Μετά από μια μικρή περίοδο ευφορίας για πρόοδο στα δημόσια χρηματοοικονομικά, η πραγματικότητα μας χτύπησε ξανά την πόρτα. Το έλλειμμα για το 2010 τώρα επίσημα υπολογίζεται να φτάσει το 9.4%, μακριά από τον αρχικό στόχο του 8.1%. Με δεδομένη και την μεγαλύτερη της αναμενόμενης μείωση του ΑΕΠ (-4% το 2010) το συνολικό χρέος θα ξεπεράσει σύντομα το 140%, ενώ κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι σταδιακά θα φτάσει το 170%, διαλύοντας κάθε φαντασίωση δημοσιονομικής βιωσιμότητας.
Τα ψέμματα λοιπόν τελείωσαν. Παγώματα στις αυξήσεις και επιφανειακές περικοπές στον δημόσιο τομέα δεν αρκούν. Οι αυξήσεις φόρων έχουν φτάσει στο στάδιο να μειώνουν το συνολικό φορολογικό εισόδημα αφού μειώνουν την συνολική ζήτηση. Ο Άη Βασίλης των χαλαρών μεταρρυθμίσεων πέθανε.
Αυτήν την ώρα χρειαζόμαστε έναν ηγέτη με ειλικρίνεια που να λέει την ίδια αλήθεια για την ανάγκη επίπονων μεταρρυθμίσεων ανεξάρτητα από το ακροατήριο. Χρειαζόμαστε έναν ηγέτη φιλόπατρη με ιστορική συνείδηση, που να κατανοεί το φιλελεύθερο πρόταγμα αυτής της ιστορικής συγκυρίας και που να είναι έτοιμος να πάρει το πολιτικό κόστος για την μεταρρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας.
Πάνω απόλα όμως, χρειαζόμαστε έναν ηγέτη με κοινωνική ευαισθησία που θα διορθώσει την μεγαλύτερη σε κλίμακα κοινωνική αδικία στην μοντέρνα ιστορία μας. Πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες αυτής της χώρας χαίρονται βασιλικές απολαβές εφόρου ζωής ανεξάρτητα από τα προσόντα τους, ανεξάρτητα από την κατάσταση της οικονομίας, ανεξάρτητα από την απόδοση τους. Οι πληρωμές αυτές προέρχονται από φορολογία του ιδιωτικό τομέα και από εξωτερικό δανεισμό που επωμίζονται οι «άλλοι» συμπολίτες τους. Απότελεσμα είναι η δραματική μείωση του επιπέδου διαβίωσης των κολίγων συμπολιτών που δεν είχανε τις διασυνδέσεις ή την νοοτροπία για μια παρασιτική δουλειά στο δημόσιο. Προσωπικά δεν έχω δει μεγαλύτερο παράδειγμα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Χρειάζομαστε λοιπόν έναν ηγέτη που να τον πονάει η κοινωνική ανισότητα, που να είναι αρκετά ιδεολόγος, αρκετά ριζοσπάστης για να βάλει τέλος στην εξαθλίωση της «άλλης» Ελλάδας του ιδιωτικού τομέα.
Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε αρκετή κοινωνική ευαισθησία για να διορθώσετε αυτήν την αδικία;
