Μπορεί οι μεταρρυθμίσεις να έχουν "κολλήσει", μπορεί η κυβέρνηση να μην τολμάει να τα βάλει με τις συντεχνίες , αλλά από χθες όλοι οι Έλληνες κοιμόμαστε πια ήσυχοι : ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να εξαντλήσει όλη την αποφασιστικότητα και το μεταρρυθμιστικό του οίστρο στην αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας εναντίον του καπνίσματος.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, εμφανίστηκε έξαλλος με τις προτάσεις του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου που σκεφτόταν να επιτρέψει το κάπνισμα στα καταστήματα που σερβίρουν αλκοόλ, με αντάλλαγμα την καταβολή ένας έξτρα φόρου. Με εντολή του πρωθυπουργού , ο νόμος όχι μόνο δε θα αλλάξει αλλά οι έλεγχοι θα γίνουν ακόμη πιο αυστηροί και θα διενεργούνται πια όχι μόνο από τη δημοτική αστυνομία και τις λιμενικές αρχές, αλλά και από 40 επιθεωρητές υγείας και 800 επιθεωρητές εργασίας.
Σε καιρό οικονομικής κρίσης, και άλλα χρήματα θα ξοδευτούν για την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, ενώ εκατοντάδες υπάλληλοι αντί να κάνουν κάτι χρήσιμο, θα κυνηγάνε "ανεμόμυλους" και... καπνιστές. Και όλα αυτά, για να εφαρμοστεί ένας νόμος που δεν αφήνει στους πολίτες το δικαίωμα της επιλογής και ταυτόχρονα, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία , τα θετικά του αποτελέσματα στην υγεία μας είναι αμφίβολα.
Έτσι λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου, ύστερα από ατελείωτους μήνες πλήξης, όπου έπαιρνε λίγες στιγμές χαρές μόνο στις συνόδους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στις συζητήσεις με τον...Τζόζεφ Στίγκλιτς, ανακάλυψε επιτέλους το raison d' etre της πρωθυπουργίας του στην αντικαπνιστική εκστρατεία! Η εμμονή του αυτή μάλλον δε θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη. Ο αυταρχισμός, με προοδευτικό άλλοθι, που διαπνέει τη νομοθεσία εναντίον του καπνίσματος, ταιριάζει απόλυτα με την πολιτική φιλοσοφία του πρωθυπουργού. Γνήσιο τέκνο της αμερικάνικης και σκανδιναβικής αριστεράς, ο Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τον πουριτανισμό και την ανιαρή ηθικολογία της "πολιτικής ορθότητας", που κυριαρχεί στα αριστερά κινήματα αυτών των χωρών. Πόσο μάλλον, όταν και ο ίδιος απεχθάνεται το κάπνισμα και είναι λάτρης της υγιεινής ζωής. Τί πιο φυσικό λοιπόν για έναν "πολιτικά ορθό" αναμορφώτη να θελήσει να μας κάνει κοινωνούς του υγιεινιστικού του "παραδείσου", έστω και με το ζόρι, και να μας σώσει από τις κακές μας συνήθειες.
Τελικά σκέφτομαι πως εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να ευγνωμονούμε την οικονομική κρίση για ένα και μόνο λόγο : επειδή δεν αφήνει τον πρωθυπουργό να αφιερωθεί ολόψυχα, όπως θα ήθελε, στην επικίνδυνη και αυταρχική "politically correct" ατζέντα του.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, εμφανίστηκε έξαλλος με τις προτάσεις του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου που σκεφτόταν να επιτρέψει το κάπνισμα στα καταστήματα που σερβίρουν αλκοόλ, με αντάλλαγμα την καταβολή ένας έξτρα φόρου. Με εντολή του πρωθυπουργού , ο νόμος όχι μόνο δε θα αλλάξει αλλά οι έλεγχοι θα γίνουν ακόμη πιο αυστηροί και θα διενεργούνται πια όχι μόνο από τη δημοτική αστυνομία και τις λιμενικές αρχές, αλλά και από 40 επιθεωρητές υγείας και 800 επιθεωρητές εργασίας.
Σε καιρό οικονομικής κρίσης, και άλλα χρήματα θα ξοδευτούν για την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, ενώ εκατοντάδες υπάλληλοι αντί να κάνουν κάτι χρήσιμο, θα κυνηγάνε "ανεμόμυλους" και... καπνιστές. Και όλα αυτά, για να εφαρμοστεί ένας νόμος που δεν αφήνει στους πολίτες το δικαίωμα της επιλογής και ταυτόχρονα, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία , τα θετικά του αποτελέσματα στην υγεία μας είναι αμφίβολα.
