Στην Ελλάδα του 2011, με αφορμή τη σύλληψη του Εφραίμ, οι εκσυγχρονιστές-ευρωπαϊστές καταγγέλλουν -και σωστά- την απροκάλυπτη επέμβαση της Μόσχας στα εσωτερικά της χώρας μας. Και όμως αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα δείχνουν τόσο ευαίσθητοι σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας , είναι οι ίδιοι που χειροκροτούν κάθε επέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα εσωτερικά μας, όσο χοντροκομμένη και αν είναι αυτή. Είναι οι ίδιοι που ειρωνεύονται, χλευάζουν και χαρακτηρίζουν "εθνικιστή" όποιον τολμήσει να υπαινιχθεί πως στην Ελλάδα του Μνημονίου, δεν είναι πια οι Έλληνες πολίτες αυτοί που αποφασίζουν για την τύχη τους. Είναι οι ίδιοι που ανυπομονούν για την ημέρα που οι "πεφωτισμένοι" και "σοφοί" γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα καθορίζουν απόλυτα την οικονομική μας πολιτική. Είναι οι ίδιοι που αναγνωρίζουν στην ΕΕ ακόμη και το δικαίωμα να μας επιβάλλει την κυβέρνηση της αρεσκείας της.
Από την άλλη, οι ,συνήθως ρωσόφιλοι, εθνικολαϊκιστές που είναι λάβροι εναντίον κάθε ευρωπαϊκής παρέμβασης, σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα ή και ευλογούν τις "θεάρεστες" επεμβάσεις της "φίλης" και "ομοδόξου" Ρωσίας.
Στην Ελλάδα του 2011, νιώθεις πως δεν έχει περάσει μέρα από τότε που το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό Κόμμα ανταγωνίζονταν για την εξουσία, η πίστη πως μόνο οι ξένοι μπορούσαν να μας σώσουν κυριαρχούσε και οι επεμβάσεις των ξένων δυνάμεων κρίνονταν ως "καλές" ή "κακές", ανάλογα με το αν συμπαθούσες ή όχι τη χωρα που επενέβαινε. Για το 2012, μια ευχή : Πριν απ'όλα τ'άλλα, ας απαλλαγούμε ,τουλάχιστον, από τα συμπλέγματα κατωτερότητας που κουβαλάμε από τον 19ο αιώνα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου