Ένα χρόνο μετά τον μεγάλο σεισμό της Αϊτής, οι εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών πάνω από 300.000 και περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι παραμένουν εκτοπισμένοι σε στρατόπεδα όπου στέγη και υπηρεσίες εξακολουθούν να είναι μετά βίας επαρκή. Η επιδημία χολέρας έχει κάνει την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Ένα χρόνο και εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια μετά, δεν υπάρχει ουσιαστική βελτίωση.
Τι φταίει;
Μία απάντηση θα ήτανε ότι το καταστρεπτικό μέγεθος του σεισμού, τα 7 Ρίχτερ, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης. Την ίδια όμως περίοδο στην Χιλή, ο σεισμός των 8,8 Ρίχτερ (500 φορές μεγαλύτερος) είχε πολύ μικρότερες συνέπειες. Μία πιθανή εξήγηση είναι το διαφορετικό επίκεντρο του σεισμού. Μια συμπληρωματική και εξίσου πειστική εξήγηση όμως, είναι και η πολύ πιο ανεπτυγμένη οικονομία και υποδομή αυτής της νεοφιλελεύθερης χώρας. Το μέγεθος του σεισμού λοιπόν δεν είναι η απάντηση.
Η Oxfam, διάσημη αριστερίζουσα ΜΚΟ, έχει την δική της απάντηση για τα χάλια της Αϊτής. Μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχει η διεθνής κοινότητα που δεν κάνει αρκετά για να βοηθήσει την χώρα. Δεν κάνει αρκετά, όταν τώρα στην χώρα τώρα λειτουργούν 3.000 ΜΚΟ. Στην ίδια χώρα που ακόμα και πριν τον σεισμό, 30% του ΑΕΠ της προερχόταν από διεθνή βοήθεια και που το χρέος είχε χαριστεί πάμπολλες φορές.
Θα μας επιτρέψει η Oxfam να διαφωνήσουμε και να προτείνουμε μια, εμ, ριζοσπαστική ανάγνωση. Για τα χάλια της Αϊτής φταίει η ίδια η χώρα της Αϊτής. Είναι μία χώρα που δεν μπορεί σοβαρά να επικαλεστεί ζημιογόνο αποικιακό παρελθόν. Μια χώρα που ακόμα και μετά την πτώση του δικτάτορα "Baby Doc" Duvalier το 1986 κατάφερε να μειώσει το κατά κεφαλήν της εισόδημα από $768 (τον χρόνο) σε $519 το 2009. Στην διαφθορά, κατατάσσεται 177η σε σύνολο 179 χωρών σύμφωνα με την Transparency International (2008). Η επίσημη περιγραφή της εγκληματικότητας στην χώρα δίνει εντύπωση χώρας βγαλμένης από την ταινία “28 Days Later” Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα γεωλογικών ατυχημάτων ή ξένης λεηλασίας.
Η τραγική κατάσταση της Αϊτής συνηγορεί στην άποψη ότι η ανεξαρτησία από τους δυτικούς αποικιοκράτες και «ιμπεριαλιστές» δεν είναι απαραίτητα θετική για μια χώρα. Πολλές φορές φαινόμενα όπως φτώχεια, βία και διαφθορά είναι ενδημικά (χάριν κουλτούρας) σε χώρες και δεν οφείλονται σε εξωτερικές παρεμβάσεις. Η υπόθεση ότι όλοι οι χώρες έχουν τις ίδιες δυνατότητες ανάπτυξης και ευημερίας είναι αστήρικτη. Παρόμοια με τα άτομα, οι λαοί αναπτύσσουνε μέσω της εγγενής κουλτούρας τους διαφορετικά ταλέντα που συντελούν στην άνιση ανάπτυξη μεταξύ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου