«Φιλοσοφικό Λεξικό», Βολταίρος: Είρωνας και σαρκαστικός, ο Βολταίρος κυκλοφορεί ένα βιβλίο ωρολογιακή βόμβα, όπλο που στρέφεται κατά της εκκλησίας και των κατεστημένων εξουσιαστικών θεσμών της φεουδαρχικής εποχής. Ο αναγνώστης θα κρατήσει ανά χείρας ένα έργο που μέχρι πριν λίγους αιώνες καιγόταν τελετουργικά στα κέντρα των μεγαλύτερων πόλεων της δυτικής Ευρώπης, από τη σκοταδιστική Γαλλία μέχρι την «μετριοπαθή» Ελβετία.
«Ο Φανατικός» , Έρικ Χόφφερ. Άγνωστος στο ελληνικό κοινό, αυτοδίδακτος φιλόσοφος και συγγραφέας, ο Έρικ Χόφφερ μας παραδίδει μια αξεπέραστη μελέτη πάνω στη φύση των μαζικών κινημάτων και των ανθρώπων που τα στελεχώνουν. Πίσω από τις σημαίες και την προπαγάνδα , ο Χόφφερ εντοπίζει κοινά σημεία στις πολιτικές ή θρησκευτικές οργανώσεις που σημάδεψαν την ανθρώπινη ιστορία, και παρουσιάζει τα θεμελιώδη ερωτήματα στα οποία αυτές οι αυθόρμητες κινήσεις απαντούν, τους λόγους της επιτυχίας τους, τους ανθρωπό-τυπους που κυρίως επηρεάζουν. Φασισμός, κομμουνισμός, χριστιανισμός, ισλαμισμός: κινήματα που συγκρούστηκαν επανειλημμένα σε ολοκληρωτικούς πολέμους, και όμως μοιάζουν σα δίδυμα αδέρφια, μέσα από την ταυτότητα των μεθόδων εξάπλωσης τους, και την ικανότητα τους να δημιουργούν «αληθινούς πιστούς» , δηλαδή φανατικούς εξτρεμιστές. Το "κίνημα" ερμηνεύεται ως κοινωνικός "ιός", και η θεραπεία του δεν είναι άλλη από την ελευθερία, τη μετριοπάθεια και την ήπια κριτική: "το αντίθετο του φανατικού θρησκόληπτου δεν είναι ο φανατικός άθεος αλλά o ευγενής κυνικός που απλά δεν ενδιαφέρεται για το αν υπάρχει θεός ή όχι"
«Capitalism, Socialism and Democracy», Joseph Schumpeter : Όταν το αγόραζα για μία (1) λίρα αγγλίας σε ένα παζάρι μεταχειρισμένων βιβλίων στο Kent το 2005, δεν είχα ιδέα ούτε για το περιεχόμενό του, ούτε για την ιστορία του ίδιου του τόμου που φόρτωνα άτσαλα στο σάκκο μου. Τελικά , αποδείχθηκε ότι μόλις είχα αποκτήσει το πολύτιμο αντίτυπο της δεύτερης έκδοσης (1948) ενός από τα πιο θεμελιώδη βιβλία του αιώνα μας. Ο J. Schumpeter, πεσσιμιστής και εικονοκλάστης, μέλος μιας γενιάς που αφανίστηκε ανάμεσα στους μεγάλους Ολοκληρωτισμούς, μας παραθέτει την απαισιόδοξή του πρόβλεψη για το μεταπολεμικό κόσμο: έναν κόσμο που μοιραία θα παραδοθεί στο σοσιαλισμό, εγκαταλείποντας τελεσίδικα τη γη της ελευθερίας. Μέσα όμως από την ανάγλυφη παρουσίαση των αντιτιθέμενων κοσμοθεωριών, το όραμα της ελευθερίας αναδύεται σε όλη του τη μεγαλοσύνη, και τα μοναδικά επιτεύγματα της «δημιουργικής καταστροφής» υψώνονται απέναντι στην έμφυτη παρακμή της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
«For A New Liberty» , Murray Rothbard: Η πρώτη μου επαφή με το Ρόθμπαρντ έγινε μέσα από τούτο δω το βιβλίο. Ήταν όμως αρκετή. Σε αυτό το magnum opus της πολιτικής του σκέψης, ο αιρετικός διανοούμενος παρατάει τα απόμακρα σύννεφα της φιλοσοφίας και κατέρχεται στο θνητό κόσμο της καθημερινότητας. Μέσα από την παρουσίαση των λύσεων, που θα προσέφερε στην ανθρωπότητα η αναρχοκαπιταλιστική κοινωνία, βλέπουμε με ενθουσιασμό, όχι μόνο τη βιωσιμότητα ενός κόσμου δίχως κυβερνήσεις αλλά και τις πολλαπλές δυνατότητες που μπορεί να δώσει σε κάθε πτυχή του ανθρώπινου πνεύματος η ελεύθερη επιλογή. Ένα must read για όλους τους φιλελεύθερους και όχι μόνο.
«The Empire of Debt» , William Bonner, Addison Wiggin : Μέχρι τη μέρα που το διάβασα θεωρούσα πως το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο είχε κάνει τόσο μεγάλες δρασκελιές προς το φιλελευθερισμό, που η μάχη της ελευθερίας, στην ουσία είχε κερδηθεί. Ο Bill Bonner με το συνεργάτη του φρόντισαν να με απαλλάξουν από αυτήν την πλάνη, μέσα από μια ανατρεπτική κατάδυση στην καρδιά του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι πεινασμένες για χρήμα κυβερνήσεις, η συνένοχη τραπεζιτική, το πέρασμα της ανθρωπότητας από την εποχή του χρυσού, στην εποχή του χάρτινου νομίσματος, και τώρα πια των ψηφίων στα τραπεζικά τερματικά, ήτοι του… κοπανιστού αέρα. Μια ρηξικέλευθη ανάλυση του δημόσιου χρέους ως προβλήματος διακυβέρνησης και του ιδιωτικού χρέους ως ηθικού διαφθορέα. Και τελικά, ανάγλυφα και χιουμοριστικά δοσμένη, η εναλλακτική, ελευθεριακή άποψη για το «διοικείν» που συνοψίζεται στη φράση του Thoreau: «καλύτερη είναι η κυβέρνηση που κυβερνά λιγότερο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου