Η καλοντυμένη κυρία που καθόταν δίπλα μου στο ταξί άρχισε να μου μιλάει για την κρίση. Για τη φορολογία που έχει γονατίσει την επιχείρηση του άντρα της, για τα παιδιά της που είναι άνεργα εδώ και πολλούς μήνες, για την απογοήτευση της με το πολιτικό σύστημα. "Και τί θα ψηφίσετε σε αυτές τις εκλογές;", την ρώτησα. "Εγώ είμαι δεξιά αλλά σε αυτές τις εκλογές θα ψηφίσω Κουβελη", μου απάντησε με σιγουριά.
Και δεν είναι η μόνη. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις , η Δημοκρατική Αριστερά με 13,5% αναδεικνύεται τρίτο κόμμα και ο Φώτης Κουβέλης με 56% θετικές γνώμες, είναι ο πιο δημοφιλής πολιτικός αρχηγός.
Σε ένα πολιτικό σκηνικό, όπου τον τόνο δίνουν τα κατορθώματα του Κίμωνα Κουλούρη, του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Τάσου Μαντέλη, ο Φώτης Κουβέλης δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει. Αν μη τί άλλο, είναι σοβαρός, είναι ευπρεπής, δεν έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλα. Ένας ...Κωστής Στεφανόπουλος της Αριστεράς . Πέρα όμως από αυτό, η μειλίχια, καταπραϋντική φιγούρα του Φώτη Κουβέλη μας δίνει την ψευδαίσθηση πως τα τεράστια προβλήματα της χώρας μπορούν, με κάποιο μαγικό τρόπο, να λυθούν συναινετικά, ανώδυνα, χωρίς συγκρούσεις. Αυτή την αίσθηση δίνουν και οι θέσεις του κόμματός του, που έχουν κάτι για όλους. Αριστερά αλλά και με έναν αέρα σαλονιού για να μην τρομάζουν οι κυρίες του Κολωνακίου, ενάντια στο Μνημόνιο αλλά και εναντία στις βίαιες αντίδρασεις τύπου ΠΑΜΕ , ενάντια στο Μεγάλο Κράτος αλλά και ενάντια στα μέτρα που το περιορίζουν , υπέρ της μείωσης των δαπανών αλλά και με προτάσεις που ,αν ποτέ εφαρμόζονταν, θα τις εκτόξευαν στα ύψη , ενάντια στον ,υποτιθέμενο, νεοφιλελευθερισμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά ενάντια και στον αριστερισμό του Τσίπρα, υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και ενάντια στη "συντηρητική Ευρώπη της Μέρκελ". Στη σούπα της Δημοκρατικής Αριστεράς προσθέτουμε λίγη πράσινη οικονομία και οικολογία που είναι και της μόδας, κάποια ανώδυνα "προοδευτικά" κλισέ και κοινοτοπίες που θυμίζουν εκθεσιολόγιο Λυκείου ή ομιλία μαθήτη της Βουλής των Εφήβων, τα σερβίρουμε με τον πιο στρογγυλεμένο τρόπο, και η "πολιτικά ορθή", "κοινωνικά ευαίσθητη", "μεταρρυθμιστική", χαμογελαστή και light Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που πάει με όλα και δεν θίγει κανέναν , είναι έτοιμη.
Τουλάχιστον με την παλιά ανανεωτική Αριστερά του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη, ακόμη και αν δεν συμφωνούσες μαζί της, αναγνώριζες πως πολλές φορές έπαιρνε θέσεις ενάντια στο ρεύμα. Με τον Φώτη Κουβέλη πάλι, νιώθεις πως αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι να εκφράζει το κονσένσους του δελτίου ειδήσεων των 8. Τουλάχιστον, με την Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα και της Αλέκας Παπαρήγα, μπορείς να διαφωνήσεις, να θυμώσεις, να φωνάξεις. Με την ξεδοντιασμένη, πληκτική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χασμουρηθείς.
Το πρόβλημα είναι πως συνήθως τέτοια "μετριοπαθή" κόμματα λειτουργούν σαν δεκανίκι του υπάρχοντος συστήματος. Μην ξεχνάμε, πως οι λεγόμενες δυνάμεις της μετριοπάθειας ,από τον σοσιαλδημοκρατικό "εκσυγχρονισμό" του Σημίτη μέχρι τον "μεσαίο" χώρο του Καραμανλή, με την απροθυμία τους να προχωρήσουν στις απαραίτητες συγκρούσεις, εν τέλει στήριξαν και διαιώνισαν το κυρίαρχο σύστημα του μεταπολιτευτικού κρατισμού, που μας οδήγησε στη χρεωκοπία.
Η Αριστερά συνηθίζει να χωρίζεται και να διασπάται σε άπειρες ομάδες και τάσεις. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την σταλινική Αριστερά , την μαοϊκή Αριστερά, την ευρωΑριστερά, την ανανεωτική Αριστερά. Με τον Φώτη Κουβέλη, ανακαλύψαμε και την "Αριστερά των χασμουρητών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου