Αν μετά από τριάντα χρόνια σκληρού κρατισμού, οι Έλληνες φιλελεύθεροι δεν είναι διατεθειμένοι να γυρίσουν σελίδα, τότε τι να περιμένουμε από όλους τους άλλους;
Το ότι ο Σημίτης έχει συνδεθεί με τον εκσυγχρονισμό είναι γεγονός, το αν είχε οποιανδήποτε ουσιαστική συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Μπορούμε να να δούμε τις ρίζες αυτής της παρανόησης.
- Πολύ συχνά κάνουμε το λάθος να κρίνουμε τους πολιτικούς από τους αντιπάλους που αποκτούν. Ο Σημίτης θα κοντραριστεί πολλές φορές με τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα κοντραριστεί, επίσης, αρκετές φορές με τα πιο αντιδραστικά τμήματα της κοινωνίας. Αυτές οι κόντρες, που ως αποτέλεσμα δεν σήμαιναν και πολλά για το μέλλον της χώρας, είχαν ως αποτέλεσμα να δώσουν ένα εκσυγχρονιστικό προφίλ στον Κώστα Σημίτη.
- Ο Κώστας Σημίτης χρησιμοποίησε το λεξιλόγιο και την ρητορική του εκσυγχρονισμού. Άλλο όμως η ρητορική και το λεξιλόγιο και άλλο τα απτά αποτελέσματα και γεγονότα.
- Ο άνθρωπος με το μπλοκάκι, με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιάγραμμα φαινόταν αρκετά διαφορετικός από τον πληθωρικό, χαρισματικό και τον απλά προεδρεύοντα του χάους Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτές οι προσωπικές συνήθειες και το στύλ του Κώστα Σημίτη δεν αντανακλούσαν κάποιες πολιτικές αρχές που να έφερναν τον πολιτικό Σημίτη σε ρήξη με το Παπανδρεϊκό οικοδόμημα.
Αντίθετα από την δημόσια εικόνα του ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ίσως η πιο αντιδραστική πολιτική προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, γιατί ενώ έδινε την εντύπωση του εκσυγχρονισμού και της ανανέωσης, ουσιαστικά έδρασε ως η κύρια δύναμη παγίωσης και σταθεροποίησης του Παπανδρεϊκού κράτους. Ο Κώστας Σημίτης ήταν η ήπια προσαρμογή πριν η ήπια και ανύπαρκτη προσαρμογή γίνει της μόδας. Ήταν ο πολιτικός που έθεσε ένα σκληρό νόμισμα και τον εύκολο δανεισμό που το ακολούθησε στην υπηρεσία του πιο σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους της Ευρώπης. Ο Κώστας Σημίτης θα μας δώσει την εντύπωση ότι γινόμαστε Ευρώπη ενώ ταυτόχρονα θα μας αυξάνει τους διορισμούς, τα επιδόματα, τις επιδοτήσεις και όλα τα σχετικά του Παπανδρεϊκού κράτους. Και για αυτό το λόγο θα μας ευχαριστεί διπλά. Οι δασύτριχοι πρασινοφρουροί του 80 θα τον ψηφίζουν και οι “εκσυγχρονιστές” αρθρογράφοι των ΜΜΕ θα τον εξυμνούν.
Μπορεί να θεωρούμε ότι ο Πρετεντέρης δικαιούται να έχει τις αυταπάτες του για τον Κώστα Σημίτη, αλλά ο Στέφανος Μάνος γιατί; Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί Έλληνες φιλελεύθεροι και “φιλελεύθεροι” πίστεψαν στην ιδέα του εκσυγχρονιστή Σημίτη και πίστεψαν επίσης ότι η ιδέα του εκσυγχρονισμού περιλαμβάνει το ευρωπαϊκό υπερκράτος, την λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, την λαθρομετανάστευση και πολλά άλλα που ευαγγελιζόταν η δήθεν πεφωτισμένη σοσιαλδημοκρατία. Είναι παράδοξο ότι ο πολιτικός χώρος που θέλει να αλλάξει πολλά στην Ελλάδα επιθυμεί ταυτόχρονα να συνδέεται με τις πιο καθεστωτικές και αντιδραστικές δυνάμεις και προσωπικότητες της χώρας.
Αγαπητέ κ. Μάνο δεν πρέπει να είστε μερικά αντισυστημικός, ειδικά όταν το σύστημα καταρρέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου