάγκες και ρυθμούς ανάπτυξης.Το γεγονός πως η ΕΚΤ διαχειρίζεται το νόμισμα, σημαίνει πως διαχειρίζεται τη νομισματική πολιτική κάθε χώρος, που αποτελεί ένα από τα πιο ζωτικά εργαλεία, αν όχι το πιο ζωτικό, της οικονομικής πολιτικής. Τόσοι οικονομολόγοι (και ειδικά αυτοί της Αυυστριακής Σχολής) έχουν γράψει τόσα συγγράμματα που εξηγούν πως η νομισματική πολιτική μπορεί να προκαλέσει οικονομικές κρίσεις.
Για παράδειγμα, τουλάχιστον όσον αφορά την Ελλάδα, η ψευδής ασφάλεια που μας παρείχε το ευρώ και η ικανότητα που αποκτήσαμε να δανειζόμαστε φτηνότερα με τεχνητά χαμηλά επιτόκια , έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα για την ελληνική οικονομία. Πιθανόν, εάν είχαμε ακόμη τη δραχμή, ο φόβος μιας ενδεχόμενης νομισματικής κρίσης, να μας έκανε πιο προσεκτικούς, και να πιεζόμασταν να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και περικοπές δαπανών. Σε συνέντευξη του στον Τάκη Μίχα στην «Ελευθεροτυπία» ο γνωστός οικονομικός αναλυτής του Center for European Reform, Simon Tillford, επισημαίνει : « Η ένταξη στην ευρωζώνη δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι τώρα τα προβλήματα μπορούσαν να λυθούν χωρίς τις αναγκαίες ριζικές μεταρρυθμίσεις. Αν ορισμένες απ' αυτές τις χώρες -όπως η Ελλάδα- είχαν καθυστερήσει την ένταξή τους στην ΟΝΕ, η πίεση των αγορών θα τις είχε αναγκάσει να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Διότι αν δεν το έκαναν θα αντιμετώπιζαν συναλλαγματική κρίση."
Δεν λέω κάτι πρωτόγνωρο και δεν καταλαβαίνω γιατί οι πιο πολλοί φιλελεύθεροι της Συμμαχίας, κάνετε λες και δεν ξέρετε πως αυτή είναι η standard κριτική που ακούγεται από φιλελεύθερους οικονομολόγους,(τόσο Αυστριακούς, όσο και της Σχολής του Σικάγο) παντού στον κόσμο, εναντίον του ευρώ

Ανώνυμος είπε...

Μια υποτίμηση της δραχμής θα αύξανε την ανταγωνιστικότητα μας ενώ θα μείωνε την ανεργία. Το deflation είναι πολύ πιο επώδυνο.

stelioskal είπε...

"Μόλις ξεπερδέψουν με την Ιρλανδία, οι αγορές θα στραφούν στην Πορτογαλία και στην Ισπανία και στη συνέχεια στην Ιταλία και στη Γαλλία. Η διαδικασία δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν διαλυθεί το ευρώ"
Κακές αγορές, φτού σας, που άλλο δεν σκέφτεστε παρά πως θα τσακίσετε τα κράτη και να διαλύσετε το ευρώ.
"Η κρίση της Ιρλανδίας είναι πολύ πιο σοβαρή από της Ελλάδας."
Χρησιμοποίησε το γνωστό "σοβαρόμετρο"??

Κατά τα άλλα "είναι αμφίβολο", "μάλλον δεν θα τα καταφέρει" "ο επόμενος είναι η Γαλλία" και πολλές άλλες σοβαρές υποθέσεις και προβλέψεις...

Δημοσίευση σχολίου