Σε πρόσφατο άρθρο στην Athens Voice o Φώτης Γεωργελές μιλάει για την ύπαρξη δύο Ελλάδων. Μπορεί να υπάρχουν οι δύο Ελλάδες, αλλά δυστυχώς, η κατεύθυνση που μας οδηγούν και οι δύο είναι η ίδια.
Τη μία Ελλάδα την είδα στην διαδικτυακή δημοσκόπηση του Ελεύθερου Τύπου. Ερωτά η κατ΄όνομα δεξιά εφημερίδα, “Mετά το μπαράζ, περί κινδύνου χρεοκοπίας καi επιστροφής στη δραχμή, πιστεύετε ότι:”
“Αποκλείεται να μας διώξουν από το ευρώ, τους συμφέρει να μας δίνουν δάνεια και να μας "ξεζουμίζουν" :36.73%”
Πως γίνεται και η απαράδεκτα γελοία απάντηση να συγκεντρώνει το 36.73% των αναγνωστών μιας ‘δεξιάς’ εφημερίδας; Μα προφανώς γιατί την διαβάζουν.
Βέβαια, κανείς από όλους αυτούς που νομίζουν ότι η υπόθεση του μνημονίου είναι μια πλεκτάνη για να ξεζουμιστεί η Ελλάδα δεν μας εξηγεί γιατί οι Έλληνες πολίτες δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι την χρηματοδότηση του κράτους τους. Αν είναι πράγματι μια κερδοφόρα δραστηριότητα, αντί τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου να τρέχει για 100 δις ευρώ στην Ευρώπη, ας αναλάβουν οι Έλληνες να καλύψουν το συγκεκριμένο ποσό.
Αντίθετα όμως, οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονται για την ξένη εκμετάλλευση και δεν δανείζουν το κράτος τους, είναι οι ίδιοι που σε χρόνο ρεκόρ στέλνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό στο άκουσμα μιας φήμης, όσο γελοίας και ας είναι.
Είναι η Ελλάδα του άκρατου μεταπολιτευτικού λαϊκισμού, των εύκολων λύσεων, της συνομωσιολογίας και των μεγάλων αντιφάσεων.
Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα.
Αυτή η άλλη Ελλάδα έχει συνειδητοποιήσει για πιο λόγο βρισκόμαστε στη σημερινή πολύ δύσκολη θέση. Αυτή η Ελλάδα δεν λαϊκίζει ούτε αναπαράγει πλεκτάνες και συνωμοσίες. Έχει όμως ένα βασικό ελάττωμα που στην υπάρχουσα κρίση μπορεί να αποβεί μοιραίο. Έχει σχεδόν θεοποιήσει τους ευρωκράτες.
Επειδή η Ελλάδα είναι η πιο σοσιαλιστική χώρα της Ευρώπης αυτό δεν σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη διακατέχεται από φιλελεύθερες ιδέες. Επειδή Παπαρήγα και Τσίπρας νυχθημερόν κατηγορούν τις Βρυξέλλες για νεοφιλελευθερισμό, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Βρυξέλλες είναι νεοφιλελεύθερες. (hint: Παπαρήγα και Τσίπρας λένε τα ίδια για Παπανδρέου).
Ναι το μνημόνιο δεν έχει εφαρμοστεί, αλλά ένας σοβαρός φιλελεύθερος, πόσες πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να δώσει σε ένα πρόγραμμα που σε συνθήκες πρωτοφανούς ύφεσης επιβάλλει μεγάλες αυξήσεις φόρων; Σε αυτό το πρόγραμμα οι ευρωκράτες, με ή χωρίς την πίεση της κυβέρνησης Παπανδρέου, έχουν συμφωνήσει.
Έτσι οδηγούμαστε στο σήμερα όπου διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι η ανεργία έχει φτάσει το 16,2%.
Η κατανόηση της κατάστασης, οι καλές προθέσεις, τα σωστά κίνητρα, μπορεί να είναι αναγκαία συστατικά μιας πολιτικής πρότασης αλλά δεν είναι αρκετά. Η συνταγή συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων μπορεί να είναι τόσο ατελέσφορη ή καταστροφική, που η αποτυχία της μπορεί να συμπαρασύρει μαζί της στο κενό και τις προθέσεις και τα κίνητρα και την κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενη ιδεολογία.
Μέχρι στιγμής και οι δύο Ελλάδες είναι μέρος του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου