Υπάρχει μια βολική επωδός των μόνιμων υπερασπιστών της παντοτινής ελληνικής ανωτερότητας που επιμένει στο επιχείρημα πως για όλα φταίνε οι ξένοι που σχεδίασαν δήθεν την ελληνική χρεωκοπία για να διασώσουν τις δικές τους οικονομίες – και μάλιστα να κερδοσκοπήσουν.
Παραγνωρίζοντας γεγονότα και πραγματικότητες το επιχείρημα είναι πως αν είχαμε, διαφορετική στάση θα εμποδίζαμε Γαλλία και Γερμανία από το να ξεφορτωθούν τα τοξικά ελληνικά ομόλογα και θα τους είχαμε «στο χέρι» εκβιάζοντας με χρεοκοπία που θα οδηγούσε και τους ίδιους σε τραγικά αδιέξοδα. Παράλληλα, σήμερα η απαίτηση διαγραφής μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους θα υποχρέωνε την Ευρώπη σε αναδίπλωση, φοβούμενη ελληνική άτακτη χρεοκοπία που θα προκαλούσε σοβαρούς τριγμούς στο ευρωπαικό σύστημα.
Όλες αυτές οι σκέψεις κρύβουν κάποιες σκληρές πραγματικότητες. Οι δανειστές, που είχαν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα, προκάλεσαν την ελληνική χρεοκοπία; Αυτοί όμως δάνειζαν, κάκιστα κατά την γνώμη μου, κι εμείς δυστυχώς ξοδεύαμε. Δίχως την όποια ελπίδα βέβαια αποπληρωμής. Οσοι είχαμε κατά καιρούς τότε τολμήσει να επισημάνουνε τα αδιέξοδα στα οποία πλησιάζαμε και να ζητήσουμε η και να πραγματοποιήσουμε μείωση δαπανών και περικοπές στον δημόσιο τομέα – γιατί αυτό είχαμε επανειλημμένα κάνει, σαν απάντηση στο ερώτημα «κι εσείς τι κάνατε» - είχαμε ριχθεί στο πύρ το εξώτερο σαν άκαρδοι νεοφιλελεύθεροι και επαίσχυντοι «οικονομιστές». Γι αυτό στην Ελλάδα χρεοκόπησε το κράτος κι όχι οι Τράπεζες, όπως παντού αλλού στον υπόλοιπο κόσμο. Και για να μην καταρρεύσει, εκλιπάρησε Ευρώπη και ΔΝΤ για δανεικά στη βάση βέβαια κάποιου προγράμματος αποπληρωμής (μνημόνιο).
Ηταν λάθος το μνημόνιο; Είχα από τότε δηλώσει – και τηλεοπτικά μάλιστα – πως ΝΑΙ. Με την προυπόθεση όμως πως η χώρα θα προχωρούσε μόνη της σε δραστικές περικοπές δαπανών και σε μείωση του δημόσιου τομέα. Θα μπορούσε ακόμη, ΤΟΤΕ, να απειλήσει με στάση πληρωμών. Όπως είχα σημειώσει, οι δανειστές θα έκαναν ό,τι μπορούσαν να βοηθήσουν – ακριβώς λόγω των ομολόγων που είχαν τότε στα χέρια τους – με την πιθανή έκδοση κάποιου ενιαίου ομολόγου. Θα έπρεπε όμως, για να είμαστε πειστικοί, να ήμασταν έτοιμοι για πιθανές θυσίες. Στο κομμάτι κυρίως της μείωσης του κράτους και της αύξησης της ανεργίας. Ποιός όμως ήταν τότε έτοιμος να αναλάβει ΤΕΤΟΙΟ κόστος; Το αποτέλεσμα ήταν συνακόλουθα η άτακτη προσφυγή σε νέο εξωτερικό δανεισμό, και μνημόνιο βέβαια, που οδήγησε σε ό,τι συνέβη. Με αποτέλεσμα οι ευρωπαίοι να κερδίζουν χρόνο – θέτοντας όρους που εμείς ουδέποτε τηρήσαμε (διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις κλπ) αλλά εκταμιεύοντας κανονικά τις δόσεις του μνημονίου – για να απαλλαγούν ενδιάμεσα από τα ελληνικά ομόλογα. Φώναζα τότε με άρθρα, και από την συχνότητα του Ρ/Σ ΦΛΑΣ, πως σύντομα δεν θα μας έχουν πλέον ανάγκη και θα σκληρύνουν την στάση τους. Ποιος όμως με άκουγε τότε, όταν το τίμημα θα ήταν η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ προώθηση των μεταρρυθμίσεων και οι αλλαγές οικονομικών συνηθειών;
Οι ευρωπαίο ξεφορτώθηκαν τελικά τα ελληνικά ομόλογα. Που τα αγόρασε βολικά η ΕΚΤ (που στο PSI βέβαια δεν κουρεύτηκαν μια και η Τράπεζα είναι κρατική – «επίσημος» τομέας) ενώ τα υπόλοιπα τα πήραν οι Τράπεζες της …Κύπρου! Της οποίας η κυβέρνηση συμφώνησε στο PSI, με αποτέλεσμα οι Τράπεζές της …να χρεοκοπήσουν. Απίστευτες καταστάσεις!!
Οι ευρωπαίοι πράγματι διασώθηκαν. Με έξυπνους χειρισμούς όμως και με εργαλείο τις ανοησίες τις δικές μας. Που με τίποτα δεν θέλουμε να αναλάβουμε άμεσα πολιτικό κόστος και να πειράξουμε τον δημόσιο τομέα. Οι κινήσεις αυτές κωλυσιεργίας των ελληνικών κυβερνήσεων ήσαν πάντα σε αρμονία με τις καταγγελίες του αντι-μνημονιακού μετώπου της κοινωνίας. Τελικά όμως έτσι οδηγούμεθα σε αδιέξοδα αυτοπαγιδευόμενοι. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Πορευόμαστε χωρίς σχέδιο και εκτός πραγματικότητας. Είτε θα πάμε σε νέα - και πάλι εξοντωτικά – μέτρα, που δεν θα δώσουν όμως καμία διέξοδο. Είτε θα πορευθούμε με απρογραμμάτιστο αντι-μνημονιακό τσαμπουκά, που θα μας βουλιάξει σε άτακτη χρεοκοπία. Και τότε θα φανεί το πρόσωπο μιάς πραγματικής (με ελάχιστα καύσιμα, φάρμακα και τρόφιμα) ανθρωπιστικής κρίσης.
Το DNA της ανοησίας μας κυνηγά από κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου