Είναι το σχέδιο για το αμερικάνικο χρέος η λύση στα προβλήματα των Η.Π.Α. ;

Ύστερα από ένα πολιτικό δράμα αρκετών εβδομάδων, τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι, συμφώνησαν να προχωρήσουν στην αύξηση του ορίου του χρέους κατά τουλάχιστον 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2013. Παράλληλα συμφώνησαν στη μείωση των δαπανών–χωρίς ταυτόχρονη αύξηση των φόρων– κατά 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Με μια πρώτη ματιά , αυτή η ιστορική συμφωνία, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς, δεν ακούγεται καθόλου κακή για τους φίλους του μικρού κράτους . Είναι όμως πράγματι έτσι;

- To αναμφισβήτητο γεγονός είναι πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα δανειστεί ακόμη 2,4 τρισεκατομμύρια δολλάρια που θα εκτοξεύσουν το ήδη τεράστιο δημόσιο χρέος σε ακόμη πιο δυσθεώρητα ύψη. Η απόφαση αυτή είναι τόσο λογική όσο το να αυξάνεις το επιτρεπόμενο όριο αλκοολ στο αίμα για να καταπολεμήσεις το... πρόβλημα της οδήγησης υπό την επήρεια μέθης. Με λίγα λόγια, μια κρίση χρέους θα αντιμετωπιστεί με ακόμη περισσότερα δάνεια και ακόμη μεγαλύτερο χρέος.

- Και όμως, οι ομοσπονδιακές δαπάνες θα συνεχίσουν να αυξάνονται και με τη νέα συμφωνία . Όπως έχουμε γράψει και άλλες φορές στο "ΜπλεΜήλο" , όταν οι κυβερνήσεις του Δυτικού Κόσμου μιλάνε για μειώσεις δαπανών στην πραγματικότητα εννοούν περιορισμό των αυξήσεων που έχουν σχεδιαστεί για το μέλλον. Δηλαδή οι δαπανες αντί να αυξήθουν 8% θα αυξηθούν μόνο 6% και αυτό στο κυβερνητικό NewSpeak βαφτίζεται μείωση δαπανών. Το ίδιο συμβαίνει και με την προχθεσινή συμφωνία στις Η.Π.Α. Μάλιστα, οι ελαστικές δαπάνες, ακόμη και μετά τις περικοπές θα είναι διπλάσιες από όσο ήταν το 2000, αφήνοντας έτσι ανέπαφες τις τεράστιες σπατάλες της περιόδου Μπους-Ομπάμα . (Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε εδώ , εδώ και εδώ)

- Παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, μια μελλοντική αύξηση φόρων είναι πιθανή , αφού το θέμα θα παραπεμφθεί σε επιτροπή του Κογκρέσσου . Για να καταλάβετε τί σημαίνει να προσπαθείς να αυξήσεις τα έσοδα, αυξάνοντας τους φόρους, δεν χρειάζεται να πάτε μακριά. Το παράδειγμα της Ελλάδας τον τελευταίο 1,5 χρόνο είναι χαρακτηριστικό.

- Τα προγράμματα Medicare, Medicaid και το πρόγραμμα της κοινωνικής ασφάλισης απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού , οι δαπάνες τους αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και αποτελούν πραγματικές ωρολογιακές βόμβες για τα δημόσια οικονομικά των Η.Π.Α. Και όμως, αυτές οι "ιερές αγελάδες" του αμερικάνικου κρατισμού μένουν γι άλλη μια φορά στο απυρόβλητο , αφού η συμφωνία δεν προβλέπει ουσιαστικές περικοπές, ούτε κάποια μεταρρύθμιση που θα τα κάνει να λειτουργούν με πιο οικονομικό τρόπο.

Με τις ομοσπονδιακές δαπάνες να έχουν εκτοξευθεί στα ύψη τα τελευταία δέκα χρόνια, με το δημόσιο χρέος να αγγίζει πια το ιλιγγιώδες ποσό των 15 τρις δολλάριων και με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης να υποβαθμίζουν για πρώτη φορά τις προοπτικές της αμερικάνικης οικονομίας , όλα δείχνουν πως η παγκόσμια κρίση του χρέους χτυπάει και την πόρτα της υπερδύναμης . Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, η κρατικοδίαιτη ελιτ και τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. χαρακτηρίζουν "υπερσυντηρητικούς", "ακραίους" ή ακόμη και "τρομοκράτες" όσους τολμούν να υποστήριζουν πως επιτέλους το αμερικάνικο κράτος πρέπει να μάθει να ζει μέσα στις δυνατότητες του .Το πραγματικό δυστύχημα όμως για τις ΗΠΑ, όπως και για τον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο, είναι πως το εγχώριο πολιτικό σύστημα εθισμένο εδώ και δεκαετίες σε μια πολιτική υψηλών δαπανών και μεγάλου χρέους, δείχνει ανίκανο να ξεφύγει από τις καταστροφικές συνήθειές του, ακόμη και αν αυτές οδηγούν τη χώρα στον γκρεμό. Και δυστυχώς, αυτό αποδεικνύεται και με την πρόσφατη συμφωνία.