Μετά από πολλά χρόνια κυκλοφορίας η Monde Diplomatique βρίσκει την πιο κατάλληλη μορφή για να μεταδώσει το μήνυμα της. Η ειδική έκδοση που βγαίνει σε μορφή κόμικς, το ΜπλεΜήλο πιστεύει ότι είναι το πρέπον μέσο για το είδος πολιτικής ανάλυσης που η Monde Diplomatique παράγει.
Η Monde Diplomatique συνεργαζόμενη με τον εκδοτικό οίκο Homecooking Books παρουσιάζει μια ειδική έκδοση 98 σελίδων με κόμικς. Ο σκιτσογράφος Joe Dog έχει δημιουργήσει κόμικ για τα νέα προβλήματα της Νότιας Άφρικής. Επίσης “Ο Jochen Gerner εικονογραφεί ένα άρθρο του Frederic Lordon με τίτλο «Κλείστε το Χρηματιστήριο», ο Gregory Jarry συνθέτει μια φωτορεαλιστική παρωδία των «Τελευταίων ημερών του Bernard Arnault» (διάσημος Γάλλος δισεκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων της εταιρείας Louis Vuitton), βασισμένη σε ένα ρεπορτάζ του Francois Ruffin, και η Lisa Mandel εξιστορεί τις μαρτυρίες τριών ψυχοθεραπευτών που εργάζονται στο διεθνές κέντρο αποκατάστασης θυμάτων βασανιστηρίων της Μασσαλίας («Osiris»).”
Η αριστερή σκέψη, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται σε περιοδικά και εφημερίδες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εκλεπτυσμένη συνωμοσιολογία σε μορφή πολιτικής, κοινωνιολογικής ή οικονομικής ανάλυσης. Χονδρικά, μια αδίστακτη συνήθως πλουτοκρατία που καταδυναστεύει τις μάζες και χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ για χειραγώγηση. Κάπου εκεί κινείται και η Monde Diplomatique, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.
Έτσι πιστεύω εξηγείται και η δημοφιλία της Monde Diplomatique την εποχή που πηγαίναμε Λύκειο. Η εποχή του Μπλεκ και της Περιπέτειας είχε περάσει προ πολλού. Αλλά η Diplo, μας έδινε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να διαβάζουμε ιστορίες με καλούς και κακούς, με το επιπλέον πλεονέκτημα ότι το νέο μας ανάγνωσμα είχε το λούστρο της γαλλικής διανόησης και της κοινωνικής ευαισθησίας.
8 σχόλια:
Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα του Economist για τους πλούσιους, τις παγκόσμιες ελίτ και τις ανισότητες....Αυτό δεν μπορεί να μπεί σε κόμικ, είναι η γλώσσα των αριθμών και των ανθρώπων που βρίσκονται στα γεγονότα
http://www.economist.com/node/17929075
Ένα αφιέρωμα που κάθε Αριστερός θα έπρεπε να διαβάσει....αν είχε την υπομονή και δεν προτιμούσε τα κόμικ....
Τρίχες! Η συντριπτική πλειοψηφία των πλουσίων απέκτησε την περιουσία της είτε από κληρονομιά, είτε από την εκμετάλλευση της εργασίας (πνευματικής ή/και χειρωνακτικής) άλλων. Εσείς αν θέλετε να πιστεύετε σε παραμύθια, να πιστεύετε.
Το σχόλιο του Ανωνυμου από πάνω είναι το απαύγασμα της Αριστερής παπαρολογίας. Μας λέει λίγο πολύ πως για να αποκτήσει κανείς περιουσία, θα πρέπει να εφεύρει το χορό των ευρώ και χορεύοντας τον να ανοίξουν οι ουρανοί και να βρέχει λεφτά.
Στον πραγματικό κόσμο (που δεν βρέχει λεφτά) βέβαια μιας πραγματικά ελεύθερης αγοράς, κάποιος δημιουργεί περιουσία με βάση την ικανότητα του να διακρίνει μια ευκαιρία και με βάση την ικανότητα του να καινοτομήσει. Αλλά η πραγματικότητα είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια για την Αριστερά.
"Μας λέει λίγο πολύ πως για να αποκτήσει κανείς περιουσία, θα πρέπει να εφεύρει το χορό των ευρώ και χορεύοντας τον να ανοίξουν οι ουρανοί και να βρέχει λεφτά."
Τι ασυναρτησία είναι και πάλι αυτή? Αντί να γράφεις ανοησίες καλύτερα θα ήταν να μας παρουσίαζες στοιχεία για το πως, για παράδειγμα, το πλουσιότερο, ας πούμε, 10% των Αμερικάνων δημιούργησε τις περιουσίες του.
Πλουσιότεροι, Αμερικάνοι όπως: Steve Jobs, Bill Gates, Lloyd Blankfein;
Δεν τα κληρονομήσανε, δουλέψανε και φτιάξανε κερδοφόρες επιχειρήσεις που προσφέρουνε δουλειές και πλούτο...
Τρία πράγματα θα πώ και δεν θα επανέλθω. Τα μικροαστικά συμπλέγματα του μπλογκ είναι αθεράπευτα.
Πρώτον, οι Jobs, Gates, etc. και μερικοί ακόμα δεκάδες, ίσως εκατοντάδες «αυτοδημιούργητοι» που μπορεί κάποιος να παραθέσει, αποτελούν ένα απειροελάχιστο κομμάτι της οικονομικής ολιγαρχίας στην οποία αναφέρομαι. Δεύτερον, και αυτό ελπίζω να είναι αυταπόδεικτο, στον καπιταλισμό δεν υπάρχει ουδεμία συσχέτιση ανάμεσα στον πλούτο που κατέχει κάποιος και τις ικανότητές και προσφορά του στην κοινωνία με τις ιδέες, τις ανακαλύψεις και την εργασία του. Τρίτον, (και του οποίου η άγνοια ή οι σχετικές αυταπάτες που τρέφονται είναι κατανοητές, διότι η πλειοψηφία των αρθρογράφων και σχολιαστών του Blemilo καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική οικονομία): όταν o Jobs (ή οποιοσδήποτε Jobs) βγαίνει μπροστά στις κάμερες για να λανσάρει το iPhone χρησιμοποιώντας το πρώτο ενικό πρόσωπο ή στην καλύτερη περίπτωση κάποιον πληθυντικό της μεγαλοπρεπείας, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Jobs συνέλαβε την ιδέα, σχεδίασε το σύστημα, από το περίβλημα, την οθόνη, μέχρι το λογισμικό, τα features και το hardware του, ούτε και βέβαια ότι το κατασκεύασε ο ίδιος. Το θέμα είναι αν οι μηχανικοί και εργάτες πίσω από το iPhone, ανταμοίφθηκαν το ίδιο όσο οι directors και οι μεγαλομέτοχοι της Apple και σε αναλογία με την προσφορά τους και συμμετοχή τους στο τελικό προϊόν.
@ Ανώνυμος
Κάνετε λάθος, κύριε. Ο γράφων με την οικονομία του και σωστές επενδύσεις, βοηθούντων βέβαια και των ιατρικών μισθών του, που είναι μεγάλοι στας Αμερικάς, έφτιαξε περιουσία ΧΩΡΙΣ να αγγίξει δεκαρούλα από την σημαντική περιουσία των προγόνων του, η οποία προορίζεται γιά Ιδρύματα.
Καλό είναι η αντιαριστερή κριτική να μην εκπίπτει στην υπεράσπιση του statu quo.
Δημοσίευση σχολίου