Έτσι λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου, ύστερα από ατελείωτους μήνες πλήξης, όπου έπαιρνε λίγες στιγμές χαρές μόνο στις συνόδους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στις συζητήσεις με τον...Τζόζεφ Στίγκλιτς, ανακάλυψε επιτέλους το raison d' etre της πρωθυπουργίας του στην αντικαπνιστική εκστρατεία! Η εμμονή του αυτή μάλλον δε θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη. Ο αυταρχισμός, με προοδευτικό άλλοθι, που διαπνέει τη νομοθεσία εναντίον του καπνίσματος, ταιριάζει απόλυτα με την πολιτική φιλοσοφία του πρωθυπουργού. Γνήσιο τέκνο της αμερικάνικης και σκανδιναβικής αριστεράς, ο Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τον πουριτανισμό και την ανιαρή ηθικολογία της "πολιτικής ορθότητας", που κυριαρχεί στα αριστερά κινήματα αυτών των χωρών. Πόσο μάλλον, όταν και ο ίδιος απεχθάνεται το κάπνισμα και είναι λάτρης της υγιεινής ζωής. Τί πιο φυσικό λοιπόν για έναν "πολιτικά ορθό" αναμορφώτη να θελήσει να μας κάνει κοινωνούς του υγιεινιστικού του "παραδείσου", έστω και με το ζόρι, και να μας σώσει από τις κακές μας συνήθειες.
Τελικά σκέφτομαι πως εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να ευγνωμονούμε την οικονομική κρίση για ένα και μόνο λόγο : επειδή δεν αφήνει τον πρωθυπουργό να αφιερωθεί ολόψυχα, όπως θα ήθελε, στην επικίνδυνη και αυταρχική "politically correct" ατζέντα του.
6 σχόλια:
Πολύ απαράδεκτο και μονόπλευρο άρθρο.
"Σε καιρό οικονομικής κρίσης, και άλλα χρήματα θα ξοδευτούν για την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, ενώ εκατοντάδες υπάλληλοι αντί να κάνουν κάτι χρήσιμο, θα κυνηγάνε "ανεμόμυλους" και... καπνιστές."
Και ποιος φταίει γι' αυτό; Ο ΓΑΠ; Ή όσοι δεν σέβονται ποτέ τους νόμους και τον διπλανό τους; Γιατί ο νόμος γίνεται αυστηρότερος; Μήπως επειδή όταν υπήρχαν μέτρα για καπνιστές και μη καπνιστές, οι μη καπνιστές ήταν πάντα χαμένοι, γιατί κανείς δεν τους σεβότανε; Τι έγινε πέρυσι; Εφαρμόστηκε το μέτρο;
Μήπως δεν φταίνε πάντα οι πολιτικοί μας και η πολιτική ορθότητα, αλλά εμείς οι ίδιοι; Ή μήπως πρέπει να αποκλείσουμε τους μη καπνιστές από τη νυχτερινή διασκέδαση και την έξοδο εν γένει;
Ποιος μας φταίει;
Ο προηγούμενος νόμος, περί χωρών καπνιστών και μη-καπνιστών ήταν ακόμα πιο ανεδαφικός από τον νόμο που το απαγορεύει γιατί δημιουργούσε μια πολύπλοκη και κοστοβόρα απαίτηση από τις επιχειρήσεις. Ο τωρινός νόμος, καλύτερος για τις επιχειρήσεις, είναι από την άλλη άδικος προς τους καπνιστές. Γενικά η ιδέα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με το κάπνισμα που καλείται να λυθεί μέσω νόμων είναι το πρόβλημα.
για αλλη μια φορα θα διαφωνησω με το αρθρο ... με το εξης σκεπτικο. Η προστασια του καπνισματος απο το κρατος ερχεται να προστατεψει οχι αυτον που παει σαν θαμωνας και αμα γουσταρει δεν μπαινει σε ενα μπαρ με καπνιζοντες αλλα κυριως τον εργαζομενο που εκει δεν πηγε για να πιει ποτακι αλλα για να δουλεψει. Και δεν στεκουν τα επιχειρηματα ασ μην παει σε μια επειχειρηση κπνιζοντων γιατι το δικαιωμα στην εργασια μακρυα απο ρυπογονους παραγοντες ειναι δουλεια του κρατους να το προστατευει
Άλλο ιδιωτικός χώρος, άλλο δημόσιος. Στον ιδιωτικό σου χώρο μπορείς κάνεις ότι θες. Στο δημόσιο πρέπει να υπάρχουν κανόνες.
byron είναι ιδιωτικός χώρος και ο ιδιοκτήτης μπορεί να θέσει ως κανόνα ότι επιτρέπεται να καπνίζεις στον χώρο του ή ότι δεν επιτρέπεται.
Όπως συνηθίζουν γενικά οι έλληνες έτσι και οι αντικαπνιστές επιλέγουν να παραστήσουν τον πούστη αλλά με ξένο κώλο. Επιθυμούν χώρους διασκέδασης χωρίς καπνό αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ τους δεν αναλαμβάνει να ανοίξει ένα τέτοιο μαγαζί. Αντίθετα, αντί να αναλάβουν το ρίσκο, προτιμούν να κλαψουρίζουν στον "Πατερούλη" τους με σαθρά επιχειρήματα του κώλου ("δημόσιος χώρος") να ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ με τα όπλα κάποιους άλλους να πληρώνουν νοίκι-δεη-τοκοχρεωλύσια-εργαζόμενους κλπ κλπ ώστε να μπορούν οι ίδιοι να απολαμβάνουν το "δικαίωμα στην διασκέδαση"...
Δημοσίευση σχολίου