Επειδή η πολιτική ορθότητα πάλι χτυπάει κόκκινο και επειδή πολλοί ελευθεριακοί φίλοι έχουν αναγάγει τον αντίλογο σε επίσημη ιδεολογία πρέπει δυστυχώς να ξανασχοληθούμε με το ζήτημα του μεταναστευτικού. Κατά αρχάς πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο όρος «λαθρομετανάστης» είναι δόκιμος και αυτό διότι παράγεται από το συνθετικό «λάθρα», ήτοι άνευ αδείας. Προσωπικά θεωρώ ότι ο χειρισμός της κυβέρνησης Σαμαρά από τον «Ξένιο Δία» μέχρι τα κέντρα φιλοξενίας ήταν σε ένα βαθμό ορθός διότι ήταν αποτελεσματικός αλλά και με σεβασμό στην υπόσταση των ανθρώπων αυτών. Το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος, η Χρυσή Αυγή, υπάγει κατατρεγμένους – στην πλειοψηφία τους- ανθρώπους, σε υπανθρώπους. Το άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ, τους ανάγει σε Πολίτες παραχαράσσοντας το νομικό πολιτισμό αλλά και την πολιτισμική συνάφεια με τους γηγενείς κατοίκους.
Δηλώσεις τύπου Τασίας Χριστοδουλοπούλου «λιάζονται στο κέντρο» δεν αντιλαμβάνομαι γιατί είναι πιο ανθρωπιστικές από τα κέντρα φιλοξενίας όπου τους παρεχόταν τροφή και τουαλέτα, έστω και σε ένα εντελώς συμβατικό πλαίσιο. Τώρα δηλαδή όπου οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τροφή δεν θα καταντήσουν θηρία επικίνδυνα να κλέψουν και να βιαιοπραγήσουν για να τραφούν; Τις φυσικές ανάγκες τους σαν άνθρωποι πού θα τις κάνουν; Στα δημόσια πάρκα προκαλώντας δημόσια υγειονομική βόμβα; Δε θα συνταχθούν σε ομάδες όπου θα προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες για να επιβιώσουν; Ανάμεσα σε αυτούς δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ασπάζονται το ακραίο Ισλάμ; Δεν υπάρχουν ανάμεσά τους Σουνίτες, όμοροι με τον τουρκικό πληθυσμό; Έχει καταγγελθεί η Τουρκία για την παράβαση των υποχρεώσεών της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Όταν λοιπόν συγκρούεται το δικαιώμα στην ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών φορολογουμένων οι οποίοι έχουν νομικές υποχρεώσεις με τα δικαίωματα μερίδας των ανθρώπων αυτών οι οποίοι δε δικαιούνται άσυλο είναι σαφές ότι πρέπει να επανέλθουν τα κέντρα κράτησης μέχρι να επανπροωθηθούν στις χώρες προέλευσής τους.
Οι περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν σοβαρότερους και αυστηρότερους μεταναστευτικούς νόμους ενώ ταυτόχρονα κατόρθωσαν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους έπειτα από την ιδεοληπτική αυτοχειρία της Ελλάδας με την υπογραφή του Δουβλίνο ΙΙ. Επιπλέον, η χώρα έχοντας να αντιμετωπίσει ένα εχθρικό γειτονικό κράτος όπως η Τουρκία που χωρίς κανέναν ενδοιασμό καταπατά τις συμφωνίες που έχει υπογράψει με την Ελλάδα δεν είναι δυνατό να υποχωρεί σε αυτές τις αριστερίστικες ιδεοληψίες. Η αρωγή των λαθρεμπόρων από το τουρκικό κράτος πλέον έχει αποδειχθεί με στοιχεία σε πλείστες περιπτώσεις, όπως στη σύλληψη τούρκου στρατιωτικού μαζί με λαθρεμπόρους ή στην προστασία που παρέχουν τουρκικά περιπολικά στους λαθρεμπόρους. Αντί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την τουρκική στάση ως αυτό που είναι, δηλαδή εχθρική ενέργεια, και να προσαρμόσει αναλόγως την πολιτική της σε όλα τα επίπεδα χωρίς αυταπάτες ποιεί την νήσσαν ή κοινώς κάνει την πάπια. Ο συνδυασμός των ως άνω παραγόντων έχει ως αποτέλεσμα στην Ελλάδα να «λιμνάζουν» περίπου 1.500.000 μετανάστες τους οποίους λόγω της (επιεικώς) ανοργάνωτης διοικητικής μέριμνας στα σύνορα το κράτος δεν γνωρίζει με ακρίβεια πόσοι εξ αυτών είναι οι πρόσφυγες πολέμου και από ποια χώρα κατάγονται ούτως ώστε να επαναπατριστούν.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, η υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου εκτιμά ειρωνικά ότι οι μετανάστες την ημέρα «λιάζονται στο κέντρο» και το βράδυ βρίσκουν τους φίλους τους και κοιμούνται σπίτια τους. Γιατί λοιπόν να μην καλέσουμε όποιον έχει οικονομικό ή οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα από όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου; Να λιαστούμε όλοι παρέα και να φτιάξουμε την Αθηναϊκή κομμούνα. Γνωρίζοντας τα αποτελέσματα δε την Παρισινής κομμούνας μπορούμε και να είμαστε πιο αποτελεσματικοί ούτως ώστε να μην πέσει αυτή τη φορά ο παρεξηγημένος κομμουνισμός. Άλλωστε ο διαφωτισμός που επανεφηύρε την έννοια του Πολίτη είναι γνωστό ότι πρόκειται περί «εθνικιστικού μεσοσταδίου».
*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων και Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου