Ήταν πριν δύο χρόνια , τέτοια εποχή περίπου, όταν οι Έλληνες ζούσαν το δικό τους παράφορο έρωτα με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. (δεξιά και αριστερά) δεν κουράζονταν να πλέκουν το εγκώμιο του "μαύρου Κένεντυ" ενώ αν η χώρα μας ήταν η 51η πολιτεία των Η.Π.Α. , ο "Μεσσίας" Ομπάμα θα έπαιρνε ποσοστά που θα ζήλευε και ο αλήστου μνήμης Εμβέρ Χότζα! Η ουσία των θέσεών του ήταν κάτι τελείως δευτερεύον. Ήταν νέος, ωραίος,"μοντέρνος", εναντίον του Μπους και "προοδευτικός". Τί άλλο να ζητήσει κανείς ; Και η πολιτική, γι' άλλη μια φορά, να φαίνεται σαν αγώνας του απόλυτου καλού με το απόλυτο κακό, σαν οι "Δυνάμεις του Φωτός" να παλεύουν με τις "Δυνάμεις του Σκότους"!
Εκείνη την εποχή είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο στο e-roosters, με τίτλο "Γιατί ο Μπάρακ Ομπάμα δε θα φέρει την πραγματική αλλαγή". Το άρθρο υποστήριζε πως η εκλογή του Ομπάμα δε θα βελτιώσει την κατάσταση στις Η.Π.Α. , γιατί πολύ απλά οι πολιτικές του (κρατισμός στην οικονομία, «ιδεαλιστικός» επεμβατισμός στην εξωτερική πολιτική) δεν αποτελούσαν τίποτε άλλο παρά μια συνέχεια της πολιτικής Μπους. Οι σχολιαστές του άρθρου, ενοχλήμενοι που τσαλακώσαμε την εικόνα του "σωτήρα" Ομπάμα που τόσο επίμονα είχαν φιλοτεχνήσει μέσα στο μυαλό τους , μας στόλισαν με διάφορους χαρακτηρισμούς : "αναίσθητοι" , "μονόχνωτοι" , "αρνητικοί", "μίζεροι", "οπαδοί του Μπους". Σήμερα, με τη δημοτικότητα του Ομπάμα καταβαραθρωμένη, τις δημόσιες δαπάνες στα ύψη, την ανεργία κολλημένη στα 10%, το Γκουαντάναμο ακόμη ανοιχτό, τις ΗΠΑ να εμπλέκονται όλο και περισσότερο στο μέτωπο του Αφγανιστάν και τους Αμερικάνους πιο απαισιόδοξους από ποτέ για το μέλλον της χώρας τους , όλοι εκείνοι που είχαν πιστέψει με τέτοιο πάθος πως ο Ομπάμα θα σώσει τη χώρα του και τον πλανήτη, ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτούν, μήπως εκείνο το "μίζερο" και "μονόχνωτο" αρθράκι περιείχε και μια δόση αλήθειας...
Και να που σήμερα δύο χρόνια μετά, με την υποψηφιότητα και εκλογή του Γιώργου Καμίνη, η Αθήνα (ή πιο σωστά ορισμένοι διανοουμενίστικοι, "προοδευτικοί" και μοδάτοι κύκλοι των Αθηνών), ζουν ξανά εκείνο τον τρελό ενθουσιασμό των ημερών Ομπάμα (κατά σύμπτωση , πάνω κάτω οι ίδιοι άνθρωποι που λάτρεψαν τον Ομπάμα,τώρα ζουν το ίδιο love story με τον ...Καμίνη). Ο Γιώργος Καμίνης, λοιπόν, είναι το απόλυτο trend στα blogs, στο facebook, στο twitter και στα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τrendy free press εγκαταλείπουν κάθε πρόσχημα αντικειμένικότητας και μετατρέπονται σε cheerleaders του κύριου καθηγητή. Τα ομπαμικά "Ναι, μπορούμε" και "Αλλαγή" έχουν γεμίσει τα status των φίλων μου. Άλλοι πάλι μιλούν για τις δύο Ελλάδες, με τον Γιώργο Καμίνη, φυσικά, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, να αντιπροσωπεύει την καλή Ελλάδα, την Ελλάδα της "εργατικότητας, της μετριοφροσύνης και του επαγγελματισμού". Ακόμη και οι φιλελεύθεροι, για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο, εγκατέλειψαν τον παραδοσιακό φιλελεύθερο σκεπτικισμό απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς κάθε κόμματος, και υπερασπίζουν τον Καμίνη με τέτοιο πάθος και φανατισμό, που θυμίζουν τους, αλήστου μνήμης, πρασινοφρουρούς της δεκαετίας του ’80.To "φως ενάντια στο σκοτάδι" είναι, γι άλλη μια φορά, εδώ.
