H "πράσινη ανάπτυξη" πάει Ευρώπη : Μια ιστορία κρατικής σπατάλης, διαφθοράς και αναποτελεσματικότητας

Ακούγεται τόσο ιδανική αυτή η "πράσινη" ατζέντα για την οικονομία και την ανάπτυξη, που μας προβάλουν κάθε τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου και η Τίνα Μπιρμπίλη ! Αν πιστέψουμε τις εξαγγελίες τους τότε, μέσα σε λίγα χρόνια, θα ζούμε σε μια οικολογική Εδέμ και ταυτόχρονα θα βγούμε και από την οικονομική κρίση! Βέβαια, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια : για να γίνει πραγματικότητα ο...παράδεισος της πράσινης οικονομίας, είναι απαραίτητό πολύ , μα πάρα πολύ κρατικό χρήμα ! Οπότε τώρα καταλαβαίνετε γιατί αυτός ο "πράσινος κεϋνσιανισμός", που παντρεύει με ιδανικό τρόπο δύο εμμονές της Αριστεράς, την οικο-υστερία και τον κρατισμό, κέρδισε τόσο εύκολα την "προοδευτική" καρδιά του πρόεδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργού μας . Όμως , ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ανακάλυψε την Αμερική. Ανάλογα προγράμματα κρατικά επιδοτούμενης πράσινης αναπτυξης έχουν εφαρμόσει τα τελευταία χρόνια πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είχαν όμως την αναμενόμενη επιτυχία; Το άρθρο του Kenneth P. Green, στο "American Enterpise Institute" μας δείχνει τί συνέβη στην Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία και τη Δανία και μας παρουσιάζει μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι.

Πίσω από τις διακηρύξεις των ηγετών για "πράσινη ανάπτυξη" κρύβεται μια ψευδαίσθηση. Η ψευδαίσθηση πως το κράτος μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας με ένα μαγικό τρόπο , χωρίς μάλιστα αυτό να έχει καμιά παρενέργεια στη γενικότερη οικονομία. Ξεχνούν όμως πως για να δημιουργηθούν από το κράτος οι πράσινες θέσεις εργασίας πρέπει να απορροφηθεί κεφάλαιο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άλλους, πιο παραγωγικούς, τομείς της οικονομίας. Και είναι επόμενο πως αυτοί οι τομείς της οικονομίας θα επηρεαστούν αρνητικά.

Ίσως καμιά άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν προώθησε τόσο την παραγωγή ηλεκτρισμού με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όσο η Ισπανία . Όμως, για κάθε μια θέση εργασίας που δημιουργήθηκε στην πράσινη οικονομία χάθηκαν 2,2 θέσεις εργασίας σε άλλους τομείς της οικονομίας! Κάθε μια από αυτές τις πράσινες θέσεις εργασίας κόστισε ...571.138 χιλιάδες ευρώ. Συνολικά το ισπανικό κράτος δαπάνησε το ιλιγγιώδες ποσό των 28.671.000.000 ευρώ. Ποσό που οι Ισπανοί πολίτες θα το πληρώσουν είτε με αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας είτε με τη φορολογία.Το αξιοσημείωτο είναι πως παρά τις τεράστιες δαπάνες, σχεδόν όλες οι κρατικά επιδοτούμενες εταιρίες που ενεργοποιούνται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχουν χαμηλή παραγωγικότητα, δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνες τους και χρειάζονται συνεχή κρατική ενίσχυση.

Στην Ιταλία , πάλι, το κεφάλαιο που χρειάστηκε για να δημιουργηθεί μια θέση εργασίας στην πράσινη οικονομία, θα μπορούσε να δημιουργήσει πέντε θέσεις στην γενικότερη οικονομία. Και μάλιστα το 60% αυτών των "πράσινων" θέσεων είναι προσωρινές. Επίσης, και στις δυό μεσογειακές χώρες η πράσινη οικονομία οδήγησε στην αύξηση της διαφθοράς . Συλλήψεις για χρηματισμό κρατικών αξιωματούχων, κατηγορίες για διασπάθιση κεφαλαίων της κυβέρνησης και της ΕΕ, μηχανήματα που δεν λειτουργούν. Μάλιστα, στην Ιταλία τις κρατικές "πράσινες" προμήθειες τις λυμαίνεται η ίδια η Μαφία (η επονομαζόμενη και "οικο-Μαφία"!).

Στη Γερμανία, όπου η ηλιακή και η αιολική ενέργεια επιδοτήθηκε από την κυβέρνηση με τεράστια ποσά (175.000 ευρώ για κάθε πράσινη θέση εργασίας), η τιμή της ρεύματος για ένα μέσο νοικοκυριό ανέβηκε κατά 7,5%. Στη Δανία, μια άλλη χώρα με τεράστιες κρατικές επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια, οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν τις ακριβότερες τιμές ηλεκτρικού στην Ευρώπη, χωρίς μάλιστα αυτό να ωφελεί το περιβάλλον αφού η αιολική ενέργεια αντικατέστησε την υδροηλεκτρική ενέργεια που ούτως ή άλλως, παράγει περιορισμενες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Σύμφωνα, με το δανέζικο think tank CEPOS, το αποτέλεσμα της κρατικής επιδότησης ήταν να μεταφέρει θέσεις εργασίας από παραγωγικούς τομείς της οικονομίας στoν τομέα της αιολικής ενέργειας. Σαν συνέπεια, το ΑΕΠ της Δανίας είναι σήμερα 270.000.000 δολάρια χαμηλότερο απ'όσο θα ήταν αν αυτή η εργατική δύναμη απασχολούνταν σε άλλους τομείς της οικονομίας.

Λίγο πριν τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ο Γ. Α. Παπανδρέου δήλωσε : «Η πράσινη ανάπτυξη σημαίνει σύγκρουση με τον παραδοσιακό κρατισμό, τα πελατειακά δίκτυα, τον συγκεντρωτισμό» .Όμως κάνει λάθος. Η πράσινη ανάπτυξη σημαίνει ακόμη περισσότερο κράτος και γραφειοκρατία, σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά,αφού η κυβέρνηση θα αποφασίζει ποιοί θα είναι οι ευνοημένοι στην πράσινη οικονομία, , σημαίνει μια νέα γενιά κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, σημαίνει χιλίαδες παρασιτικές θέσεις εργασίας σε μη παραγωγικούς τομείς της οικονομίας , σημαίνει ακόμη μεγαλύτερα βάρη για τον Έλληνα φορολογουμένο. Πέρα από τα μεγάλα λόγια και το οικολογικό περιτύλιγμα, η περίφημη πράσινη ανάπτυξη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πιο μοντέρνα και "πολιτικά ορθή" παραλλαγή του ίδιου αποτυχημένου κρατικίστικου μοντέλου οικονομικής οργάνωσης της μεταπολίτευσης.

[Διαβάστε επίσης : "Πράσινη Απασχόληση και Πράσσειν Άλογα"]