Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Ο χειρότερος του μήνα



Όλα είναι υπέρ του για την απελευθέρωση των φαρμακείων. Ακόμα και οι φαρμακοποιοί, αυτοί χωρίς άδεια, είναι υπέρ των αλλαγών. Οι αρνητικές αντιδράσεις από την ελληνική κοινωνία θα είναι μηδαμινές. Η σημασία του ανταγωνισμού είναι κατανοητή. Ακόμα περισσότερο, στο κλίμα αυστηρότητας πολλοί λίγοι είναι αυτοί που θα δηλώσουν αλληλέγγυοι με ένα τόσο χαϊδεμένο επάγγελμα όπως αυτό των φαρμακοποιών. Στο κάτω-κάτω μπορεί να ισχυριστεί ότι τα χέρια του είναι δεμένα, ότι η εντολή είναι εκ του ΔΝΤ, ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Σε αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον, θα έχει την τύχη να πάρει την δόξα για μια σημαντική μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση που μπορεί να βελτιώσει αισθητά τα οικονομικά του κράτους και την ζωή των πολιτών. Και τώρα μπορεί να γίνει εύκολα, χωρίς εμπόδια. Κάτι σαν τον ποδοσφαιριστή που έχει καθαρίσει όλη την άμυνα και τώρα βρίσκεται μόνος του μπροστά στο τέρμα. Απλώς πρέπει να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα για να γίνει ήρωας.

Αλλά ο Λοβέρδος στέλνει την μπάλα άουτ.


Αντί να σκοράρει, ο υπουργός προτείνει μια απελευθέρωση που δεν είναι. Απελευθέρωση είναι να μην υπάρχουν εμπόδια στο άνοιγμα νέων φαρμακείων, τέλος. Ούτε αστειότητες με πληθυσμιακά κριτήρια, ούτε κληρονομικές άδειες, ούτε εγγυημένα ποσοστά κέρδους. Αντίθετα, ο κ. Λοβέρδος απλώς αλλάζει τις παραμέτρους του υπάρχοντος συστήματος. Δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει να ανοίγουν φαρμακεία στα σούπερ μάρκετ και στα πολυκαταστήματα (όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο). Οι φαρμακοποιοί που πήρανε χαμπάρι πόσο εύκολα γονατίζει κάτω από την μικρότερη πίεση, τώρα επιμένουν και ενάντια στις αστείες αλλαγές για το ωράριο και την βελτίωση των πληθυσμιακών κριτηρίων.

Για γέλια.

Ποιοί μπορεί να είναι οι λόγοι πίσω από ένα τέτοιο φιάσκο; Τρεις οι πιθανότητες:
Δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις. Ο συνταγματολόγος είχε σαν μοναδική μη-ακαδημαϊκή δραστηριότητα τον συνδικαλισμό με την αριστερά. Η έννοια του οικονομικού φιλελευθερισμού και η σημασία του ανταγωνισμού είναι για αυτόν άγνωστες. Αντίσταση στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού κάνει λοιπόν ο υπουργός.
Κοιτάζει το προσωπικό του συμφέρον. Γιατί ο Λοβέρδος να μην ακολουθήσει την παράδοση των περισσότερων ελλήνων πολιτικών και να μην βοηθήσει μια συγκεκριμένη ομάδα για πολιτικό συμφέρον; Έτσι κι αλλιώς το ευρύτερο κοινό υπό την επήρεια των αριστερά media δεν θα καταλάβει και πολλά για το ξεπούλημα. Εδώ η Καθημερινή σε συνέντευξη του έκανε κριτική από αριστερά.
Δεν είναι ηγέτης. Περιγράφει ο Παπαχελάς στην χθεσινή Καθημερινή τα ανθρωπάκια που βρέθηκαν σε κρίσιμες θέσεις στην ελληνική κοινωνία:
«Το άλλο τους χαρακτηριστικό είναι πως όταν έρχονται τα δύσκολα, [τα ανθρωπάκια] καταρρέουν. Δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν θέλουν μπελάδες, θέλουν την ησυχία τους. Τους είναι αδύνατον να πάρουν μιαν απόφαση με κόστος, να βρουν το θάρρος και να κάνουν αυτό που απαιτεί η θέση τους. Τα ανθρωπάκια είναι τόσο εθισμένα στην ίντριγκα, στη διαπλοκή και στις δημόσιες σχέσεις, που αδυνατούν να σκεφθούν, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, σαν ηγέτες ενός συγκροτημένου κράτους.»
Για κλάματα.

3 σχόλια:

SITALKIS είπε...

Γενικά δείχνει να είναι ο υπουργός με τις περισσότερες διαψεύσεις στα όσα άκριτα υπόσχονταν... Να θυμηθούμε εκείνα τα τρία ΔΕΝ, που έλεγε και έγιναν όλα ΝΑΙ με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο??? Εμείς οι συνταξιούχοι, είμαστε οι χαροκαμμένοι...

τσότσος είπε...

Είναι λίγο κλαψομούνης, ας δούμε όμως τελικά πώς θα μανουβράρει την κατάσταση. Μήπως το παρουσιάζει έτσι όπως φαίνεται για να ανακουφιστούμε όλοι αν τελικά σκοράρει και τον δοξάσουμε για το αυτονόητο;

Ανώνυμος είπε...

O λόγος είναι ένας, ότι την Ελλάδα κυβερνάνε οι συντεχνίες. Αλίμονο αν αρχίσουν να τις τινάζουν στον αέρα. Θα είναι σαν να υποσκάπτουν τα θεμέλια του πολιτικού συστήματος.

Δημοσίευση σχολίου