Όπως ο δεξιός αντίπαλος του Ομπάμα, ο Μπους ,έτσι και o αντίπαλος του Καμίνη, ο Nικήτας Κακλαμάνης, εγκατέλειψε κάθε έννοια οικονομικού συντηρητισμού, και εξελίχθηκε στον πιο big spender Δήμαρχο της Μεταπολίτευσης, που χρησιμοποίησε ξεδιάντροπα το Δήμο για να βολέψει την εκλογική του πελατεία .Δυστυχώς όμως για την Αθήνα, οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Όπως ο Ομπάμα, έτσι και ο Καμίνης δεν πρόκειται να φέρει την πραγματική αλλαγή. Και αυτό επειδή το πρόγραμμα του , όπως δείξαμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχεια των κρατικίστικων πολιτικών Κακλαμάνη.Σύμφωνα με τη φιλοσοφία Καμίνη, κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του στην ίδρυση μιας νέας δημόσιας υπηρεσίας και σε ακόμη περισσότερες δαπάνες. Παρότι ευαγγελίζεται το νέο, το πρόγραμμα του νέου Δήμαρχου Αθηναίων αποτελεί αναπαραγωγή του ίδιου αποτυχημένου κρατικίστικου μεταπολιτευτικού μοντέλου που μας οδήγησε στη χρεωκοπία.
Αν, όπως πριν δύο χρόνια, διακινδυνεύαμε μια πρόβλεψη, θα λέγαμε πως, αν ο Καμίνης, εφαρμόσει τις υποσχέσεις του, δεν θα αποτελέσει τίποτε άλλο παρά έναν νέο Κακλαμάνη, που απλά θα βάλει ενα κοσμοπολίτικο και "πολιτικά ορθό" λούστρο στον υπερχρεωμένο και υπερφορτωμένο με κομματικούς υπαλλήλους Δήμο. Και μπορεί, τα trendy free press και οι "ανοιχτόμυαλοι" bloggers να ριγήσουν από ενθουσιασμό, όταν επιτέλους ο "Ευρωπαίος" και "καλλιεργήμενος" Δήμαρχός μας , θα θέσει υπό την αιγίδα του το gay pride, τα πραγματικά προβλήματα όμως της Αθήνας θα εξακολουθούν να γιγαντώνονται.
7 σχόλια:
Ακόμη και οι φιλελεύθεροι, για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο, εγκατέλειψαν τον παραδοσιακό φιλελεύθερο σκεπτικισμό απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς κάθε κόμματος, και υπερασπίζουν τον Καμίνη με τέτοιο πάθος και φανατισμό
Σε λίγο και τη Ντόρα.
Άσχετο αλλά πρέπει να το πω: Το επικότερο άρθρο που έχει γραφτεί ποτέ στο e-rooster είναι το "Η Πάτρα και η Λάρισσα δείχνουν το δρόμο"!
...how very,very true!
...very, very sadly.
Τα επερχόμενα θα είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες.
Πολύ θολούρα σε αυτό το μπλογκ περί "φιλελεθερισμού", "κρατισμού", κτλ. Τελικά, πρέπει να καταλήξετε ποιο καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα θέλετε, από τα πολλά που ακολουθήθησαν ιστορικά (το σκανδιναβικό, το κινέζικο γραφειοκρατικό, το laissez-faire αγγλοσαξωνικό, το state development ασιατικών χωρών, το άγριο ρωσικό, κτλ.), ώστε να καταλάβουμε τι πρεσβεύετε. Αλλιώς, μια στο καρφί και μια στο πέταλο και στον έξω κόσμο φαίνεται να έχετε μπλέξει τα μπούτια σας. Ιδεολογικό μπάχαλο!
Ανώνυμε, εσύ τα έχεις μπλέξει λίγο, διότι ΚΑΝΕΝΑ από τα "καπιταλιστικά" μοντέλα που αναφέρεις δεν είναι φιλελεύθερο. ΟΛΑ είναι κατά το ήμισυ κρατικά.
Δεν έχεις καταλάβει ότι φιλελευθερισμός δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη, διότι φιλελευθερισμός σημαίνει τουλάχιστον δύο πράγματα, που ουδέποτε δεν έχουν συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας και τα δύο μαζί:
α) sound money
β) ελάχιστο κράτος
Οποτεδήποτε υπάρχει το ένα από τα παραπάνω αυτομάτως δημιουργούνται στρεβλώσεις στην αγορά, που αυτό σημαίνει ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ, άρα όχι φιλελευθερισμός. Πολύ απλά.
Καταλάβετέ το επιτέλους ότι laissez-faire 100% δυστυχώς δεν υπήρξε ποτέ μα ποτέ στην ανθρωπότητα. Το κράτος καταδυναστεύει πάντα τους λαούς είτε με την χειραγώγηση της ποσότητας χρήματος (fiat money), είτε με τη χρήση βίας (πόλεμοι, φόροι, δασμοί, αλλά και πιό softcore όπως μονιμότητα άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων κλπ)
Τέτοιος φιλελευθερισμός είναι τόσο ουτοπικός όσο και ο κομμουνισμός.
Άσε που με τα μονοπώλια τι θα κάνεις? Θα έχεις μηχανισμό παρέμβασης ή θα επιτρέψεις κάποιο κράτος εν κράτει στην αγορά? Θα απελευθερώσεις και την προσφορά χρήματος, δηλ. ο καθένας θα έχει την ευχέρεια να τυπώνει και να προσφέρει χρήμα? Με την πρόσβαση και διάθεση ενέργειας και φυσικών πόρων? Πως θα απελευθερωθεί και αυτή?
Ανοησίες...
Δημοσίευση σχολίου