Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Παιδεία άριστων: Ελλάδα και το παράδοξο των ΗΠΑ


Τα τελευταία αποτελέσματα του PISA για τις μαθητικές ικανότητες δεν είναι πολύ άσχημα για την Ελλάδα -και αυτό ακριβως δείχνει πόσο βλαβερό εκπαιδευτικό σύστημα έχουμε. Εξηγούμαι: Στο τελευταίο PISA για την αξιολόγηση των 15χρόνων, η Ελλάδα σε όλες τις κατηγορίες (κατανόηση κειμένου, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες) κατατάσσεται λίγο χαμηλότερα από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, αλλά δεν είναι ντροπιαστικό. Ντροπιαστικό αντίθετα είναι το αποτέλεσμα στο Academic Ranking of World Universities – 2010, όπου δεν υπάρχει ελληνικό πανεπιστήμιο στα 200 πρώτα, και μόνο δύο στις θέσεις κάπου μεταξύ 200-400.

Οι ΗΠΑ από την άλλη, έχουνε παρόμοια άσχημα σκορ στο PISA, ενώ αντίθετα κυριαρχούν απολύτα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (17 από τα τοπ 20 πανεπιστήμια στον κόσμο είναι αμερικανικά). Γιατί;

Δύο είναι οι εξηγήσεις.

Πρώτα, στην ηλικία των 15 χρόνων, το περιβάλλον παιζει συγκριτικά μικρό ρόλο στην απόκτηση βασικών μαθητικών ικανοτήτων, οπότε οι εγγενείς δυνατότητες μας καλύπτουν σχετικά τις ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αυτό που βλέπουμε στο PISA, είναι περισσότερο οι εγγενείς μας δυνατότητες. Οι ανατολικοασιάτες είναι στην κορυφή, ενώ εμείς και οι ΗΠΑ στην μέση.
Αντίθετα, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το περιβάλλον παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο. Η επίπτωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι πολύ μεγαλύτερη και εκεί τα δημόσια πανεπιστήμιά μας κάνουν την μεγάλη ζημιά, ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ χτυπάνε κορυφή.

Η δεύτερη εξήγηση βγαίνει παρατηρώντας το τμήμα του πληθυσμού που μετράμε. Σημειώστε ότι το PISA μετράει τον μέσο όρο του πληθυσμού, ενώ τα πανεπιστήμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ουσιαστικά συγκρίνουνε τις ελίτ πνευματικών ικανοτήτων κάθε χώρας. Αυτό σημαίνει ότι, είτε η ελίτ στις ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη αναλογικά από τις άλλες χώρες (κατανομή fat tails), είτε ότι καλλιεργείται αποδοτικότερα.

Εκτός λοιπόν από τα αυτονόητα φιλελεύθερα μέτρα (ιδιωτικά ιδρύματα παντού, vouchers κλπ.), μια πολιτική για άριστη παιδεία πρέπει να περιλαμβάνει και την αναγνώριση και υποστήριξη των προικισμένων παιδιών, της αυριανής ελίτ μας. Για παράδειγμα, θα πρέπει να διαδοθεί η χρήση των τεστ εγγενών ικανοτήτων και το το ποσό στα vouchers θα πρέπει να είναι όχι στατικό αλλά ανάλογο με τις επιδόσεις των μαθητών σε αυτά τα τεστ. Έτσι θα αμβλυνθούνε περαιτέρω οι ανισότητες που προέρχονται από το περιβάλλον ενώ η απόδοση της επένδυσης μας στην παιδεία θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Από που προκύπτει ότι οι Έλληνες έχουμε εγγενεις δυνατότητες?

Ανώνυμος είπε...

Θα μπείτε εδώ και θα δείτε τα αποτελέσματα των αμερικανών ανά φυλετική ομάδα. Για τους λευκούς και τους ασιάτες είναι πάνω απ' το μέσο όρο.
http://nces.ed.gov/surveys/pisa/idepisa/

Κατά τα άλλα εξαιρετική η πρόταση σας για παιδεία προσαρμοσμένη στις εγγενείς δυνατότητες του κάθε παιδιού. Αυτονόητη η ειδική μέριμνα για τους ταλαντούχους. Από που κι ως που όμως φιλελεύθερο μέτρο τα κουπόνια; Και σε ποιά στοιχεία βασιζόμενος υποστηρίζετε την αποτελεσματικότητα τους;

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

@Ανώνυμος 2:36πμ
Οι διαφορές αυτές συνηγορούνε στην θεωρία περί fat tails κατανομής ικανοτήτων στις ΗΠΑ. Παρεμπιπτόντως, σημειώστε τις παρόμοιες επιδόσεις Ανατολικοασιατών, ανεξάρτητα από το έαν βρίσκονται στην Ταϊβάν ή στις ΗΠΑ.

Τα κουπόνια αυξάνουνε τις επιλογές για τον καταναλωτή και δημιουργούνε περισσότερο ανταγωνισμό μεταξύ των ιδρυμάτων. Πράγματι, σε μια ιδανική φιλελεύθερη κοινωνία δεν θα υπήρχε καθόλου κρατική επιδότηση, αλλά στην τωρινή κατάσταση τα κουπόνια είναι ένα βήμα μπροστά. Σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους, γνωρίζω ότι δεν πέτυχαν τα αναμενόμενα στις ΗΠΑ, αλλά η γνώμη μου είναι ότι οι στόχοι εκεί ήτανε πολύ φιλόδοξοι και βασίζονταν στην υπόθεση ότι όλα τα παιδιά έχουνε ίδια ταλέντα.

Ανώνυμος είπε...

"Τα κουπόνια αυξάνουνε τις επιλογές για τον καταναλωτή και δημιουργούνε περισσότερο ανταγωνισμό μεταξύ των ιδρυμάτων."

Περισσότερες επιλογές δε σημαίνει αναγκαστικά καλύτερες επιλογές. Πάρτε τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών για παράδειγμα. Τα περισσότερα είναι χάλια. Αν θέλω να επιλέξω ένα για το παιδί μου δεν έχω αξιόπιστο τρόπο να ξεχωρίσω αυτό που είναι λίγο καλύτερο.

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους, γνωρίζω ότι δεν πέτυχαν τα αναμενόμενα στις ΗΠΑ, αλλά η γνώμη μου είναι ότι οι στόχοι εκεί ήτανε πολύ φιλόδοξοι και βασίζονταν στην υπόθεση ότι όλα τα παιδιά έχουνε ίδια ταλέντα.

Η ελεύθερη επιλογή σχολείου ωφέλησε κυρίως τους μαθητές επικίνδυνων και υποβαθμισμένων περιοχών.
http://www.nationalaffairs.com/publications/detail/does-school-choice-work

Ανώνυμος είπε...

Και τα λεφτά για τα κουπόνια ποιος θα τα βάζει? Το κράτος πάλι?

Δημοσίευση σχολίου