Το δίδυμο της συμφοράς, Άγκελα Μέρκελ και Νικολά Σαρκοζί, αφού αντιμετώπισε με "επιτυχία" την κρίση του ευρώ, τώρα αποφάσισε να ασχοληθεί και με το θέμα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης! Έτσι, Γαλλία και Γερμανία, ενόψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής, προωθούν από κοινού ένα σχέδιο έξι σημείων που έχει τίτλο «Τρόποι εξόδου από την κρίση - Ενίσχυση της ανάπτυξης τώρα». Ένα σχέδιο που, ομολογουμένως, ο Αλέξης Τσίπρας πολύ θα το ζήλευε!
Για τα σκουριασμένα μυαλά των δύο Ευρωπαίων ηγετών, η ανάπτυξη δεν θα έρθει με μείωση της φορολογίας, ούτε, φυσικά, με μείωση του κράτους και των υπερβολικών ρυθμίσεων που πνίγουν τις οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου . Η ανάπτυξη θα έρθει με την ίδια αποτυχημένη συνταγή που οδήγησε την Ευρώπη στην ύφεση και στην καθίζηση της ανταγωνιστικότητάς της. Το γαλλογερμανικό σχέδιο περιλαμβάνει-τί άλλο;- νέους φόρους και κρατικές επιδοτήσεις.
Πρώτα απ'όλα, οι Μέρκελ και Σαρκοζί προτείνουν την εναρμόνιση της φορολογικής πολιτικής των κρατών-μελών της Ε.Ε. Μια πρόταση που οδηγεί ,νομοτελειακά, σε ακόμη μεγαλύτερο και ακριβότερο κράτος. Όταν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν θα χρειάζεται πια να ανησυχούν και τόσο μήπως οι εγχώριες επιχειρήσεις μετακινηθούν σε γειτονικές χώρες με χαμηλότερη φορολογία, αφού αυτές πια δεν θα υπάρχουν, για ποιό λόγο να μην αυξήσουν και άλλο τους φόρους; Στην πραγματικότητα, τα μεγάλα θύματα της φορολογικής εναρμόνισης, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, θα είναι οι πιο φτωχές ευρωπαϊκές χώρες που θα χάσουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χαμηλής φορολογίας και θα οδηγηθούν σε μόνιμη εξάρτηση από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε.
Η άλλης μεγαλοφυής πρόταση του σχεδίου , που μοιάζει λες και βγήκε από ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη Σοσιαλιστική Διεθνή, είναι η επιβολή του φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μια πρόταση που θα κοστίσει ,τα επόμενα χρόνια, στις ευρωπαϊκές οικονομίες 220 δις ευρώ και θα απομακρύνει ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας από μια Ευρώπη με ήδη πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας.
Και φυσικά, όπως καθε ευρωπαϊκό σχέδιο που σέβεται τον εαυτό του, οι προτάσεις δεν θα μπορούσαν να μην συνοδεύονται από ένα νέο ευρωπαϊκό Ταμείο. Αυτή τη φορά, θα το ονομάσουμε "Ταμείο για την Ανάπτυξη και την Ανταγωνιστικότητα" , θα χρηματοδοτείται από αχρησιμοποίητους πόρους των υπόλοιπων ευρωπαϊκών ταμείων και θα βοηθάει χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που εφαρμόζουν "αυστηρά προγράμματα λιτότητας" . Αν η ευημερία μιας χώρας εξαρτώνταν από τις επιδοτήσεις που λαμβάνει, η Ελλάδα θα ήταν ήδη η πιο πλούσια χώρα του κόσμου. Όμως, το μόνο που κατάφεραν οι ευρω-επιδοτήσεις ήταν η δημιουργία ενός κούφιου μοντέλου "ανάπτυξης" σοβιετικού τύπου που βασίστηκε στα μεγάλα δημόσια έργα. Ένα μοντέλο με σαθρές βάσεις που εξέθρεψε τη διαφθορά και τα κρατικοδίαιτα λαμόγια και μας εξασφάλισε μια επίπλαστη ευημερία που εφησύχαζε τις κυβερνήσεις και τις έκανε να μην προχωρούν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ένα ακόμη Ταμείο, κάποια ακόμη δισεκατομμύρια επιδοτήσεων το μόνο που θα καταφέρουν είναι να διαιωνίσουν αυτό το αποτυχημένο μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεωκοπία.
Η πρόταση όμως που παίρνει, δικαίως, το βραβείο της πιο ηλίθιας κρατικίστικης πρότασης της τελευταίας δεκαετίας και που ανταγωνιζεται επάξια ακόμη και αυτή την, αλήστου μνήμης, ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ για διόρισμο 100.000 Ελλήνων στο δημόσιο, είναι πως, σύμφωνα με το σχέδιο, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα υποχρεώνουν τα γραφεία ευρέσεως εργασίας να προσφέρουν στους ενδιαφερόμενους εντός προκαθορισμένου χρόνου μια θέση εργασίας, μαθητείας ή μετεκπαίδευσης. Και έτσι, η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σαρκοζί πιστεύουν πως , με ένα μαγικό τρόπο, θα μειωθεί η ανεργία! Αφού λοιπόν, είναι τόσο εύκολο και μια κυβερνητική απόφαση αρκεί για να μειωθεί η ανεργία και να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, γιατί να μην κάνουμε κάτι πιο φιλόδοξο ; Γιατί να μην υποχρεώνονται τα γραφεία ευρέσεως εργασίας να προσφέρουν σε όλους δουλειές με μισθό διπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο, αναρωτιέται ,με σκωπτική διάθεση, ο οικονομολογός Daniel J. Mitchell; Έτσι όχι μόνο θα μειώσουμε την ανεργία αλλά θα γίνουμε και όλοι πλούσιοι!
Αυτό το θλιβερό ντουέτο που συνοψίζει τις χειρότερες πλευρές του αρτηριοσκληρωτικού , πατερναλιστικού και αποτυχημένου ευρωπαϊκού κρατισμού, οδηγεί τις χώρες της Ε.Ε. στην οικονομική απαξίωση και στο διεθνές περιθώριο. Και ακόμη πιο θλιβεροί είναι όσοι ,εδώ στην Ελλάδα, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε τέτοιους ανθρώπους για να προχωρήσουν οι εγχώριες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου