Οι χειρότεροι Έλληνες 2011

Η συντακτική ομάδα του ΜπλεΜήλου παρουσιάζει τους χειρότερους Έλληνες του 2011:

5. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος ο κ. Λαυρεντιάδης υπεξαίρεσε από την Proton Bank 52 εκ.. Ταυτόχρονα ο κ. Λαυρεντιάδης «έσπασε την Alapis (δική του εταιρία) σε κοµµάτια και τα πούλησε σε φίλους και συνεργάτες του, οι οποίοι για την αγορά τους πήραν δάνεια από την Proton Bank. Με τον τρόπο αυτόν τα λεφτά των καταθετών µεταφέρθηκαν στις τσέπες του κ. Λαυρεντιάδη.» 490 εκ. ευρώ σε αυτή την περίπτωση. Το θέμα με την περίπτωση Λαυρεντιάδη δεν είναι μόνο η διαφαινόμενη υπόθεση απάτης και υπεξαίρεσης. Είναι επίσης και ο τρόπος που κινήθικε ο κ. Λαυρεντιάδης. Οι δεξιώσεις, πανεπιστημιακές έδρες, συμμετοχή σε πολυάριθμους ομίλους ΜΜΕ, ποδόσφαιρο και όλα τα σχετικά που συμπληρώνουν την εικόνα μιας παιδιάστικης ή τριτοκοσμικής αντίληψης για το τι συνιστά επιχειρηματικότητα. Μπορεί η υπεξαίρεση των καταθέσεων της Proton Bank να μην χαρακτηρίζει την ελληνική επιχειρηματική τάξη, αλλά δυστηχώς, η πριν των αποκαλύψεων δημόσια εικόνα του κ. Λαυρεντιάδη λέει πολλά για το πως καταλαβαίνουμε το επιχειρείν στην Ελλάδα.


4. Χάρης Καστανίδης . Αν για το 2010, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ελέω αντικαπνιστικού νόμου, κατέκτησε αυτοδικαίως τον τίτλο της εθνικής μας "νταντάς", για το 2011 η τιμητική αυτή διάκριση πηγαίνει σε έναν άλλον πολιτικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη. Με τον εκτρωματικό αντιρατσιστικό του νόμο, και με "προοδευτικό" άλλοθι την προστασία των μειονότητων, ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος σοσιαλιστής υπουργός αποφάσισε να μας γυρίσει πίσω στις ,αλήστου μνήμης, εποχές όπου ο λογοκριτής και ο χωροφύλακας αποφάσιζαν τί μπορούμε να λέμε και να γράφουμε. Ο Χάρης Καστανίδης μπορεί να έχασε τη θέση του στο υπουργείο, αλλά δυστυχώς η νέα "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση Παπαδήμου συνεχίζει το έργο του και φέρεται αποφασισμένη να κάνει νόμο του κράτους αυτό το επικίνδυνο τερατούργημα.


3. Ευάγγελος Βενιζέλος. Στο αυτάρεσκο και αλαζονικό ύφος του Ευάγγελου Βενιζέλου ,κάθε φορά που ανακοίνωνε καινούργιους φόρους , συνοψίζεται το αποκρουστικό πρόσωπο του ελληνικού κρατισμού για το 2011. Ο Υπουργός Οικονομίας κατόρθωσε αυτή τη χρονιά το ακατόρθωτο : μας έκανε να νοσταλγήσουμε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου! Αυτός ο βαθιά κρατιστής πολιτικός με τα dirigiste ένστικτα ήταν ίσως το πιο ακατάλληλο άτομο για να αναλάβει οικονομικό υπουργείο αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα . Τους έξι μήνες της θητείας του ούτε μια ιδιωτικοποίηση δεν έγινε, ακόμη και αυτές οι ελάχιστες μεταρρυθμίσεις πάγωσαν , οι κρατικές δαπάνες αυξήθηκαν ενώ για να διασώσει το παρασιτικό Μεγάλο Κράτος εξαπέλυσε εναντίον της ιδιοκτησίας και της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών την πιο βάρβαρη και ληστρική φορολογική επιδρομή που έχει γνωρίσει ποτέ αυτή η χώρα στη σύγχρονη ιστορία της. Για την καινούργια χρονιά, όλοι εδώ στο "ΜπλεΜήλο" ευχόμαστε να ακούμε και να βλέπουμε τον κ. Βενιζέλο όλο και πιο σπάνια!


2.Νίκος Φωτόπουλος.Ο Νίκος Φωτόπουλος είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση του homo pasokus. Άνθρωπος που επιβίωσε και ανελίχθηκε στην δημόσια ζωή της χώρας με μοναδικό προσόν την προϋπηρεσία στην αφισοκόλληση και στην προπαγάνδα του πράσινου κινήματος. Ο κύριος Φωτόπουλος συμβολίζει την παθογένεια του μεταπολιτευτικού συστήματος στο οποίο ασήμαντοι άνθρωποι εκβιάζουν την κοινωνία για να προσποριστούν προσόδους από το κράτος εις βάρος όλων των άλλων. Βέβαια ο κύριος Φωτόπουλος δεν ήταν χωρίς τις κατάλληλες πολιτικές πλάτες. Υποστηρίχτηκε τόσο από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που ήταν το πολιτικό του σπίτι, όσο και από το πιο σοφιστικέ ΠΑΣΟΚ (μπροστά στο οποίο χάσκουν ή έχασκαν κάποιοι του “μετώπου λογικής”), δηλαδή τον πρώην υπουργό οικονομικών κύριο Παπακωνσταντίνου. Αν και παλαιότερα η επαγγελματική πορεία του συνδικαλιστή Φωτόπουλου θα ήταν μια θέση στο κοινοβούλιο, σήμερα με το μνημόνιο και τον φεουδαρχικό πόλεμο εντός ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι αβέβαια. Ίσως το πιο αγωνιστικό - αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ του Μιχάλη Χρυσοχοίδη να είναι το καταλληλότερο για τον Νίκο Φωτόπουλο. Αν και στον άνθρωπο Νίκο Φωτόπουλο ευχόμαστε καλές γιορτές, στον συνδικαλιστή Νίκο Φωτόπουλο ευχόμαστε απόσυρση όσο το δυνατόν ταχύτερα από την δημόσια ζωή της χώρας.



1. Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Σε όλη του την ζωή φανταζότανε την περίοδο που θα γινότανε πρωθυπουργός και θα εφάρμοζε κάποια μεταμοντέρνα αριστερά οράματα. Ατύχησε όμως και ανέλαβε όταν το κράτος χρεοκόπησε. Εάν είχε διαχειριστεί ακόμα και μπακάλικο στον ιδιωτικό τομέα θα έκανε ότι προστάζει η κοινή λογική: απευθείας συνομιλίες με τους δανειστές για αναδιάρθρωση του χρέους και πραγματική, δραστική μείωση εξόδων του κράτους. Αυτά όμως ήτανε ποταπά για τον Γιωργό, έναν ηγέτη της σοσιαλιστικής διεθνούς. Και έτσι, δεν έκανε καμία ιδιωτικοποίηση, καμία απόλυση πλεοναζόντων δημοσίων υπαλλήλων, κανένα άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και μετά από δύο χρόνια δημοσιονομικής προσαρμογής μας αφήνει το έλλειμμα πάνω από 10%. Κατήγγειλε όμως τους κερδοσκόπους που επιβουλεύονται την χώρα μας και το ευρωπαϊκό κρατιστικό όραμα. Εν τω μεταξύ, την κρίση των δημοσίων δαπανών την πληρώνει ολόκληρη ο ιδιωτικός τομέας με ένα εκατομμύριο ανέργους, όμορφα και σοσιαλιστικά. Μετά από 50 χρόνια ένα νέο κύμα μετανάστευσης, με υπαίτια αυτήν την φορά την αριστερά, ερημώνει την χώρα και κάνει την Ελλάδα νέα Καλαβρία. Ο πρωθυπουργός με την βραχύτερη θητεία στην μεταπολίτευση, μας έκανε και μαθήματα στον αποχαιρετιστήριο λόγο του ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι πάνω από τις αγορές (λες και οι αγορές ή οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα δεν είναι άνθρωποι).
Υποκριτής ή άσχετος; Ευτυχώς, δεν έχει σημασία πια.